PRINSENDAM

Wij lagen  aan het wachtponton recht tegenover de Royersluis in een bocht van de Schelde. Zeer onrustig door de golven van voorbij  varende schepen. Opeens verscheen  de neus van een zeer groot schip om de hoek. Het was de Prinsendam van de Holland Amerika Lijn. Dit ruim 200 meter lange schip met 9 dekken hoog voer op eigen kracht 50 meter langs de  Gairloch. Een imposant gezicht. Verderop voorbij het scheepvaartmuseum hielp een sleepboot het cruiseschip bij het keren en vastleggen aan de kaai. De Prinsendam lag uiteindelijk nog  dichter bij het centrum dan wij later in het Willemsdok. De volgende ochtend zagen wij de gasten van boord komen.  We schrokken van hun leeftijd. Na het sluiten van veel bejaardentehuizen, zijn  er gelukkig ook nog drijvende. Diegenen die het zich kunnen permitteren hebben wel geluk.

                                                        ANTWERPEN

Met Ellen aan boord zijn wij van Gent naar Antwerpen gevaren over de Schelde. Een getijderivier met een verval tussen eb en vloed van 2 meter in Gent tot 5,50 meter in Antwerpen. Ruim 3 uur na hoog water in Antwerpen is de beste tijd om uit Gent te vertrekken. Dat kwam prima uit voor ons. Om 11 uur in de ochtend gingen wij door de laatste sluis te Merelbeke.  Ruim 5 uur later waren wij in 'den Anvers'.  Normaal gaat de recreatievaart door de Kattendijksluis, drie uur vóór en drie uur na hoogwater,  naar het Willemsdok, de jachthaven. Maar de sluis  is  al een maand gesloten. Bij graafwerkzaamheden in de buurt is een kabel losgetrokken en de sluis zit zonder stroom. In België is het dan gebruikelijk om zich eerst  over de schuldvraag te bekommeren. In dit geval leidde dat zelfs met advocaten tot rechtszaken door de betrokken instanties. En men gaat in beroep als het tegenvalt etc. Pas als de schuldige is aangewezen dat maanden kan duren  gaat men beginnen met de reparatie. Ik moest daarom door de Royersluis. Bedoeld voor de beroepsvaart en alleen toegankelijk als de boot een FD-nummer heeft. De aanvraag is gratis en bedoeld o.a. voor het innen van havengeld. De rekening krijg je later thuis gestuurd. In het Willemsdok is havengeld bij het liggeld inbegrepen. Ik heb dus het nummer alleen nodig om door de Royersluis te komen. Van te voren aanvragen want zonder kom je echt de stad niet binnen. Dat overkwam een Duitser die reeds aan het wachtponton aan de overkant van de Schelde lag te wachten. Ik gaf mijn die ochtend per mail gekregen nummer door en kon om 19.00 uur de sluis door. De Duitser had bij aanmelden kennelijk het nummer van zijn Vlaams vaarvignet doorgegeven want hij werd niet opgeroepen voor de doorvaart van 19.00 uur, ondanks al zijn protesten. Van een FD-nummer had hij nog nooit gehoord. Achter 6  beroepsvaartschepen  mocht ik achteraan  aansluiten, geholpen door een sluismeester. Het schutten duurde een half uur en het  werd het donker in de 100 jaar oude sluis. Nadat alle vrachtvaart de sluis uit was maakte de sluismeester mijn lijnen los en kon ik nog net voor de aanstormende invarende beroepsvaart de sluis verlaten.  Met een grote bocht erom heen varend kon ik ook nog net door de Londonbrug en de Siberiabrug, de brugwachter had gelukkig op mij gewacht. Na 5 uur varen en 5 uur wachten op één sluis en 2 bruggen waren wij eindelijk in het Willemsdok en kon onze apéro beginnen. De Duitser hebben wij niet meer terug gezien in de haven. Hij heeft waarschijnlijk noodgedwongen moeten kiezen voor de jachthaven op de linkeroever. Ook toegankelijk via een sluis.  Maar slechts open één uur voor tot één uur na hoogwater. En aan het wachtponton mag je de nacht niet doorbrengen met je boot....

