Ligt Bad Saarow aan de noordkant van de Scharmützelsee, Wendisch Rietz ligt aan de zuidoever van dit grootste meer van Brandenburg. Het dorp met haven is helaas verbouwd tot één grote ‘welnesshaven ‘genaamd SATAMA met veel Finse saunacultuur. De jachthaven, die er lag, moest weg en ligt nu op een veel betere plek ( Marina 2 op de kaart). Zeer schoon water : je kan de schroeven onder je eigen boot zien. We hebben met veel plezier 2 dagen daar bij de Seglerverein gelegen en genoten van ons riante ( 12 km ver) uitzicht over de lengte van het meer. Er hing aan het eind van de dag steeds een onheilspellende wolk boven het meer. Volgens ingewijden hoefden wij ons geen zorgen te maken : hij kwam uit het oosten. Uit het westen komend : zorg dat je weer snel in de haven bent.
Terug naar Berlijn kwamen wij langs Wildau. Bij een jachthaven met veel vrije plaatsen en een oud ‘clubgebouw’ werden we weg gestuurd. Bij de buren waren we wel van harte welkom. Dat eerste clubgebouw bleek te behoren bij de Schwarzkopff-nederzetting. Eind 19e eeuw is door Schwarzkopff in Wildau een locomotievenfabriek gestart. De eerste locomotief heette overigens ‘Weisshaupt’! Zijn opvolger heette Witthöft. Deze namen hebben wij niet zelf verzonnen ! Deze laatste directeur heeft in Wildau een nederzetting gebouwd voor de 3000 arbeiders met scholen , winkels, gemeenschapshuizen, zelfs een heus casino (!), fabriekshallen, alles in dezelfde bouwstijl. Een wonderbaarlijk dorp om te zien. Honderden identieke gebouwen met 12 appartementen elk en slechts één douche onder de trap. Ze worden nog steeds bewoond en worden opgeknapt naar huidige maatstaven. Ook de watersportvereniging ( waar wij in 1e instantie geweigerd waren). behoorde tot dit complex. Er rust een claim op en mag niet als jachthaven worden gebruikt. Het hele complex is nog intact, alleen de directeursvilla i s afgebrand in 1945. Toen hebben ook de Russen de fabriek ontmanteld en alle apparatuur naar Rusland meegenomen. De werknemers hebben daarna met succes uit de schroothopen nieuwe kleinere bedrijfjes opgestart. Met de kennis die voorhanden was is er een Technische Hogeschool gestart, die inmiddels een zeer goede naam heeft opgebouwd.
Degenen die Elsbeth beter kennen zullen zich vast kunnen voorstellen hoe haar fietsstijl is. Ze is erg opgetogen dat je in Duitsland op elke stoep mag fietsen. Dat is natuurlijk makkelijk om de etalages te bekijken.. Ze bekijkt tegelijk naar de stijl van de huizen aan de overkant, moet ook nog letten op voetgangers en in de gaten houden waar René fietst. Het is eigenlijk al die maanden wonderbaarlijk goed gegaan, want we hebben in Duitsland heel wat kilometers afgefietst. Het ging goed tot in Erkner. Ik hoorde een klap, draaide mij om en zag Elsbeth op de grond zitten met de bestuurster van een rode Citroën erbij : Ich habe nicht gut gekuckt.! Elsbeth had zelf nog niet eens gezien dat er een zijstraat was ! Met de schrik vrijgekomen, schaafwonden en spierpijn en de fiets nog geheel intact is haar rijstijl aanzienlijk verbeterd . Zij was nog het meest verbaasd over de soepele ( Citroën) vering van de motorkap, waar ze op geland was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten