zaterdag 25 juni 2016

2016-6-25


FRANS BLAUW OP HET WATER

Op een schaarse droge dag op het Canal du Centre kwamen wij, na 40 km varen en 30 sluizen aan in Saint-Léger-sur-Dheune bij de verhuurbotenfirma Locaboat. Wij spraken twee op de kant lopende in keurig uniform gestoken mannen aan of wij aan mochten leggen. Dat mocht. Zij hielpen zelfs mee, ongekend in Frankrijk. Eenmaal aangemeerd bleken wij geen hulp te hebben gehad van medewerkers van Locaboat, maar van de Gendarme Nationale op het water! Zij wilden alle papieren zien en controleerden van alles. En ja hoor, er klopte iets niet! Op onze brandblussers, gekocht bij Ikea in Amsterdam stond een datum van 6/2014 en dat was volgens hen 'over tijd'. En als wij in Saint-Jean-de-Losne waren aangekomen dan moesten wij nieuwe brandblussers bij de firma Blanquart kopen en een kopie van de factuur door die firma laten opsturen naar hun bureau, toevallig ook in die stad. Dan zou ik de 'amende' niet hoeven te betalen... Het proces-verbaal opmaken duurde een half uur. Ze moesten zelfs de voornamen en namen van mijn moeder en vader weten! De biologische? Of wiens naam je draagt? Als ze maar een naam hadden! Eenmaal van boord hebben wij na deze vermoeiende dag er met een lach maar een borrel op gedronken. Maar dit verhaal kent nog een vervolg. Twee dagen later kwamen wij aan in Saint-Jean-de-Losne en op de kade aan de Saône was nog plaats. Aangemeerd kwamen uit het niets weer twee mannen aanlopen, wij herkenden hun uniformen... Wederom twee gendarmes van de Franse waterpolitie! In al die jaren één keer gecontroleerd bij Valence op de Rhône en nu in twee dagen 2 keer! Ook zij wilden weer alles zien. Ik legde hen uit dat twee collega's hun voor waren geweest en vertelde het verhaal van de brandblussers, die volgens hen niet goed meer waren en volgens mij wel en liet het procesverbaal zien. Zij bekeken de blussers en vertelden dat de datum 6/2014 wil zeggen de fabricatiedatum en dan voldoen ze nog vijf jaar, dus tot 2019! Een foutje dus van hun collega's! Ze verontschuldigden zich, dat hun collega's nog niet zo lang in dienst waren... Ik hoefde mij geen zorgen te maken, zij namen de PV mee en zouden de fout aan hen uitleggen. Op deze goede afloop hebben wij wederom een borrel genomen en natuurlijk zijn onze ontmoetingen met het Franse blauw in fonkelnieuwe uniformen  een blog waard!


DOLE

Vrienden zouden langs komen per auto en wilden een paar dagen meevaren. Dat is altijd een heel gepuzzel om het na een paar dagen mogelijk te maken om de auto weer op te halen. Op het Canal de Rhône au Rhin, branche Sud bestaat die gelegenheid. Van Dole tot Besancon, 45 km varen. Om de stad  te verkennen zijn wij daar altijd een paar dagen eerder. Je ligt er met een fantastisch uitzicht op het stadje. En natuurlijk weer met veel regen! De auto ophalen verliep weer op zijn Frans. In Dole is niets te dol. Robert en ik gingen naar het station . Staking! De billeterie was gesloten en je kreeg een papier mee dat je ook in de trein kon betalen, zonder bijbetaling. Er waren vóór ons twee treinen uitgevallen. We konden in de trein van 12.30 uur nog net een zitplaats krijgen en ook het gangpad raakte snel vol. De conducteur zagen wij alleen door het raam op het perron bij elk station, waar de trein stopte. Kaartjes controleren? Onmogelijk in een propvolle trein. Dat doe je natuurlijk ook niet als 20 procent van je collega's staken en drie op de vijf treinen uitvallen! Het werd dus een gratis ritje voor ons naar Dole!