                                              

                                             VERDER  NAAR  HET  NOORDEN

Ons vaarplan is om vanuit Antwerpen via Eindhoven en 's-Hertogenbosch terug naar Aalsmeer te varen. Dat betekent via een stuk Albertkanaal, Kanaal Kwaadmechelen-Dessel naar het Kanaal van Bocholt naar Herenthals. Langs de kanten van dit kanaal staan nog steeds bunkers in het water. Toen tussen de 2 wereldoorlogen er opnieuw dreiging kwam vanuit Duitsland heeft men deze als verdediging gebouwd. Met 2 schietgaten naar beide kanten van het kanaal  voor een mitrailleur, dat zou de Duitsers zeker tegenhouden, mochten ze over het water België gaan binnenvallen. Net als Nederland was ook België snel overrompeld door het Duitse leger. Deze bunkers hebben ze niet eens gezien. De bunkers  zijn daarom allemaal nog intact en werden alleen ontmanteld.  Met betonnen muren van één meter dik was het na de oorlog onmogelijk deze puisten langs de oevers te verwijderen, in de weg staan ze ook niet. Behalve die in Oud-Turnhout. Na ruim zeventig jaar wordt er nu in 2018 gesproken om die toch maar te verwijderen. De andere bunkers fungeren tegenwoordig als verblijfplaats voor vleermuizen met de 2 schietgaten als ingang. Eind september varend over dit kanaal zien wij ook vele vogels overvliegen naar het zuiden, terwijl wij  verder naar het noorden varen.

                   HOE   WIJ  GEVAREN  ZIJN   IN  2018

                                                                  

Eind februari hebben wij ons nieuwe appartement betrokken, meestal de tijd om naar onze boot terug te gaan. Dit jaar waren wij  2 maanden later dan normaal terug op de Gairloch in Briare.  Half mei vertrokken wij van uit Briare richting Aalsmeer. Onze boot is nu 7 jaar in Frankrijk en voor sommige  reparaties kan je beter terug zijn in Aalsmeer. Op de kaart is te zien hoe wij zijn terug gevaren.  Terug in Aalsmeer hebben wij van uit Briare over water 1672 km afgelegd, via 352 sluizen en 12.822 meter aan tunnel.  Voorlopig een eind aan onze blog dit jaar. We gaan eens nadenken over waar naar toe te varen volgend jaar.

DE  BERGEN  VAN  LILLE

Iedereen die via Antwerpen-Gent-Lille naar Frankrijk rijdt met de auto ziet de trieste kolenbergen als restant van de vele nu gesloten kolenmijnen. Elk jaar na het eerste weekend van  september staat er opeens een tweede. Een berg van 500 ton mosselschelpen, want hét gerecht tijdens de braderie van Lille is 'Moules Frites'. Vroeger was het gebraden kip, maar na een ernstige kippenziekte is men overgestapt op mosselen en dat is al 2 eeuwen zo gebleven.  In de Middeleeuwen was  Lille Vlaams gebied en 'rôti' in het Vlaams is gebraden , daar komt het woord Braderie van. De lege mosselschelpen werden  tijdens de braderie naast elk restaurant op een berg gestort en wie de hoogste berg had kreeg maandagmorgen eeuwige roem. Nu zijn er geen mosselbergen meer, want om hygiënische redenen worden de schelpen nu naar 3 vaste punten gebracht. Van 10 kilo lege mosselschelpen maakt men  sinds dit jaar één vierkante meter grijs-violette tegels, verkoopprijs 45 euro. Over een maand leverbaar. Procedé ontwikkeld door een student uit Lille. Alleen voor de kolenbergen zijn  nog steeds geen oplossingen, behalve voor één. Dat is skipiste geworden.

                                                              DE  LEIE

Vanaf de Franse grens is de Leie gekanaliseerd en  geschikt voor de grote beroepsvaart. Langs  het vroegere jaagpad volgde ons een Belgische dame met haar elektrische fiets. Ze stond af en toe stil en zwaaide enthousiast. Wij herkenden haar niet meteen, maar het  was Ellen, een vriendin uit Gent !  Wij hadden haar gebeld dat wij  die zondag van plan waren richting Gent te varen. Maar dat zij ons tegemoet zou fietsen  was voor ons een verrassing. In Deinze ontmoetten wij elkaar. De volgende dag vertrokken wij met zijn drieën naar Gent. De Leie wordt een  kronkelige riviertje tussen Deinze en Gent en wij  varen in één van de mooiste stukken vaarwater van België. Destijds zeer geliefd bij landschapschilders denk aan de school van Sint Martens Latem. Één oever is  overgenomen door  gefortuneerde Belgen. Je vaart langs zeer riante 'Hollywood"villas  met prachtige tuinen en de overkant is onbebouwd met een nog steeds onbedorven schilderachtig  landschap. Dit gedeelte van de Leie is een  juweeltje om door heen te varen.

