woensdag 23 juni 2010

2010-06-23


Rome is een compacte stad. We hebben alles gezien, wat wij wilden, zelfs de Paus, al stond dat niet op ons programma! Wel de Sixtijnse kapel, helaas stond er elke ochtend een ontmoedigende rij van honderden meters rondom de muren van het Vaticaanse museum. De tweede dag was die plots verdwenen en konden wij zonder te wachten naar binnen.. Overmoedig dachten wij die zelfde ochtend ook de Sint Pieter in te kunnen. Helaas, de hele rij had zich verplaatst naar het plein ervoor, waar de Paus onder een afdakje voor de kerk had plaats genomen om in de brandende zon voor tienduizenden mensen audiëntie te houden. Diepgelovige groepen, hetzelfde gekleed, uit de hele wereld stonden te zwaaien met sjaals en vlaggen en te joelen als de Paus hun land bij naam noemde. Dit was te volgen op meters grote TV-schermen. Het had iets weg van een landskampioenschap van een voetbalclub. Die dag hebben we een bezoek aan de kerk maar uit ons hoofd gezet. De volgende dag was de rij terug bij het Vaticaans museum en konden wij zo de kerk inlopen. We hebben erg genoten van de terrasjes en van de eindeloze rijen vermoeide toeristen die langs kwamen.


Bijzonder was de Trevifontijn. Een groot bouwwerk van Bernini tegen een muur aangebouwd op een veel te klein pleintje. We waren nog nooit in Rome geweest, kenden wel alle beelden, maar de juiste proporties van die beelden zijn vaak zeer verrassend. Het pleintje staat vol met toeristen, veel Aziaten en Russen , een zonnige dag in Volendam is er niets bij.


Tja en dan het reizen . Dat is een verhaal apart. Om te beginnen staan alle koffers thuis, op een boot heb je er niets aan. Het leek ons een goed idee om een goedkope koffer te kopen bij Tati. De reis begon in Parijs om 4-5 uur in de ochtend. op Gare d´Austerlitz, waar een bus zou komen om ons naar Orly te brengen. Geen bus, wel veel bedelende clochards, op die tijd niet prettig. Uiteindelijk een taxi gevonden die ons naar het vliegveld bracht. Op tijd kwamen wij in Rome aan. om aan te sluiten in de ochtendfile met de bus naar het Centraal Station van Rome, Termini.. Een zeer groot chaotisch station. Voor de kassa´s grote rijen, dus dan maar proberen een kaartje te regelen via de automaten. Steeds kwamen er opdringerige Italianen tussenbeiden, die het wel voor mij wilde regelen. Uiteindelijk is het mij zelf gelukt om 2 kaartjes richting Camerino te regelen. Na 5x vragen en 1 km lopen zijn wij op het juiste perron en in de juiste trein beland. Stampvol, iedereen had zijn bagage op de stoel naast zich gezet. Na 10x als antwoord occupato! hebben wij hun koffers boven hun hoofd op het rek geplaatst en zijn gaan zitten. Italiaans is niet mijn sterkste taal, dus veel heb ik niet verstaan…. En zijn blijven zitten tot de plaats van bestemming en hebben genoten van de treinreis door de Appenijnen. Na het fantastisch weekend kwamen we maandagmiddag weer terug in Rome, waar wij 3 dagen zouden verblijven. Wijs geworden ben ik met een taxi na een dodemans rit in het hotel aangekomen. Volgende ochtend met de hotelshuttlebus naar het centrum en veel gezien. ´s-Avonds kwam de bus vanwege ´trafficproblemen´ later opdagen. Zo werd de volgende ochtend 9.30 opeens 10.30 uur door hetzelfde probleem . Op de laatste dag hebben wij alleen maar taxi´s genomen, ook naar het vliegveld, want die reden zonder trafficproblemen.!? En dan terug in Parijs….Met wat vertragingen landden wij na 23.00 uur op Orly. Daar was het chaos. Door blokkades overdag van taxichauffeurs waren piloten niet op tijd gearriveerd en zo konden tientallen vliegtuigen niet vertrekken. Om 23.00 uur gaat op Orly alles dicht. Aankomende vliegtuigen bleven wel komen, wij waren het laatste. Treinen, bussen en metro´s rijden na 23.00 uur niet meer. Duizenden passagiers, vertrekkend en aankomend, opgesloten op een afgelegen vliegveld. Af en toe kwam er een taxi want de blokkade was inmiddels opgelost. Daar werd om gevochten. Wat te doen. Alle lichten op het vliegveld waren inmiddels op nachtstand gezet. Elsbeth had een paar jonge mensen bij een internetpaal zien staan. Zij zochten via hun laptop een kamer voor de nacht en waren via skype telefoneren al bij hotels met 450 euro per nacht beland maar zelfs die zaten al vol. Het bleken Berliners te zijn, wiens vlucht geannuleerd was. Wij hebben ze een Doppeltzimmer mit Frühstuck aangeboden als zij een taxi regelden. Dat lukte niet, maar toen wij 200 meter voor de taxistandplaats alle taxi’s aanhielden hadden wij ineens geluk en kwamen om half drie ´s-nachts met zijn vieren met een taxi bij de boot aan. Op de goede afloop hebben wij aan boord een biertje gedronken. Herr Muller und Herr Muller, geen familie van elkaar waren stomverbaasd over de boot en de haven, midden in Parijs en hadden nog nooit op een boot geslapen. Zij hadden een congres bezocht en konden pas de volgende avond terugvliegen naar Berlijn. Hun onverwachte extra dag hebben ze doorgebracht op Roland Garros en hebben de latere Zweedse finalist aan het werk gezien, zoals ze later mailden. De koffer van Tati had op weg naar Orly al zijn eerste wiel verloren en op het station in Rome het tweede ! Omdat wij er aan boord toch niets aan hebben, zijn wij, terug in Parijs, met de koffer teruggegaan naar Tati , zonder bon, waar wij ( chapeau Tati !) een tegoedbon terug kregen. Dus eigenlijk hebben wij voor niets gereisd !