FRANSE GEWOONTE, LUIKEN DICHT!

In Dole lig je aan vingerpontons. Met de achter of voorkant naar het hoofdponton. De volgende dag  meerden aan beide zijden van ons boten af met een Franse bemanning. Fransen willen geen inkijk en direct gingen alle gordijnen richting onze boot dicht, net zoals bij hun thuis de luiken als het donker wordt. Wij hebben niet zo veel te verbergen, maar het is wel makkelijk zulke buren. Zij in het donker en wij in het licht! Prima Franse oplossing!

dinsdag 21 juni 2016

2016-6-21


DECIZE

Op het Canal lateral à la Loire kan je via een sluis naar dit plaatsje met net 5000 inwoners varen. En verder via het enige bevaarbare gedeelte van de Loire 2 kilometer verder naar het Canal de Nivernais. Tussen deze twee sluizen is een verhuurbotenfirma gevestigd en sinds kort ook een nieuwe aangelegd complex met jachthaven, gîtes en een hotel/restaurant. En op de achtergrond een ziekenhuisje, gebouwd in de zeventiger jaren en gedecoreerd in allerlei pasteltinten. Door de jaren heen grijs/grauw geworden pastel, in tegenstelling tot de frisse plastic kleuren van het nieuwe jachthavencomplex. Met alleen basale chirurgie en verloskunde en een eerste hulp niet echt levensvatbaar, ondanks een budget van 35 miljoen euro (cijfers 2011)... rijp voor een fusie met het grotere ziekenhuis verderop in Nevers. Dit speelt al 3 jaar en er is nog steeds niets gebeurd. Evenals met een mogelijke sluiting van het Canal lateral à la Loire, de mogelijkheid waar een sluismeester mij op wees. Als dat zou gebeuren dan sluiten ze daarmee eigenlijk alle kanalen in Bourgondië. Weg alle investeringen van alle gemeenten en verhuurfirma's voor boten zo ook in deze jachthaven met alle moderne faciliteiten. En zeker die van dit recente havenproject in Decize.


CHÂTEAU DE BEAULON MUURFIETSEN

Beaulon is een plaatsje aan het Canal du Centre. Er is een haven, waar vroeger vrachtschepen geladen en gelost werden. Daar is nu aan aanlegplaats voor de pleziervaart. Gedeeld met een camperplaats op de wal. En gratis elektriciteit en water. Met veel meer campers dan boten, omdat die gewend zijn in de lengte dicht op elkaar te gaan staan. Het ging regenen, iedereen vouwde de stoeltjes op en ging naar binnen, alle gordijnen gingen dicht, de schoteltjes voor de TV omhoog. Leuk om te zien hoe iedereen zich terugtrekt op zijn eigen plekje. De volgende dag, het regende een keer niet, fietsten wij naar her dorp. Met een kasteel, privé bewoond door een Markies. Rondom stond een muur. Wij fietsten er om heen. Na een half uur (!) waren wij weer terug bij de ingang. Een kasteel met ruime tuin dus. Om de kosten van het onderhoud te dekken was in één van de bijgebouwen een B&B mogelijkheid.


AL IN BAZEL?

We hadden ons vaarplan voor komend jaar klaar. Varen naar de andere kant van Bourgondië en dan via het Canal du Rhône au Rhin richting Bazel, de Rijn en bij Straatsburg Frankrijk weer in. Eind mei kregen wij van vrienden een mail met de vraag of we al in Bazel waren. Dat had wel gekund, maar het weer werkte niet mee. Als het eenmaal regende, dan duurde dat drie dagen en nachten lang met een temperatuur rond de 15 graden. Wij varen al  zes jaar in Frankrijk, maar een koud en regenachtig voorjaar zoals nu hebben wij nog niet meegemaakt. Eind mei strandden wij in Paray-le-Monial. Met 13 graden en veel regen. Wij lagen bij een restaurantboot. De Zwitserse eigenaar/kok had op een platte schuit 4 vier aaneengeschakelde chalets in een restaurant omgetoverd, rijk gedecoreerd met ski's en koekoeksklokken. En daar zaten wij aan de kaasfondue. Zelfs op de wintersport hadden wij altijd beter weer!