                                                        GENT

                                

De Leie kronkelt ook door Gent, je vaart de stad in  met vele  bruggen door. Na de Brusselsepoortsluis eindigt de Leie  in de Schelde bij Portus Ganda. Daar is een gelijknamige passantenhaven, vlakbij het centrum van de stad en toch rustig.  Ellen gidste ons de volgende dag door Gent met zijn  rijk verleden en vele  kerken vlakbij elkaar. Moderne architecten hebben in België meer vrijheid, worden minder geremd door gemeenteverordeningen,  wat resulteert in luxueus opgeknapte huizen met veel glas en een dakterras.  Gedempte grachten worden weer bevaarbaar gemaakt en in de oude haven veranderen de vroegere havengebouwen in nieuwe appartementen.  In het weekend hebben alle vaste bewoners van de haven  de leden van de vereniging van Hodgkin- patiënten uitgenodigd voor een rondvaart. We hebben bijna alle boten uit Gent met in totaal 80 gasten aan boord langs zien varen die middag.

                                                    COMMERCE

Naar het noorden varend kon ik kiezen tussen twee kanalen.  Het Canal  Saint Quentin met 2 tunnels, 1100 meter en 5600 meter lang.  In de laatste tunnel wordt je gesleept de enige tunnel in Frankrijk waar dit nog gebeurd. Waarom weet niemand , waarschijnlijk uit historisch besef  aan vroegere tijden. En het Canal du Nord, ook met 2 tunnels, 1060 meter en 4650 meter lang.  Maar je mag zelf door de tunnels varen. Ik koos voor het laatste kanaal, ik heb liever zelf alles in de hand. Ook dankzij verhalen met meerdere boten achter elkaar vastgemaakt in de tunnel van St Quentin , botsend  tegen de kanten  en dat bijna 2 uur lang. De 'commerce' neemt ook het Canal du Nord en dat betekent veel vrachtvaart.  Niet zoveel als op het Amsterdam-Rijnkanaal en omdat de maximale snelheid 10 km en de oevers schuin oplopend zijn geeft dat weinig problemen voor de pleziervaart.  De eerste dag schoten we op tot rond 3 uur en we achter een langzaam varende geladen 'commerce'  kwamen.  Passeren heeft geen zin, daarvoor volgen de sluizen elkaar te snel op en beroepsvaart heeft altijd voorrang. Veel aanlegplaatsen voor de pleziervaart zijn er niet en schuine kades  zijn ook geen optie.  In de langste tunnel is halverwege extra ruimte gemaakt zodat schepen elkaar kunnen passeren.  Ook dat scheelt tijd maar is wel een aparte ervaring. Goed plannen heeft enige zin, maar het blijft een loterij.  Zo vroeg mogelijk gaan varen ( om 6.30 gaan de sluizen open) en helaas eerder stoppen bij tegenslag als daar tenminste gelegenheid voor is.  In twee en een halve dag waren we opeens in de buurt van Lille.

EEN   'LOOGMANNETJE'

Het Canal du Nord is 95 km lang  en heeft 19 sluizen met een verval van steeds rond de zes meter. Bij omlaag sluizen verdwijnt de helft van het water van de 90 meter lange sluis in een spaarbekken ernaast, de andere helft in het kanaal.  Omhoog wordt eerst het spaarbekken  geleegd in de sluis, daarna aangevuld door kanaalwater. Dat scheelt veel waterverlies en gaat heel snel. De sluisdeur zie je langzaam omhoog worden getrokken met een enorm watergordijn eronder.  De sluis uitvarend krijgt je boot een wasbeurt, zoals in de 'wasstraat van Loogman' in Aalsmeer! Om de paar uur een 'Loogmannetje'!