zaterdag 19 juni 2010

2010-06-18



We liggen nog steeds met de boot in Parijs, het liefst gingen wij naar Amsterdam, waar Hanneke, zusje van Elsbeth haar boek over Berlijn in het Goetheinstituut presenteert, maar we hebben al heel lang geleden een ticket voor Rome geboekt. Vandaar gaan wij met de trein dwars door de Apennijnen richting Ancona in Le Marche, op weg naar Camerino, naar het huis van Sjouck en Kees, centrum van het 7e lustrum van de Lion’s club Aalsmeer. De situatie is precies zoals op de tekening. Boven op de berg Camerino, één van de oudste universiteitsteden van Italië, dat zo hoog ligt dat je onder aan de berg moet parkeren en het centrum per lift en roltrap kan bereiken. Halverwege de heuvel ligt het prachtige huis van Sjouck en Kees en weer lager het mooie, verzorgde hotel Villa Fornari, waar wij allen logeerden.



Er was een fantastisch lang weekend georganiseerd met een bezoek aan Camerino, een stadje met een hertogelijk paleis, thans deel van de universiteit. Wij werden daar rondgeleid door Phaedra, die in Nederland kunstgeschiedenis heeft gestudeerd en nu daar in de omgeving woont. Onder haar leiding hebben wij een dag later ook Assisi bezocht. Zelfs een wijnproeverij stond op het programma. Elke avond was het feestelijk eten en drinken.


Klap op de vuurpijl was het slotfeest buiten in de tuin van Sjouck en Kees met een vrolijke band en prima eten vanuit het hotel geregeld. Het weer zat mee en het werd een spetterend feest, waar bij aan het eind van de avond onder leiding van het toch wel wat vormelijk personeel van het sjieke hotel een polonaise werd ingezet door de tuin. Ze waren diep onder de indruk hoe Aalsmeerders konden feesten. Het personeel kwam pas de volgende dag terug om op te ruimen. Sjouck en Kees vonden alles prima. Kortom wij hebben genoten van de manier waarop dit weekend georganiseerd was en het vertrouwde Aalsmeerse gezelschap
Posted by Picasa

zondag 13 juni 2010

2010-06-13


In de haven kwam een Ecoboot binnenvaren. 's-Avonds werd voor de capitainerie een presentatie gegeven voor de pers. De kapitein wil met zijn boot een door vele firma's gesponsorde tocht langs de Engelse kust, de Hebriden, IJsland naar Groenland maken. Zo eco mogelijk natuurlijk: met 6 zonnepanelen, een ton gewicht aan accu's aan boord, een soort spinnaker en ook uitgerust met 2 motoren. Tezamen met zijn vrouw, 4 jarige dochter en zijn pas geboren baby... Of die laatste van dit alles ook zo eco zal worden. De toch is te volgen op www.ecotroll.net .

