dinsdag 26 augustus 2014

2014-8-26


HÔTEL RIQUET

Voor de ronde sluis bij Agde staat een groot gebouw in verwaarloosde toestand, Vroeger was dit het directiegebouw van het kanaal. Met op de benedenetage de directiekamer, een keuken, twee eetkamers en een een heuse gevangenis. Boven waren slaapzalen voor de mensen, die het kanaal onderhielden. De VNF wil er een hotel van maken, Hôtel Riquet. Alleen het dak is vernieuwd, dat kostte 800.000 euro. En toen was het budget op. Beneden is alles nog kommer en kwel. In de gevangenis huist nu een klein kantoortje van de VNF, waar je van zee komend een tolvignet kan kopen om op de kanalen te mogen varen. Voor dit gebouw brak voor ons een plezante Vlaamse periode aan. Walter en Bi voeren langs met hun boot de AQUAMANT uit Toulouse. Zij volgen nauwgezet onze blog en dachten dat wij daar nog steeds lagen met onze boot!


DE VLAAMSE LEEUWEN

Zij namen ons mee om de hoek op de rivier de Hérault, waar Geert met zijn boot de Botkil lag. Ook zijn boot lag afgelopen winter in Toulouse. Wij lagen daar met zijn drieën op de Hérault te wachten... Walter en Bi op accu's, Geert op zijn Paula, die nog in Leuven was en wij op ons raampje. Inmiddels was het wereldkampioenschap voetbal begonnen. Geert kon via zijn schotel de Vlaamse TV ontvangen. Tussen de wedstrijden en de apéro's door hebben wij veel geleerd over de taalstrijd en de impact, die het nog steeds heeft op de 6 miljoen Vlamingen en de 4 miljoen Walen. In de politiek, op hun werk en zelfs binnen families. We kennen de problemen bij onze zuiderburen eigenlijk slecht. Het liefst voeren Vlamingen de vlag met de Vlaamse Leeuw, met een gele achtergrond, een zwarte leeuw met rode klauwen en tong. In België varend met deze vlag kan je dan een bekeuring te krijgen!


DE ZAAG

Wij kwamen nog een Vlaming tegen, maakten een praatje en hij gaf af op alles wat Frans was en bleef voornamelijk doorzagen over alles wat niet goed was. Hij wilde zo snel mogelijk terug naar Antwerpen. In Frankrijk deugde niets, vooral het Canal du Midi was één grote smeerboel. Behalve dan het hout wat hij overal uit het water viste en in keurige blokken zaagde voor de winter en ze op zijn dek te drogen had gelegd. Onze Vlaamse vrienden wisten direct over wie we spraken: "Die kennen we, je bedoelt toch niet DÉ ZAAG?"


BESSAN

Tussen de wedstrijden van Nederland door hadden wij om de drie dagen stroom van wal nodig. Zo lagen wij afwisselend aan het infuus bij de CANALOUS verhuurbotenfirma en Bessan, dat 6 km verderop ligt op de Hérault. Het zat altijd een gevaar in dat enerzijds ons mooie plekje worden ingenomen en het ponton bij Bessan bij de Quinquette kon  vol boten liggen en wij er niet terecht konden. In heel Bessan was geen café te vinden, dat geïnteresseerd was in Nederlands voetbal. Onze Belgen wel gelukkig. Snel weer terug naar onze "wereldplek op de Hérault".

zondag 17 augustus 2014

2014-8-17

 

 
 
 
TERUG NAAR CHANTIER ALLEMAND
 
Gelukkig waren wij vlakbij de werf Allemand op de Hérault. Vorig jaar is daar de Gairloch de kant op geweest voor nieuwe antifouling en anodes. Over de werf waren wij zeer te spreken. Alleen aanlegplaatsen zijn daar nauwelijks. Er zijn 2 insteekhaventjes, vanwaar een boot de kant opgetild kan worden. Daartussen liggen drie soms vier rijen dik de boten te wachten op hun beurt. Het werd voor ons dus veel verleggen van de boot omdat we alleen een monteur nodig hadden.       



 
 GRAU D'AGDE
                                                                          
Het werd al snel duidelijk dat het wachten op een monteur langer zou duren. Daarom zijn we een eind verderop aan het ponton langs de restaurants gaan liggen met een prachtig uitzicht op de Middellandse zee én de bezoekers van de restaurants. De menu's waren voor ons niet appetijtelijk genoeg en wij aten aan boord en zo konden wij die avond op elkaars bord kijken. Wij hadden een goede beslissing genomen.
 