                                              LILLE

Eind augustus waren we in de buurt van Lille, waar in het eerste weekend van september de grootste braderie van Frankrijk wordt gehouden. Al in de 12e eeuw kwamen kooplieden van heinde en verre naar deze stad. Gedurende deze 'grand foire ' kon men de koopwaar verkopen zonder belasting daarover te betalen. In de 16e eeuw werd het toegestaan om ook gebruikte huishoudelijke spullen te verkopen. En nu komen er  jaarlijks ruim 2 miljoen mensen  naar Lille. Met een onderbreking in 2016 na de aanslag in Nice. Dit jaar zijn er  3000 extra man politie op de been en rond het centrum zijn 600 betonblokken geplaatst van elk 2 ton. In Lille is (nog) geen echte jachthaven en daarom lagen wij 5 km verderop in Wambrechies. De stad was veranderd in een vesting waar wij met een veilig gevoel met het openbaar vervoer in 15 minuten in hartje centrum waren.

STROOM  IN  DONJEUX

In Donjeux  kwam een kleine zeilboot aanmeren met aan boord twee door de zon getaande mannen.  Ze wilden ook stroom. Ik had uitgezocht dat bij de dichtstbijzijnde stroompaal van de 4 aansluitingen er slechts één werkte, die had ik in gebruik genomen. Zij waren aangewezen op de 2e paal verderop. Zij hadden een gewone stekker en de aansluitingen waren met z.g. caravan aansluiting. Dat paste niet. De stekker werd losgehaald en de 2 draden werden in het stopcontact gestopt. Jus? Non! En na de 2e keer was er wel 'jus', stroom dus. Dit is methode 'Manouche', zo vertelde de oudste van de twee. De zigeunermanier. Op de waterkraan kan je niks aansluiten en je moet op een knop drukken om water te krijgen.  Ik heb een speciale aansluiting en met een Tie-wrap blijft de knop ingedrukt, een wat geciviliseerde 'Manouche'.  Zij maakten het uiteinde van de slang met een aansteker warm, drukte die over het tappunt en drukken maar op de knop. Tank eenmaal vol dan snij je de slang bij de kraan af. De jongste van de twee vertelde dat hij de boot in St Valery-sur-Somme had gekocht en de boot met een 4pk buitenboordmotor  naar zijn thuishaven in Sete bracht.  Dat verklaarde het!  Tijdens de 2e WO moesten alle bewoners langs de kust tussen Marseille en de Spaanse grens hun huis verlaten van de Duitse bezetters. Na hun nederlaag en vertrek in '45 hebben Roma- en Sjintizigeuners uit Spanje die huizen snel ingepikt. De oude bewoners konden eenmaal teruggekeerd niets daar tegen uitrichten. Een situatie, die nog steeds niet is opgelost. Als je ambitie hebt om burgemeester te worden in een stadje langs de kust moet je vooral gedecideerd zeggen dat je aan dit  misverstand een eind gaat maken.  Die begeerde baan krijg je dan zeker, het probleem blijft onopgelost bestaan. Iemand vertelde mij dat als je  een zaak begint in die dorpen/steden de politie elke maand langs komt voor 'een envelopje',  als protectie.  Ook dat is 'Manouche'!

DOUAI

Een eeuwen oud stadje dat net als wij in de Nederlanden vroeger lang Spaans geweest ( Philips II ) is, heeft een universiteit gehad ( verhuisd naar Lille) en een gerechtshof ( nu alleen nog een hof van beroep). Het parlement van Vlaanderen heeft er een tijd vergaderd, alleen het gebouw staat er nog.  In het centrum staan nog meer oude gebouwen met als klapstuk het stadhuis met een fraaie toren, een Belfort met bovenin het grootste carillon van Frankrijk ( 62 klokken). Dit alles in schrille tegenstelling tot de arbeidershuisjes in de buitenwijken. Uit de tijd van  de steenkoolwinning in de omgeving. Door het stadje loopt het riviertje de Scarpe en zo zijn wij in Douai gekomen.  Als enige boot in de Halte Nautique met aan beide zijden luxe appartementen  durfden wij daar een week lang te liggen.  Wij maakten een rondvaart over de Scarpe met uitleg over de vroegere industrie langs de kades. Met zeer volumineuze zwemvesten aan in een klein bootje met gids voeren wij langs onze eigen boot. En langs vierkant 'geschoren'bomen, die hoe groot ze ook allemaal in deze vorm gesnoeid waren.