Vervolg op deel 7 uit Saacy sur Marne toen onze boot vanuit een vliegtuigje gefilmd werd. Het is mij gelukt om dit op het internet te vinden. De video duurt 8 minuten, gaat m.n. over Parijs. Pas tegen het einde (deel provincie) is onze boot vanuit de lucht te zien, gefilmd door het modelvliegtuigje onder de brug over de Marne doorvliegend. Zie: http://www.rcmovie.de/video/344b080bb6dc46622657/crazy-horst-frankreich-frankreich .



Aan het eind van de middag kwamen 3 grote vrachtwagens de haven inrijden. Eén reed door naar achteren. Op dezelfde plaats waar de tent van het voorjaarsbanquet (zie vorige blog) werd weer een tent opgezet. Uit de andere vrachtwagens kwamen allerlei lampen, die in de haven werden geïnstalleerd. Dat betekent: tournage oftewel opname van een film. In de tent werd gecaterd, er gebeurde pas wat rond middernacht. Vanaf de voetgangersbrug, die over de haven heen ligt, sprong tot 5x toe een beeldschone meisje af, die even later weer op de brug klom. Aan de andere kant van de brug had men een soort ponton aangebouwd, waar de hoofdrolspeelster op terecht kwam, geholpen door 2 mannen in bergbeklimmersuitrusting. Bij navraag bleek de film "Le pire jour de ma vie" te heten. On 5 uur 's-ochtends werd ik wakker en de haven was nog steeds verlicht. Aan de overkant stonden de wagens van de Sapeurs-pompiers en de Police met knipperlichten aan. Ook lag er een lichaam op de grond en een oudere man (collega van Maigret) lag op zijn knieën toe te kijken. De sprong was toch gelukt! Never a dull moment in de Port d'Arsenal.



Weer een rondje Parijs. In tegenstelling tot de tekening van Elsbeth had Lou geen matrozenpakje aan en stond zij niet op de reling en is zij al die tijd benedendeks gegleven, en heeft als een roos geslapen. Dit voor iemand direct de kinderbescherming gaat bellen. De rest van het verslag is van Ellen, die samen met haar zus Marjolein onze boot drijvende heeft gehouden tijdens ons weekje Italië.
Parijs vanuit de Gairloch. Dat Elsbeth en René voor een week naar Rome vertrokken, was natuurlijk een mooi excuus om op de Gairloch te passen, die weliswaar veilig in de Port d'Arsenal lag in Parijs, maar je weet maar nooit er zijn altijd kapers op de kust. Op donderdag 20 mei stapten we dan ook vanuit het metrostation Quai de la Rapée zo de haven in, waar we hartelijk werden verwelkomd en direct getrakteerd op een boottocht over de Seine. Peggy, Emile, Oma Michèle en de kleine Lou mochten ook mee genieten, zo werd het bijna een bateau mouche. Het versassen van het sluisje, dat toegang geeft tot de Seine, met een verval van ca. 3 meter, werd door het schippersechtpaar professioneel verricht, Elsbeth als lassowerpster en René manoeuvreert als een bedreven binnenvaartschipper. Eerst ging het de Seine op richting Bercy, langs Gare de Lyon en Gare d'Austerlitz, het drijvende zwembad, genoemd naar Josephine Baker, met een dak wat geheel openschuift, vroeger kon je in de Seine zwemmen, maar dat is allang niet meer. Vervolgens de Seine af richting Eiffeltoren, via Ile Saint Louis, waar René de beroepskant nam, mocht van Elsbeth, en Ile de la Cité, met hun beroemde en prachtige kades. Met de broomservice die ons werd aangeboden werd in de vorm van drankjes en heerlijke hapjes en ook de nog de eerste prachtige avond werd dit een onvergetelijk tochtje. Onze gastvrouw en gastheer moesten in het holst van de nacht de boot verlaten om het vliegtuig richting Italië niet te missen en wij werden gewerkt door een stralende zon, die schitterde over de haven, in de luxe cabine kijk je vanuit je bed het water op en dan ontbijten op dek, dit is een echt cruisevakantie, midden in Parijs en dan zo rustig.





zondag 6 juni 2010

2010-06-06


Als Noortje, just back from the USA, komt , komt Robbie ook en Nicolette, die pas echt back is from the USA samen met Shaggie. Zoals gewoonlijk was er de avond tevoren nog een feestje ( nog gefeliciteerd Mees !) en zo kwamen ze met zijn vieren om half drie ’s-nachts aan in Parijs. De volgende dag rondleiding door Nicolette, die hier 1 jaar stage heeft gelopen en de weg goed kent. Aan het einde van de middag kwamen ze terug op de boot, een beetje moe.



