maandag 30 september 2013

2013-9-30



NIEUWE  SLUISHUISJES

Op het Canal lateral à la Garonne zijn alle sluizen geautomatiseerd. Dat scheelt veel sluismeesters. De oude sluishuisjes worden verhuurd, voor zo ver ze met de openbare weg te bereiken zijn. Voor een 600 à 700 euro kan je ze huren, maar dan moet er wel van alles aan worden opgeknapt. Als ze alleen via het fietspad naast het kanaal bereikbaar zijn dan kan uitsluitend iemand van de VNF, de Franse Rijkswaterstaat, dat huisje huren. Zo staan er vele leeg te verkommeren, een triest gezicht want de huur is voor vele jonge werknemers veel te hoog. Voor de apparatuur van het automatische sluismechanisme hebben ze vlakbij de sluis een klein huisje neergezet in de vorm van een stuurhuis van een boot. Met aan de buitenkant een knop om eenmaal aangemeerd de sluisdeuren te sluiten. En een telefoonverbinding die je kan gebruiken als de deuren open blijven en de sluis dus ‘en panne’ is. Deze metalen huisjes verdienen niet de schoonheidsprijs zeker niet bij een vervallen oud sluishuisje. Vaak vergoed de destijds door de bewoner aangelegde tuin veel. Zoals hier de rij fel paarse Prunusbomen.




EINDELOZE RIJEN POPULIEREN

Langs het kanaal, achter de platanen kom je bossen tegen van alleen maar populieren. Keurig aangeplant in rechte rijen. Van klein tot groot. Het hout wordt gebruikt voor het maken van fruit- en groentekistjes. Maar ook voor het maken van lucifers. En in de buurt stond destijds zo’n fabriek. Dan is het in een land als Frankrijk niet verwonderlijk dat er een lokaal museum komt, gewijd aan het verleden. Want de fabriek bestaat niet meer. Le Musée d’Artisanat, Monuments en Allumettes et Sciences Naturelles is te vinden in Fontet. Van 350.000 lucifers heeft Gérard Gergères de Cathedrale van Reims op schaal nagemaakt, 4 meter hoog. Op zijn dertigste invalide geraakt, heeft deze Gérard er het Guinnes Book of Records mee gehaald. Toen kreeg hij de smaak pas echt te pakken. Zijn volgende project werd het Chateau de Versailles, met ruim één miljoen lucifers. Ook andere plaatselijke kunstenbakkers, met mozaiekschilderijen, houten beelden, schilderijen en als Sciences Naturelles een voorbeeld hoe een sluis werkt zijn er te zien. En als je ook nog landbouwwerktuigen uit vervlogen tijden ten toon stelt samen met een verzameling luciferdoosjes uit de hele wereld dan heb je snel een regionaal museum van ‘standing’. In het weekend zijn de makers van al dit moois zelf aanwezig en geven vol trots uitleg. In Fontet kan je dit alles bewonderen. Wij waren toevallig in de buurt en lieten ons de kans om dit mee te maken niet ontnemen.


CASTETS FEESTWEEK

Het einde van het Canal lateral à la Garonne is het plaatje Castets. Daar  was een heuse kermis al een week aan de gang, ter ere van het jaarlijkse dorpsfeest. En de haven leeg want iedereen was gevlucht voor de disco. Elsbeth liet zich de kans niet ontnemen om een gigantische suikerspin te scoren. En als klap op de vuurpijl was er om elf uur ook nog een fraai vuurwerk! Het eerste dit jaar voor ons, want rond de 14e juli waren wij even in Nederland.

maandag 23 september 2013

2013-09-23

 
 
WEDEROM LA ROCHE SAINT PIERRE
 
Ik schreef enkele weken geleden over een invasie van feestvierders bij de Halte Nautique, toen wij daar lagen. Twee weken later was er een tweede invasie, maar nu van SDF’s. Dat staat voor ‘Sans Domicile Fixe’, Fransen zijn gek op afkortingen. Dit keer waren het Romazigeuners. Met een 50-tal caravans hadden zij bezit genomen van het voetbalveld aan de overkant van het kanaal. Niemand wil ze hebben dus nemen ze het heft in eigen hand. Na tussenkomst van de gendarmerie en de burgemeester wordt er dan een soort bestand afgesproken dat ze een veertien dagen mogen blijven. Dit keer natuurlijk omdat de voetbalwedstrijden dan beginnen. Direct wegsturen kan en mag niet volgens de wet in Frankrijk. De schade door vandalisme en illegaal aftappen van stroom uit lantaarnpalen is voor de gemeente en zijn inwoners. Zo was er in Toulouse na een ‘tijdelijk’ verblijf op een net aangelegd parkeerterrein voor 100.000 euro schade, die niet te verhalen is. Er bestaan ook rondtrekkende z.g. Reli-Roma’s, die in de omgeving het evangelie willen verkondigen. Die overleggen (meestal) eerst of ze welkom zijn en zijn bereid voor water en stroom betalen. In de krant hadden wij gelezen van de bezetting van het voetbalveld in La Roche St. Pierre. Toen wij langs voeren lag er geen boot meer aan de kade en stonden aan de overkant een twintig man te vissen met in de verte veel witte caravans. Wij passeerden het kleine dorpje. Het voetbalseizoen zal daar vast later beginnen.
 

AGEN

Het is een leuke stad, maar het kan er verdomd warm zijn. Boven de 35 graden gaan de bewoners de bergen van de Quercy in om af te koelen. Met een boot gaat dat moeilijk. Er staat geen zuchtje wind vandaag. We kijken jaloers vanaf ons achterdek naar waar de koelte te vinden zou zijn en zien de spiegelingen van kleine villa’s met allemaal een zwembad.


HET PONT CANAL IN AGEN

We waren blij dat we het erg warme Agen konden verlaten. Vóór je het op één na langste aquaduct in Frankrijk over de Garonne (580 meter lang, die in Briare is de langste) oversteekt moet je het sluismechanisme in werking stellen door aan een stok te draaien, die over het kanaal is gespannen. Dat deden wij, maar aan de andere kant aangekomen sprong het licht opeens op 2x rood. Sluis ‘en panne’. Een toevallig aanwezig iemand van de VNF kon het niet oplossen. Volgens hem was de stok aan de andere kant door onze handeling op tilt geslagen. De enige oplossing was om terug te varen, weer een draai geven aan de stok en voor de derde keer de Pont Canal over de Garonne terug te varen. Zo gevraagd, zo gedaan. Drie maal is inderdaad scheepsrecht, de sluis werkte en wij konden onze reis voortzetten.