BETHUNE

Met de boot in Douai maakten wij per trein uitstapjes naar o.a. dit stadje. Voor een grote braderie/brocante op een maandag. Maandag ? Het weekend ervoor was er in  Bethune het jaarlijks Retrofestival geweest. Met oude auto's, muziek en iedereen in kleren uit de jaren voor de 2e WO. De dag erop steevast een braderie en dat is dus de maandag. Het stadje heeft veel te lijden gehad van de eerste WO en is daarna weer opgebouwd in de tijd van de Art Deco.  Midden op de Grote Markt een middeleeuws Belfort enkele huizen uit vroegere eeuwen maar ernaast een stadhuis met aan de andere kant een tiental kleine huisjes , Art Deco, allemaal anders ook in kleur.  Dit geheel zou in Disneyland niet misstaan.  Wij dronken koffie in een soortgelijk klein café, waar binnen rond  10 uur menigeen al aan het bier zat om de nadorst van het feest van de vorige dag weg te werken.

MIRAGES  A  DEUX

Iedereen die in Frankrijk is geweest kent het wel. Zit je in alle stilte in de schaduw van een boom een boekje te lezen dan opeens wordt die stilte wreed verstoord door een laagvliegende straaljager van het Franse leger. Ben je bekomen van de schrik dan komt de tweede overvliegen, soms zelfs een derde. Zij vliegen altijd in konvooi.  Boven St Dizier vaar je op het Canal entre Champagne et Bourgogne vlak langs hun thuisbasis. En inderdaad wij mochten van dichtbij hun start ook nog eens meemaken. Vlak achter elkaar stegen twee Mirages op , vlak over onze boot.  Horen en zien verging, alles trilde. En we zijn toch wel wat gewend in Aalsmeer vlakbij Schiphol. Het is hier dunbevolkt gebied dus waarschijnlijk weinig klachten van de bevolking. Maar koop zeker geen  2e huis in de buurt van St Dizier ! 

                                              BAIGNADE  INTERDITE

Niets leuker als het warm is dan zwemmen. In het kanaal doe je dat niet gauw, ondiepe oevers, veel waterplanten langs je benen dankzij het warme weer en in het midden iets meer dan 2 meter diep. Maar een gevulde sluis... Ideaal ! De VNF wil dat natuurlijk niet. Overal bordjes verboden te zwemmen en in de plaatselijke pers plaatsen ze berichten .hoe gevaarlijk het wel niet is. Als grootste probleem noemt de VNF : je kan verdrinken in het troebele water.  En als tweede volgt de kans op leptospirose.  Maar als de sluis  gunstig ligt in het dorp trekt niemand zich iets daarvan aan , dan is het gratis zwemmen. Altijd 3-4 meter water onder je  en een trap om uit het water te klimmen.  En die paar boten  die langs komen , geen probleem. Dan is er ook weer vers water in het 'zwembad'! En de sluismeesters ?  Die wonen al lang niet meer bij de sluis zelf.  Alle sluizen zijn geautomatiseerd. Ze rijden rond en je ziet ze alleen bij sluisproblemen.

                                             EEN   SCHEVE  BOOT  VAREN

Wij moesten wachten op een boot die in de sluis lag. En die boot  ging steeds schever liggen. Een kwestie van zich ophangen leek ons. Dat is altijd de schrik van elke schipper. Bij mij ligt altijd een scherp kartelmes paraat.  Het gebeurt altijd als je wordt afgeleid. Zo is dat ons helaas ook wel eens overkomen. Het duurde minstens één minuut voor het druk heen en weer rennende echtpaar de zaak onder controle had. Met klap kwam het schip schommelend terug op het water en voer rustig de sluis uit. Het waren Engelsen. Wij zouden zeggen sorry we hebben  stom gedaan in de sluis, ons opgehangen!  Maar het klonk heel cool toen ze eindelijk de sluis uit langs ons voeren:  ' Sorry for the delay, but we had some difficulties  with our ropes! "

