dinsdag 11 oktober 2016

                                               TELECOMMANDE  OP  HET  CANAL  DE VOSGES



Vroeger had elke sluis zijn eigen sluismeester, die bij de sluis woonde. In de eerste en tweede wereldoorlog werden de mannen opgeroepen voor militaire dienst.  Het sluizen  moest doorgaan en werd door hun vrouwen gedaan.  Na de oorlog kwamen ze of niet terug, of waren invalide. De vrouwen bleven dus nog lang  sluizen.  Nu zijn het weer meer mannen die helpen sluizen. En in vakantietijd studenten. Bij alle sluizen in Bourgondië  of op het canal du Midi werkt het  nog zo. Vaak één sluismeester voor 2 à 3 sluizen. Je helpt zelf  mee sluisdeuren te sluiten en te openen. Alleen elke sluismeester wil weten of je verder vaart naar de volgende sluis en meestal weet je dat niet. Bij een leuke  plek blijf je liggen. Dat betekent elke weer vragen naar telefoonnummers om de volgende dag  weer  verder  te kunnen. Lastig. Boven de lijn Parijs-Dijon is inmiddels vrijwel alles geautomatiseerd.  Je trekt aan een stang boven het water en de sluis maakt zich gereed voor je boot. Werkt prima en is erg gemakkelijk. Bij problemen is er een rijdende sluismeester die binnen 10 minuten er is. Of je krijgt een afstandsbediening mee.  Op het Canal van de Rhône naar de Rijn krijg je een soort koelkast mee, die soms snel maar meestal na minuten drukken eindelijk werkt als je vlakbij de sluis bent. En dan heb je het Canal de Vosges.  Ook met afstandsbediening. Alleen te richten op een gemiddeld  honderd meter van de sluis geplaatst doel. Soms op de rechter, dan weer op de linker oever. En ook wel  eens er vlakbij de sluis. Een puzzeltocht ! De paaltjes zijn in jaren niet schoongemaakt en liggen vaak achter of in bossages verstopt. Je komt bij een sluis... geen paaltje gezien.  Terugvaren  en ja hoor daar staat ie  ! Stroomopwaarts wordt de sluis na 20 minuten automatisch gevuld uit veiligheidsoverwegingen. Dat betekent elke keer 10 minuten wachten tot  de sluis leeg is en je naar binnen kan varen. Daar hebben we wat op gevonden Elsbeth met de 'Telecommande"op de fiets vooruit. En als ik aankwam stond de sluis open, zij hielp met aanleggen en op de fiets verder om  de volgende sluis te activeren. En zo kon ik steeds een open sluis invaren. Met een vijftien sluizen per dag scheelde dat gauw een paar uur !



                                                                      COURS-LES-BARRES







Na het Canal de Vosges en de petite Saône, dan ben  je alweer een 300 km verder, kwamen wij terug in Saint Jean de Losne.  Over de Saône  stroomafwaarts 60 km naar Chalon-sur Saône en daar begint het Canal du Centre. En zo kwamen wij wederom in Cours-les-Barres, waar het altijd prettig liggen is met de boot.  Het dorpje ligt een dertig meter hoger dan het kanaal. De Mairie is het eerste huis  boven. Daartussen is een smaakvol aangelegde tuin met watervallen en picknickplaatsen. een oase van rust.


                                                                               CANICULE



 
Méteo France voorspelde al tijden mooi weer en  nu zelfs een week lang  canicule van 35-40 graden. In het Canal lateral de la Loire zijn geen platanen zoals in het Canal du Midi voor de nodige  schaduw, maar  in  Cours-les-Barres vonden we een oplossing  om de hittegolf te doorstaan . Heel vroeg opstaan, boodschappen doen per fiets  5 km verderop  in Cosne-sur-Loire en tot 12.00 uur in de schaduw van onze boot vertoeven. Daarna de verdere dag in de schaduw van bomen een paar meter verder met af en toe een windje of met behulp van een ventilator. Dankzij die bomen lag ook de Gairloch om 5 uur 's-middags in de schaduw.  En kon onze slaapkamer aan boord  afkoelen. We lagen daar wederom samen met een Franse ex-binnenvaartschipper, net zoals  in 2010. Hij lag daar al  2 weken  en wachtte tot het kanaal nà  Briare weer bevaarbaar zou zijn op zijn weg naar Compiègne. Voor het waarom, zie de volgende blog. Na een week was de temperatuur gezakt  tot een niveau, dat varen weer leuk is. Op naar Briare, waar de boot ook dit jaar weer zal overwinteren.

                                                       ROUTEKAART  VAN  AFGELOPEN  JAAR


Eigenlijk wilden wij vanuit Nancy richting de Marne en Parijs om van  'boven uit " naar Briare varen.  Niet alleen in Nederland heeft het afgelopen voorjaar geregend,  ook hier. Het riviertje de Loing is in het voorjaar buiten zijn oevers getreden en heeft niet alleen  de straten in Moret-sur-Loing, Montargis en Nemours onder water gezet, maar verder  op ook 70 meter dijk van het kanaal weggeslagen. Maandenlang  was het kanaal onbevaarbaar.  Eind augustus zou alles weer hersteld zijn.  We varen in Frankrijk, eind september is dan ook mogelijk. Per vier september was het kanaal weer open.  Dat risico hebben wij  begin augustus niet genomen.  Vandaar  dezelfde weg terug  naar Briare, net zoals  wij in het voorjaar zij vertrokken. Wij hebben dit jaar dan 1650 km afgelegd  en 482 sluizen gepasseerd. Met een kleddernat voorjaar en een wel  erg warme zomer  hebben wij afgelopen half jaar  een fantastische tijd  aan boord gehad. Mooie steden  bezocht, zoals Besançon, Bazel, Straatsburg en Nancy, waar we gemiddeld een volle week lagen met de boot. We gaan ons nu bezig houden met het winterseizoen thuis en nadenken waar wij volgend jaar  gaan varen. Dit is dan ook de laatste blog van dit jaar. Als alles goed gaat zijn wij in maart 2017 weer aan boord en gaan wij vast weer verder met de blog !