TELECOMMANDE OP
HET CANAL DE VOSGES
Vroeger had elke sluis zijn eigen sluismeester, die bij de sluis woonde. In de eerste en tweede wereldoorlog werden de mannen opgeroepen voor militaire dienst. Het sluizen moest doorgaan en werd door hun vrouwen gedaan. Na de oorlog kwamen ze of niet terug, of waren invalide. De vrouwen bleven dus nog lang sluizen. Nu zijn het weer meer mannen die helpen sluizen. En in vakantietijd studenten. Bij alle sluizen in Bourgondië of op het canal du Midi werkt het nog zo. Vaak één sluismeester voor 2 à 3 sluizen. Je helpt zelf mee sluisdeuren te sluiten en te openen. Alleen elke sluismeester wil weten of je verder vaart naar de volgende sluis en meestal weet je dat niet. Bij een leuke plek blijf je liggen. Dat betekent elke weer vragen naar telefoonnummers om de volgende dag weer verder te kunnen. Lastig. Boven de lijn Parijs-Dijon is inmiddels vrijwel alles geautomatiseerd. Je trekt aan een stang boven het water en de sluis maakt zich gereed voor je boot. Werkt prima en is erg gemakkelijk. Bij problemen is er een rijdende sluismeester die binnen 10 minuten er is. Of je krijgt een afstandsbediening mee. Op het Canal van de Rhône naar de Rijn krijg je een soort koelkast mee, die soms snel maar meestal na minuten drukken eindelijk werkt als je vlakbij de sluis bent. En dan heb je het Canal de Vosges. Ook met afstandsbediening. Alleen te richten op een gemiddeld honderd meter van de sluis geplaatst doel. Soms op de rechter, dan weer op de linker oever. En ook wel eens er vlakbij de sluis. Een puzzeltocht ! De paaltjes zijn in jaren niet schoongemaakt en liggen vaak achter of in bossages verstopt. Je komt bij een sluis... geen paaltje gezien. Terugvaren en ja hoor daar staat ie ! Stroomopwaarts wordt de sluis na 20 minuten automatisch gevuld uit veiligheidsoverwegingen. Dat betekent elke keer 10 minuten wachten tot de sluis leeg is en je naar binnen kan varen. Daar hebben we wat op gevonden Elsbeth met de 'Telecommande"op de fiets vooruit. En als ik aankwam stond de sluis open, zij hielp met aanleggen en op de fiets verder om de volgende sluis te activeren. En zo kon ik steeds een open sluis invaren. Met een vijftien sluizen per dag scheelde dat gauw een paar uur !
COURS-LES-BARRES
CANICULE
Méteo France voorspelde al tijden mooi weer en nu zelfs een week lang canicule van 35-40 graden. In het Canal
lateral de la Loire zijn geen platanen zoals in het Canal du Midi voor de
nodige schaduw, maar in
Cours-les-Barres vonden we een oplossing
om de hittegolf te doorstaan . Heel vroeg opstaan, boodschappen doen per
fiets 5 km verderop in Cosne-sur-Loire en tot 12.00 uur in de
schaduw van onze boot vertoeven. Daarna de verdere dag in de schaduw van bomen
een paar meter verder met af en toe een windje of met behulp van een ventilator.
Dankzij die bomen lag ook de Gairloch om 5 uur 's-middags in de schaduw. En kon onze slaapkamer aan boord afkoelen. We lagen daar wederom samen met een
Franse ex-binnenvaartschipper, net zoals
in 2010. Hij lag daar al 2 weken en wachtte tot het kanaal nà Briare weer bevaarbaar zou zijn op zijn weg naar Compiègne.
Voor het waarom, zie de volgende blog. Na een week was de temperatuur
gezakt tot een niveau, dat varen weer
leuk is. Op naar Briare, waar de boot ook dit jaar weer zal overwinteren.
ROUTEKAART VAN AFGELOPEN JAAR
Eigenlijk wilden wij vanuit Nancy richting
de Marne en Parijs om van 'boven uit
" naar Briare varen. Niet alleen in
Nederland heeft het afgelopen voorjaar geregend, ook hier. Het riviertje de Loing is in het
voorjaar buiten zijn oevers getreden en heeft niet alleen de straten in Moret-sur-Loing, Montargis en
Nemours onder water gezet, maar verder
op ook 70 meter dijk van het kanaal weggeslagen. Maandenlang was het kanaal onbevaarbaar. Eind augustus zou alles weer hersteld
zijn. We varen in Frankrijk, eind
september is dan ook mogelijk. Per vier september was het kanaal weer open. Dat risico hebben wij begin augustus niet genomen. Vandaar
dezelfde weg terug naar Briare,
net zoals wij in het voorjaar zij
vertrokken. Wij hebben dit jaar dan 1650 km afgelegd en 482 sluizen gepasseerd. Met een kleddernat
voorjaar en een wel erg warme zomer hebben wij afgelopen half jaar een fantastische tijd aan boord gehad. Mooie steden bezocht, zoals Besançon, Bazel, Straatsburg
en Nancy, waar we gemiddeld een volle week lagen met de boot. We gaan ons nu
bezig houden met het winterseizoen thuis en nadenken waar wij volgend jaar gaan varen. Dit is dan ook de laatste blog
van dit jaar. Als alles goed gaat zijn wij in maart 2017 weer aan boord en gaan
wij vast weer verder met de blog !