                                             CANICULE 3

Aan hittegolven kwam geen einde. Helaas zaten we nu op het Canal entre Bourgogne et Champagne  en met temperaturen tot 38 gr. De ergste hitte  zijn we doorgekomen in Froncles. Het kanaal loopt langs een steile bergrand, die ons tot half elf schaduw gaf.  De boot afdekkend met zonwerende lappen kreeg je rond 5 uur schaduw van een hoge heg. Zwemmen is er niet bij in het ook door de hitte te vieze  kanaal. Veel douchen dus . Er is stroom, water en goede WIFI aan de kade.  Het was ook een camperplaats, waar iedereen bleef hangen onder zijn eigen boom.  In het dorp zijn 2 bakkers, een slager, presse en een Carrefour Express. Meer hadden we niet nodig om de tropische dagen door te komen. Voor varen en sluizen was het veel te warm. Een uurtje 'rondlopen' in de Carrefour expresse met prima airco, dan kon je er weer even tegen. Een week lang niksen! En toen het onweer en de regen begon hebben we van de campers hartelijk afscheid genomen. Praatjes over het warme weer gaf na een week een enorme band. Iedereen vertrok opgelucht dezelfde dag naar aanleiding van de toekomstige slechtere  weersberichten !

        

                           TIJDELIJK  ONDERKOMEN

Halverwege het kanaal, waar geen botenverhuurders, zijn komen wij de grootste huurboot van 'Le Boat', type Horizon 14,99 meter lang, tegen. Vaarbewijs is nodig vanaf 15 meter ! Dus geen vaarbewijs nodig en aan boord een keurig Frans echtpaar. Ze hadden hun huis verkocht en konden over een paar maanden pas hun nieuwe betrekken.  Zij huurden geen vakantiewoning, maar een boot.  Vertrokken uit Saint Jean de Losne en hun plan is om na het Canal tussen Bourgogne en Champagne rechtsaf via het Canal tussen de Marne en de Rijn naar Nancy en vandaar via het Canal des Vosges en de Petite Saône terug te varen naar het vertrekpunt, ca 650 km. Onderweg familie en vrienden bwzoekend. Op zich een prima plan, maar deze boten hebben slechts voor 3-4 weken diesel aan boord. Wij lagen in Joinville, vlakbij een grote supermarkt met tankstation. De 'schipper'met zijn vrouw is zeker 3x met jerrycans heen en weer gelopen.  Tja en verderop rechtsaf naar Nancy krijgt hij problemen. Op  het hoogste punt bij de tunnel van Mauvages is een vaarstop  vanwege te weinig water en dat zal op korte termijn niet verbeteren. Linksaf is ook geen optie. Dan moet je via de kanalen van Bourgondië met een grote omweg terug, waar binnenkort ook een tekort aan water dreigt. Er zit niets anders op dan het Canal tussen Bourgogne en Champagne weer terug te varen. Hij weet in ieder geval wáár hij op de terugweg kan tanken !

                                                                       MIKO

Zoals de Castellane-toren  het boegbeeld is van het Champagnehuis in Epernay, zo staat in Saint Dizier de toren van Miko. Van de ijsjes op een stokje. Zij vonden uit dat met kokosolie het ijs bleef plakken op een stokje. Opgezet door een Spaanse emigrant in 1920 is  MIKO ( samenvoeging van MI, eerste letters van de zoon van een familielid en de laatste letters van hun hond KO )  uitgegroeid tot een bedrijf met 6000 werknemers in 1970-1980. Zij hebben zelfs 20 jaar lang een wielerploeg gesponsord in de Tour de France. In de jaren 90 kregen de erfgenamen ruzie over de erfenis en het bedrijf is in verval geraakt en  opgekocht door Unilever. Elders, maar wel in Saint Dizier, is een nieuwe fabriek gebouwd.  De toren is nu Mikomuseum en op het oude fabrieksterrein aan de haven zijn een cinemacomplex  en luxueuze appartementen gebouwd. Langs het kanaal is de MIKO-toren een opvallend bouwwerk in een verder niet opvallend stadje. Zoals in Amsterdam worden oude bedrijfsterreinen  nieuwe originele woonwijken.