dinsdag 14 juni 2016

2016-6-15


BAR-HOTEL-RESTAURANT "LE FLOROINE"

Ook een onvermijdelijke stop is Ménétréol-sous-Sancerre. En natuurlijk eten bij 'Le Floroine'. Inmiddels ook in Nederland bekend dankzij niet alleen onze blog van vorig jaar, maar nu ook door het TV-programma van Ilja Gort à la Carte (uitzending van 2 mei 2016) over Frankrijk. Hij vertelt over Crottins, die kleine geitenkaasjes en at in 'Le Floroine', dat hij het beste en goedkoopste restaurant van Frankrijk noemde, drie gerechten met geitenkaas. Hij heeft daar vorig jaar september tijdens de wijnoogst een week vertoefd tijdens de opnamen. Ook wij hebben er weer geluncht en gedineerd en het smaakte weer fantastisch! Oh ja, als je het verhaal achter al die hoeden en petten, waar het restaurant vol mee hangt wilt weten, zoek dan de blog van vorig jaar mei of juni op!



SLUISHUIZEN

Iedere sluis heeft een huisje waar vroeger de sluismeester woonde. Al die huisjes zijn nog steeds in bezit van de VNF, de Franse rijkswaterstaat. Ook het jaagpad aan beide kanten van het kanaal is van hen. De VNF is daarmee de grootste grondbezitter van Frankrijk. Komt er een huisje vrij en ligt die aan een openbare weg dan mag die aan iedereen verhuurd worden. Is het huisje alleen via het jaagpad (dus VNF-terrein) bereikbaar dan mag alleen een werknemer van de VNF het huren. Want die mag als enige over het jaagpad rijden. De huur is vrij hoog en staan er vele huisjes helaas leeg en te verkommeren op de mooiste plekken. Door bezuinigingen worden 2 tot drie sluizen tegenwoordig door één sluismeester bedient. Bij elke sluis is daarom een klein kantoortje van 3 vierkante meter gebouwd met een bureautje om de administratie te doen. Want de naam van elke boot wordt bij elke sluis genoteerd en welke kant de boot opgaat. Met 2-6 boten per dag een drukke baan... Wij lagen onlangs in een sluis, de deur van het werkhok stond open en zo konden wij een kijkje nemen binnen. Daar stond naast het bureau een comfortabele fauteuil, die de rest van de ruimte in beslag nam. Om even bij te komen na een boot sluizen!