Volgende dag was fietsdag. We hadden uitgelegd hoe het VELIB-syteem werkte. Dat zag iedereen wel zitten. Met een creditcard werden 4 fietsen geregeld na door veel schermen heen getikt te hebben. Onze gasten hadden vooral gratis gelezen. In de veronderstelling voor slechts één euro een fiets gehuurd te hebben voor de hele dag, is er lustig op los getrapt en een grote Tour de Paris gemaakt. Het afrekenen van de fietsen aan het einde van de dag viel toch tegen, ca 40 (!) euro per fiets moest worden afgetikt ! Iedereen heeft veel gezien, maar ook een dag van ‘ we willen het er niet meer over hebben !’ Ik wel ! Nog met speciale dank aan Nicolette, die zei (en ik hoor dat niet zo vaak) : ‘hadden wij toch maar naar René geluisterd !’




Zaterdag hebben we een rondvaart gemaakt op de boot. Samen hadden Noor en Nicolette nog drie vriendinnen in Parijs, één op stage, waar de andere twee logeerden. Met negen man hebben we een rondje Eiffeltoren gedaan met veel Kodakmomentjes. Behalve voor de kapitein was dit het minst vermoeiende deel voor onze gasten in Parijs.
Posted by Picasa

2010-06-06


Elsbeth wilde graag naar de stofjesmarkt, wist niet precies waar het was, maar wel dat je hem vanaf de Sacré-Coeur op Montmartre kon zien. Op het place du Tertre aangekomen was de verhouding tussen het aantal ‘collega’s ‘van Elsbeth, die ons erg geschikt vonden als model voor een karikatuur ( dat wisten wij natuurlijk al lang !) en het aantal toeristen één op één en er werd opvallend veel Nederlands gesproken vanwege de meivakantie. We hebben eerst de kerk bezocht, het was er druk, aangenaam warm door de duizenden aangestoken kaarsjes en er werd fantastisch gezongen door wat oudere nonnen, die zo zuiver zongen dat het wel leek of ze een conservatoriumopleiding zang hadden genoten.. Er wordt daar de hele dag door diensten gehouden ter nagedachtenis aan de doden uit alle oorlogen. Buitengekomen met een mooi panorama over Parijs lag onder aan de trappen de Marché St. Pierre, de beroemde stofjesmarkt, 5 etage’s hoog. De hele buurt bestaat uit winkels met stoffen,bandjes, garens, knoopjes etc. Dit was voor mij te veel. Ik ben een kroeg ingedoken met koffie, Le Figaro en de L’Equipe . Opgetogen kwam Elsbeth na uren terug met een lapje stof om weer eens een tafellaken te maken



Nog meer stoffen. In het Petit Palais was er een overzichtstentoonstelling van het werk van Yves Saint Laurent, een retrospective onder haut patronage van Carla Bruni-Sarkozy. Ruim 300 paspoppen met jurkjes aan. Een drukbezochte tentoonstelling, gezien de lange rij voor de ingang. Er waren 2 rijen, de lange ( vaak > dan 2 uur wachten) en een korte. Je kunt van te voren kaarten kopen bij de FNAC ( voor een bepaalde tijd) en dan kan je vrijwel direct doorlopen.( dit kan je voor tentoonstellingen daar regelen). Wij hebben voor de laatste optie gekozen. Elsbeth was onder de indruk van de eenvoudige tekeningen en de simpele werkwijze van de A-4tjes , waarop stukjes stof, ton sur ton uitgezocht ,vastgespeld waren.. En dat een muur vol.



Le Port d’Arsenal ligt aan het Canal St Martin.dat door een tunnel (met om de 50 meter lichtkoepels) naar het Bassin de la Vilette toe gaat. Vroeger kwam alle goederen per groot schip vanuit het Noorden naar het Bassin om vandaar via kleinere schepen naar het Arsenal te worden vervoerd. Dit was een kortere weg dan via de Seine. Het Canal St Martin is beroemd om de film ‘Hotel du Nord’ (1938) en Simenon heeft er in de buurt gewoond en veel van zijn Maigretboeken spelen zich daar af. Het hotel staat er nog steeds evenals de draaibruggen en de hoge stalen loopbruggen. Op een mooie dag zijn wij naar het Bassin toe gefietst. Richting Bassin fiets je door een tunnel van bomen. Vroeger hebben wij die tocht eens gemaakt op een rondvaartboot door de tunnel. Minder vermoeiend dan per fiets , maar ook zeer de moeite waard Van de overslaghaven is niets meer over. Veel restaurants, bioscopen langs het water. Aan het einde is een kleine dependancehaven van de Port d’Arsenal , met dezelfde prijzen, maar een stuk ongezelliger
Posted by Picasa