dinsdag 6 september 2016

2016-9-6

 ON Y DANSE

We hebben dit jaar een Bose Mini II Sound Link aan boord. Via Bleutooth kunnen wij de muziek van Itunes of Spotify via de Ipad of laptop horen op concertzaalniveau, draadloos en zonder ruis. Wat een uitvinding! Josja speelt fluit in een orkest. Daarom veel muziek van Danzi en Mercadente gedraaid. En ook van de Firehouse Five Plus Two. En van Colea Serban. Want van oude Dixieland en zigeunermuziek daar houden wij allemaal van! De Gairloch werd op ligplaatsen in het wild een concertboot, waar gedanst werd! En ik heel blij! Want Elsbeth is niet voor al te luide muziek, het water draagt immers ver, maar met Josja en in een eenzame omgeving kon de volume knop open!


ARZVILLER

Bij Arzviller tussen Straatsburg en Nancy was vroeger een sluizentrap van zeventien sluizen met een verval van bijna 45 meter over 4 km lengte. Maar ook met een pand van maar 45 meter, waar vrachtboten van 38 meter elkaar amper konden passeren. Er ontstond altijd file aan beide kanten. In 1964 is het vervangen door een scheepslift verderop in Saint Louis Arzviller. Een unieke constructie van een badkuip van 41 meter lang en 5,50 meter breed. Je vaart erin, de deuren worden gesloten en de bak wordt over de helling van 41% omhoog of omlaag gesleept met behulp van contragewichten en kabels. Dat duurt slechts 4 minuten i.p.v. vroeger een hele dag met de oude sluizentrap. Vrachtvaart is er niet meer. Wel veel huurboten, want dit stuk kanaal is één van de mooiste van Frankrijk. En rondvaartboten, want het trekt ook veel dagjesmensen die dit fraaie staaltje Frans technisch vernuft willen aanschouwen en in de bak omlaag of omhoog willen meevaren. Vorig jaar is er een ernstig ongeluk geweest. Bij het invaren boven van een (gelukkig) stalen boot van 22 meter ging de bak 'halverwege de boot' spontaan al naar beneden en werd slechts door deze gelukkig stalen boot midscheeps tegengehouden. Alleen al het water van het kanaal, dit pand is 33km lang, stortte met veel geraas naar beneden. Alle inwoners van het dorpje verderop, Lützelbourg, zijn in allerijl geëvacueerd, er dreigde een overstroming. Een attente sluismeester verderop viel op dat het water in het pand snel begon te zakken en heeft op tijd alle wachtsluizen gesloten en zo de schade weten te beperken. Iedereen kon weer met droge voeten naar huis. De reparatie nam vorig jaar bijna de hele zomer in beslag. Reden waarom ik onze huidige tocht een jaar heb moeten uitstellen. Wij voeren de bak in, de deuren sloten en wij wachten tot de bak omhoog zou glijden. Maar er gebeurde tien minuten lang niets... Het zal toch niet! De aanwezige sluismeester, die 'mee glijdt' omhoog stelde ons gerust. Een klein technisch probleem, gebeurt wel meer! Het heeft nog een half uur geduurd, maar toen waren we ook in 4 minuten boven. En konden wij gelukkig verder op het lange pand met ook nog drie tunnels, waarvan de langste 2300 meter, eenrichtingsverkeer met stoplichten geregeld door een sluismeester.


KUNST, CULTUUR EN JEUGDHERINNERINGEN IN HET WEILAND 

Inmiddels zijn wij in Niderviller beland en krijgen een telefoontje van Lydia. Zij is op terugreis van een week schildercursus in Frankrijk en zou het leuk vinden om met haar vriendin langs te komen. Vriendin Jeanette heeft net als Elsbeth in Vught haar jeugd doorgebracht. Het bleek dat de cursisten behoorlijk aan het werk gezet zijn. Het was geen echte vakantie. Moe van de hele week en de lange autoreis leek het dat zij totaal geen overzicht hadden over hun werk. Het was erg warm en we hadden onze tafel en stoelen achter een heg in de schaduw neergezet. Al het werk van die week werd uit de auto gehaald en op het gras geëxposeerd en besproken met Elsbeth en Josja. Met een wat meer voldaan gevoel, mede ook na de Spaghetti Bolognese gingen zij terug naar hun hotel. Hoewel Elsbeth en Jeanette elkaar niet kenden, zij schelen een aantal jaren, werden tussen alle kunstbeschouwingen door ook vele goede jeugdherinneringen opgehaald. Het was een heel gezellige avond, vooral voor die types uit Vught!!!

donderdag 1 september 2016

2016-9-1


PUNAISE, PUNAISE!