 


CANALOUS
 
Drie weken op een ruitje duurt lang! Gelukkig werd de tijd onderbroken voor een verjaarsbezoek aan een vriendin wonend in de Var. Wij hebben een auto gehuurd en de boot met een afgeplakt raampje bij de botenverhuurfirma Canalous in het Canal du Midi veilig achter gelaten.


CAROLINE'S VERJAARDAG

Het zou een eenvoudige verjaardag worden, samen met Ellen en wij erbij. Vincent, Caroline's vriend had de organisatie. Die zondag reden wij om half tien's morgens met zijn vijven weg uit Salernes en kwamen na een uur rijden aan bij een golfterrein. Daar zou de auto de hele dag blijven, verzekerde Vincent ons. Alle vijf zijn wij geen fanatieke golfers en een hele dag op de golfbaan staan met 30 graden, ook Caroline had zich haar verjaardag anders voorgesteld. Maar we reden door en kwamen aan bij een grote hangar en daarvoor stond de echte verrassing: een helikopter! De piloot stond klaar voor een rondvlucht boven Caroline's huis en de Gorges du Verdon. Daarna vlogen we naar het Île de Porquerolles in de Middellandse zee voor de lunch in het sterrenrestaurant Le Mas du Langoustier. Een apéro met champagne met onze voeten in een riviertje en met een omweg naar huis voor het diner. We duizelden ervan, het was voor ons allemaal een onvergetelijke dag.

zondag 10 augustus 2014

2014-08-10


FRANSJE'S VERTREK UIT BÉZIERS

Na een week hard werken voor onze Fransje met sluizen en andere obstakels is het gelukt om op tijd in Béziers te komen voor haar terugreis. Maar er bleek een treinstaking te zijn. In Nederland hebben wij de NS voor het vervoer en ProRail voor het onderhoud van het spoor. In Frankrijk bestaat een zelfde constructie. Ook geen succes. B.v. in 2009 zijn nieuwe treinstellen besteld om de oude treinen uit 1960-1970 te vervangen. De eerste zijn nu geleverd, maar die zijn te breed voor de meeste perrons. Van de 8700 perrons moeten er 1300 verkleind worden, kosten 200 miljoen euro. Bij metrostations moesten de roltrappen vernieuwd worden. De roltrappen waren 90 cm breed, besteld werden die van 1 meter. In de Franse Tweede Kamer zou beslist gaan worden om de twee organisaties weer onder één bestuur te krijgen. Dat gaat zeker banen kosten en daarom hebben twee extreem linkse vakbonden besloten tot staken. Slechts 14 procent van het personeel deed er aan mee. Het duurde 2 weken lang. Met als resultaat dat slechts één op de drie treinen reed. Net in de tijd dat alle middelbare schoolexamens in heel Frankrijk begonnen. De regering moest maar zorgen voor ander vervoer voor de leerlingen, vonden de vakbonden. Om hun onvrede nog duidelijker te maken werden op belangrijke kruispunten, zoals ook in  Béziers, autobanden in brand gestoken. Dat gaf veel rook en stonk erg. Fransje is met de enige overvolle trein met een gereserveerde plaats die ochtend terug naar Toulouse gereisd en was net op tijd op het vliegveld. Wel enigszins Franser. En het voorstel tot één bestuur voor de Franse spoorwegen werd de week erna aangenomen.




VRIJDAG 13 JUNI 2014

Het is van levensbelang voor je eigen boot om in het Canal du Midi te helpen als m.n. huurboten achter jou willen aanleggen. Dit keer geen huurboot maar de kleinste Seawardboot uit Schotland. De eigenaar was met dit kleine bootje de zee overgevaren, maar aanmeren ondanks hulp van de kant bleek niet zijn sterkste punt. Hij torpedeerde met zijn anker, voor op de punt van zijn bootje, mijn linker achterraam. De schipper was erg gegeneerd. Zeker toen hij de naam van mijn boot zag. Gairloch ligt in het uiterste noorden van Schotland aan de westkust en hij woont daar n.b. 100 km vandaan. Toen het verzekeringsformulier werd ingevuld, bleek het ook nog vrijdag de dertiende te zijn....