CANICULE 2

                                                                        

Op het kanaal tussen Bourgogne en Champagne is zwemmen uit den boze, het water is  echt te vies. Bomen zijn er wel maar de oevers zijn door ondiepte en stenen onder water meestal ontoegankelijk. Er is echter wel een tunnel op het hoogste punt, 340 meter boven NAP. Deze tunnel van Balesmes gaat onder een deel van het plateau van Langres door. Er boven ontspringen maar liefst 4 rivieren, waaronder de Seine en de Marne.  Diep onder de grond is het 5 km lang lekker koel met  maximale snelheid van  4 km. Het binnen varen ging op zijn 'Frans'.. Bij de laatste sluis  kregen wij van de sluismeester toestemming voor doorvaart.  Verderop een groot bord met Fermé én een groen licht. Op het punt de tunnel in te varen sprong een groen licht op rood ! En halverwege een tegenligger tegen komen  en achteruit varen in de smalle tunnel ? Liever niet. Bellen naar de sluismeester. Ik moest maar niets van alle lichten en borden aantrekken, gewoon doorvaren.   Na ruim een uur koelte  kwamen wij zonder tegenliggers afgekoeld  helaas  weer terug in de warmte aan het eind van de tunnel beneden bij  Langres. Vroeger kon je vanaf het treinstation beneden met een tandradbaan omhoog naar de vestingstad, gebouwd op een berg. Dit is  helaas niet meer mogelijk. Nu rijdt er een bus naar de stad. Er is nauwelijks tijd om in te stappen en de vrouwelijke chauffeur scheurt met grote precisie door de vestingwerken en poortjes heen over de steile wegen. Voor die 80 eurocent is een ritje in een ' achtbaan'  niet duur. 

                                                     BOOT  ZONDER  VLAG

Bij Langres hadden wij een weerzien met Geert en Paula op de 'Botkil' uit Leuven. Vier jaar geleden lagen wij wekenlang met nog een Belgische boot riant op een schaduwrijke plek in de Herault bij Agde, vlakbij de Middellandse zee. Precies 4 jaar geleden want ik heb bij hem aan boord vele wedstrijden van het Nederlands ( dit jaar helaas er niet bij) en het Belgische elftal ( deed het dit jaar heel goed) gezien tijdens het wereldkampioenschap voetbal.  Zij waren na zo veel jaar in het zuiden nu op weg terug naar België. Onderweg hadden zij de grootste  nachtmerrie meegemaakt, waar elke schipper bang voor is. 's-Nachts zijn hun lijnen doorgesneden, waarmee zij aan een ponton vastlagen. En dat gebeurde niet in een kanaal tussen 2 sluizen, maar op de Rhône bij St Etienne-des-Sorts, 40 km boven Avignon. Zij werden wakker omdat de boot scheef lag, vast in boomtakken stroomafwaarts 4 km verder aan de overkant, niet ver van een barrage.... Zij konden gelukkig zelf loskomen, maar zij zijn de schrik nog steeds niet te boven. Het gebeurde op de avond van de voetbalwedstrijd van Frankrijk tegen België en zij hadden de Belgische vlag achterop. Er wordt  nu niet meer gevlagd door de 'Botkil' zolang zij door Frankrijk varen.

DE  RODE  MAAN

Een boot is de plaats bij uitstek om natuurverschijnselen waar te nemen. Jaren geleden hebben wij overdag, dobberend op onze oude boot de Orient op de Overijselse Vecht voorbij Dalfsen , overdag een zonsverduistering meegemaakt. De vogels werden opeens stil en het ging schemeren om 11.00 uur in de ochtend. Een paar jaar geleden stonden wij om 2.30 uur op om de apocalyps waar te nemen op het Canal de Briare. En nu was ons een rode maan beloofd. We hebben er lang op moeten wachten. Opeens verdwenen alle wolken en hebben we een kwartier lang een rode maan gezien. Toen kwamen de wolken helaas  weer terug.

CANICULE 1

Nederland beleeft deze zomer de ene na de andere hittegolf. In Frankrijk is het nog een paar graden erger. De eerste hittegolf hebben wij overleefd op de Saône, een rivier dus je kan er zwemmen ter verkoeling. Bochtig en met veel bomen langs de oevers. Met behulp van mijn kompas zoek ik een plek uit waar na 12.00 in de middag schaduw is voor de rest van de dag. Het liefst zelfs onder een boom.  Maar dan lig je wel prima voor enkele dagen.  Meestal heeft  een visser die ruim gemaakt vanaf de wallenkant, door ons vanaf het water met een snoeischaar  extra bijgewerkt. Soms eisen ze het plekje op, zij betalen voor een vergunning. Maar wij ook voor een vignet van  de VNF. En mag je overal aan de wal liggen, zelfs op een vissersplek.