In Straatsburg kwam een eind aan onze twee AGM-accu's, die voor alle 220 volt aan boord zorgen. Ze werden warm en het rook naar zwavelwaterstof aan boord. Tijd voor vervanging. In de haven van Kayouk in Straatsburg was dat mogelijk. Wij kwamen in het weekend aan, dus pas maandag kon er besteld worden, maar dan zouden er woensdag twee nieuwe semi-tractieaccu's  zijn. Met aan de onderkant plus-min en plus-min. Dat werd dus vrijdag in de namiddag na veel bellen, maar met min-plus en min-plus aansluitingen. Voor een leek  niet zo begrijpelijk, maar nu moesten de al aanwezige accukabels vernieuwd worden. De mecanicien van de haven was met vakantie en het verwisselen van de accu's zou  gedaan worden door  de botenschilder! Ik waagde mijn rug niet aan de elk zeker 50 kg zware accu's. Het was warm en onder veel 'Punaise, Punaise' zijn de oude accu's van boord gehaald en de nieuwe op zijn plaats gezet. Maar nu nog het aansluiten. Het min-plusverhaal begreep hij niet zo en wilde alles gewoon aansluiten. Ik heb zijn responsable erbij gehaald. Die maakte een mooie tekening hoe hij het met de beschikbare accudraden wel kon doen door de accu's 180 graden te draaien. Dat gebeurde natuurlijk weer onder veel ''Punaise, Punaise'. Maar het is goed gekomen, alles werkt weer goed! Als een Fransman 'Punaise' zegt, bedoelt hij geen punaise, maar is dat een net woord voor als wij een drieletter woord zouden bezigen, beginnend met een K en eindigend op een t! Volgens het woordenboek betekent Punaise zoiets als "Verdulleme"! Het bleef een keurige man en hij kon werken.


HET EUROPEES PARLEMENT

We zijn in Straatsburg en wij wilden wel eens zien waar onze Europarlementariers af en toe aanwezig zijn. Om de veertien dagen zijn zij afwisselend in Brussel of Straatsburg, terwijl de administratie van dit alles wordt bijgehouden in Luxemburg, wat niet bij iedereen bekend is. Dit triootje kost ons allemaal bijna 300 miljoen per jaar. En heeft zeker ook bijgedragen tot de Brexit. Van al die miljoenen voor het steeds verhuizen kan je natuurlijk ook leuke andere dingen doen voor de gemeenschap. Je mag de binnenplaats van het imposante gebouw bezoeken na een grondige 'Schipholcheck". Behalve de bewaking  was er niemand, zomerreces van twee maanden natuurlijk! Alle vlaggen van onze Europese gemeenschap hingen vóór de ingang, met de Franse vlag halfstok, na Nice. Als wij een paar dagen later met onze boot langs varen, ook de Duitse, na de aanslag een paar dagen later.


CROQUE MONSIEUR

Josja komt aan boord in Straatsburg en we varen met haar verder op het Canal de Marne au Rhin. En het is zo langzamerhand  een goede gewoonte om met haar als lunch een keer een croque monsieur te nuttigen. Dat deden wij nu in Saverne. Vorig jaar in Dijon was die uitmuntend, nu veel minder. Maar het uitzicht op het vroegere Bisschoppelijke paleis in Saverne met op één van de schoorstenen een ooievaarsnest, we zijn in de Elsas, vergoedde veel. Trouwens het was ook te warm om zelf een broodje te smeren. Al die jaren als Josja aan boord komt loopt de temperatuur ernstig op, want zij neemt altijd mooi weer mee. Ook nu weer :ja hoor bijna een 'canicule'!