HET KAPOTTE ACHTERRAAM

Het glas was in duizenden stukjes. Jaren geleden heb ik zelf alle ramen er uit gehaald en het rubber vervangen. Het lekte toen niet meer, nu door dat kapotte achterraam wel natuurlijk en zo de Rhône opvaren was geen goed idee. Het raampje uithalen en er weer inzetten was niet het probleem. Het speciale veiligheidsglas moest op maat gemaakt worden in een speciale fabriek en dat zou zeker 3 weken duren.

maandag 4 augustus 2014

2014-08-04

 
FRANSJES AMSTERDAM CITY SWIM 2014
 
Voor de tweede keer gaat Fransje door de grachten zwemmen in Amsterdam. Dat gaat gebeuren op 7 september. We kunnen allemaal een donatie storten voor het goede doel, waarvoor zij dit doet. Hieronder haar verhaal.
 
Lieve Allemaal,
 
Vorig jaar heb ik met veel plezier en angst met 2000 deelnemers de Amsterdam City Swim uitgezwommen. Over mijn angst voor vissen en andere waterbeesten ben ik nog niet echt heen gekomen. Zelfs in de open aquariums op Bonaire vloog ik het water uit bij elke vis die ik tegen kwam, en ook al durfde ik daar niet tussen de schildpadden te zwemmen, blijkbaar gaat me dat hier in de grachten wel gebeuren. De route is het zelfde als vorig jaar en de start is bij het scheepvaartmuseum. Via de Nieuwe Herengracht zwem ik onder 'mijn bruggen' door, een rondje om de Magere brug, en finish ik op de Keizersgracht ter hoogte van de Reguliersgracht.
Natuurlijk ga ik niet zomaar het het water in, ik zwem voor het goede doel voor de spierziekte ALS. Dit is een verschrikkelijke ongeneselijke zenuw- en spierziekte, waarbij de spieren één voor één uitvallen. Gemiddeld leeft iemand nog maar drie jaar nadat de diagnose gesteld is. Voor meer onderzoek naar deze ziekte is dus geld nodig. Mochten jullie, net als ik dit een goed doel vinden om voor te zwemmen, dan kunnen jullie een donatie doen op onderstaande link! Ik wil jullie voor alle donaties en alle support, vooral namens stichting ALS, heel erg bedanken!
 
Liefs Fransje
 
 
 

 
TOUW TE KORT

Onze Fransje kwam een week aan boord. Zij vloog naar Toulouse en nam de trein naar Carcassonne. Om 9 uur in de ochtend vertrokken vanaf Schiphol was zij om 12.30 uur bij ons aan boord. Wij hadden het mooiste en meest afwisselend stuk Canal du Midi voor haar uitgekozen, tussen Carcassonne en Béziers. Een 30 tal sluizen, twee soms drie achter elkaar, met ook nog een scheidingspand van 54 km met de laagste en kleinste ronde brug bij Capestang en als klapstuk de 6 sluizen van Foncérannes bij Béziers. Bij één van de meertrapssluizen riep Fransje 'Pap het touw is te kort!'. Niet zeuren Frans! Niets aan de hand, want ik zag al dat de sluisdeuren al bijna opengingen!




TRAPGAT TE DIEP

Een ongeluk zit in een klein hoekje. We voeren een sluis in, waar het water tot aan de rand stond. De sluismeester riep iets, Elsbeth liep naar hem toe en vergat het gat waar de trap in verborgen zat. Haar been verdween, Fransje riep: "mamma valt tussen wal en het schip!". Dat bleek gelukkig niet zo, ik had de boegschroef al aan richting van de kant af. Resultaat was dat haar been onder de blauwe plekken en schaafwonden zat. Het genas gelukkig heel snel, maar het was wel schrikken.



KANAAL TE SMAL

Er zijn ruim 1200 huurboten op het Canal du Midi. Waaronder nagemaakte Narrowboats uit Engeland van bijna 15 meter lang. Één daarvan had achter vastgemaakt aan een paal en vóór waarschijnlijk met een pin in de grond. De huurders waren een fietstocht aan het maken. Een collega huurboot voer met volle kracht langs zoals ze altijd doen, de pin werd uit de grond getrokken en de boot lag overdwars in het kanaal, nog vast aan het enige paaltje. Gelukkig hadden wij Fransje aan boord. Zij ging aan boord van de dwarse boot, maakten een lijn vast met onze boot en ik trok de boot met de motor terug naar de kant. De boot opnieuw vastleggen was moeilijk, de pin lag ergens in het kanaal. Ze meerden de boot vast om een grote struik en voor de zekerheid gooiden ze ook nog een anker, dat daar aan boord lag uit. Met twee matrozen en grote voortvarendheid zijn we ruim op tijd in Béziers voor de trein!