                                              DOMMARRIEN

In Dommarien lig je aan een ponton. Met 60 meter snoer kan je via de rustige camping municipale stroom krijgen. Geen winkels, 'plein campagne'.  Later kregen wij een zeilboot langzij, met hun diepe kiel is het voor hen makkelijker om aan mijn boot dubbel aan te leggen dan aan de kade. Op weg van hun thuishaven in Normandie  binnendoor via de  Rhône, Canal du Midi naar Bordeaux en overzee terug naar huis. De schipper  noemde de streek zelfs 'profond campagne'. Volgens het bord van de Halte Nautique zou er 5 km verderop een bakker zijn in Piepape. Maar die bleek al 2 jaar voorgoed  'fermé' te zijn. Eenmaal terug aan boord bleek de rijdende bakker op de camping langs te zijn geweest. Het werden dus crackers, die hebben wij voldoende aan boord. Op het platteland moet je op alles zijn voorbereid



                                                          WESPENPLAAG

Ook in Frankrijk is er dit jaar een wespenplaag. Daar weet Elsbeth alles van. Zij weet blindelings haar glas wijn te vinden als ze met iets bezig is. Zo ook die middag. Opeens klonk het : HELP! Ik rende naar boven. De tafel zat onder de wijn met ergens een dronken wesp die in haar glas was gevallen en in haar lip had gestoken. Gelukkig niet in haar keel. Met prednison en veel ijsklontjes tegen de zwelling en de pijn is het gelukkig goed afgelopen. Sindsdien drinkt ze wijn uit een glas met een dekseltje.

FIEP  WEER  AAN  BOORD

Voor iedere kapitein is de grootste bedreiging :  een kleinkind aan boord ! Vorig jaar ging het prima, ze kon nog niet kruipen laat staan lopen. Inmiddels klimt en klautert ze overal op en af , praat nog niet, begrijpt veel en weet duidelijk te maken wat ze wel of niet wil. Opa en vader zien er wel tegen op. Volgens oma en moeder is het goed te doen als ze maar een zwemvest aan heeft  met een gietertje en een emmertje.  Gekleed in 'Le Petit Bateautjes' , dankzij beide oma's is Fiep helemaal voorbereid  op haar cruise met 'Broomservice'.

                                       DEJEUNER  SUR  L'HERBE

Het werd verschrikkelijk warm. We kenden op het begin van het  Canal Rhône au Rhin een uitstekende schaduwplek om een rustige middag en nacht door te brengen met veel schaduw. Na de lunch was Fiep de enige die absoluut geen behoefte aan een siësta had....  We hadden veel dekens en het bedje van Fiep buiten gezet, zodat zij de broodnodige nachtrust van de vorige nacht  in kon halen....Tot onze verbazing hebben vader en dochter die nacht voor het eerst van hun leven wild gekampeerd bij ons aan boord en heeft iedereen, zelfs Fiep, die nacht goed geslapen.

                                                  KINDERBOERDERIJ

Wij hebben iets raars gedaan met de opvoeding van onze kinderen. De moeder van Fiep vroeg, eenmaal aan boord of er misschien ook een kinderboerderij in de buurt was. Fiep vindt dat zó leuk. Een kinderboerderij in Frankrijk op het platteland ? In het Amsterdamse bos  jaagt ze enthousiast  de geiten op en ze heeft   inmiddels ook een jaarkaart voor Artis ! Maar aan boord ook in Frankrijk  komen de beesten vanzelf naar je toe, zeker op of langs het water. Op de markt langs de kade werden alle hondjes uitgelaten en liepen  kippen, eendjes en konijntjes op marktdag bij de eierboer in een ren. En de rest kwam langs vliegen of kroop aan boord. Zelfs elke mier trok haar aandacht. De hele Franse kinderboerderij om haar heen werd door Fiep royaal bijgevoederd.