MARSEILLES-LÈS-AUBIGNY

Vaak hebben wij dit dorp aan het Canal latéral à la Loire gepasseerd. Dit keer zijn wij daar met de Gairloch een nachtje gebleven. Vroeger was dit een belangrijk overslagplaats voor goederen richting van en naar het midden van Frankrijk. Het Canal de Berry in 1830 gereed, begon hier, 320 km lang zich splitsend in Fontblisse richting Montlucon en Bourges. De watervoorziening voor dit kanaal was het probleem. Naar Engels voorbeeld (narrowboats) maakte men daarom kleine sluizen, 27,70 meter lang en 2,60 meter breed. In 1880 werden alle sluizen in Frankrijk vergroot naar de huidige 38,50 meter lengte en 5.05 meter breedte, de standaard Freycenetmaat. Alleen niet de sluizen in het Canal de Berry. Dat droeg mede bij aan de ondergang van dit kanaal dat sinds 1955 gedeklasseerd werd, niet meer onderhouden dus. Jammer, want wel sluizen met Freycenetformaat en nog steeds bevaarbaar had ik graag onder de bogen van het Chateau Chenonceaux doorgevaren over de rivier Cher naar Tours. Dat was toen ook mogelijk. Ook Marseilles-lès-Aubigny is daardoor tot een gedeklasseerd dorpje verworden. Het grote bassin, waar vroeger alle boten van lading verwisselden is nu een armoedige jachthaven met achterin een reparatiejachtwerf. De enige bar-tabac,annex epicerie en bakker zijn van 12.30 uur tot half zes dicht. De slager is elke middag dicht na 2.30 uur. Waarom? De sluismeester legde het mij uit. Om 11.00 uur in de ochtend je eerste pastis innemen? Dat vraagt om een ruime siësta... En Marseilles is niet voor niets vernoemd naar zijn grote broer Marseille! Het oude Canal de Berry beginnend vanuit het bassin in Marseilles is over een kilometer gedempt en op een rotonde met vier wegen staat een oude brug als monument van het verdwenen kanaal. En verderop begint het (helaas) gedeklasseerd kanaal weer.

2016-6-14


HET SEIZOEN BEGINT

De eerste twee weken van mei is Frankrijk vakantieland. Ook hier kennen ze een lange voorjaarsvakantie. Dat merk je ook op het water. Het wordt opeens erg druk met onhandig manoeuvrerende huurboten. We liggen aangemeerd en juist waar ik lig aangemeerd probeert een zenuwachtige en daarom ook onaanspreekbare kapitein zijn huurboot van bijna 15 meter lang te keren. Botsen natuurlijk en als ze eindelijk zijn aangemeerd kregen wij wel voor alle overlast een fles prima zoete apérowijn uit Gascogne van Tariquet. Dat vergoedt weer veel natuurlijk, daar hebben we wel wat ellende voor over!


EEN  RUSTIGER  KANAAL

De tweede helft van Mei is het een stuk rustiger op het kanaal. Een geliefde plek van ons is Sury-près-Léré. Je ligt daar heerlijk rustig, mooi uitzicht en met stroom en water én... WIFI! In een dorp zonder winkels met alleen een Bar-Restaurant. Toen wij in 2010 hier voor het eerst kwamen was dat al zo. Je mag er nu nog maar twee dagen gratis liggen, daarna is het tarief 5 euro per nacht In 2010 mocht je er zolang liggen als je wilde. Daar hebben ze inmiddels wel van geleerd.


LE JOURNAL DU CENTRE
Ik koop elke dag een landelijke en een plaatselijke Franse krant. Die laatste vooral om op de hoogte te blijven wat er zoal speelt in ons vaargebied. En dan kan het voorkomen dat je op pagina twee onze Gairloch tegen komt op de foto van de dag. Met de mooie tekst erboven "Zoals de zwaluw komt de pleziervaarder terug in de lente"! In al die jaren dat wij door Frankrijk varen inmiddels al de derde keer dat wij onze boot in de krant tegenkwamen.

dinsdag 7 juni 2016

2016-6-7

BOURGES

De eerste maand van ons verblijf in Briare hadden wij de beschikking over onze auto. Zo bezochten wij Auxerre en de fraai opgeknapte stad van Jeanne d'Arc, Orléans. En ook Bourges, in de vroege Middeleeuwen was het zelfs de hoofdstad van Frankrijk. Al van verre kan je de op de top van een heuvel gebouwde kathedraal zien, één van de grootste in Frankrijk, met op de flanken naar beneden toe de huizen. Wij vertrokken vanuit Briare met wat zon maar het eindigde in Bourges helaas met veel regen. Het heeft ruim 130 jaar geduurd voor de Saint-Étienne-Kathedraal voltooid was in 1324. De twee grote torens lijken inderdaad tot in de hemel te reiken als je er voor staat op een regenachtige dag. Binnen zie je de imposante intacte gebrandschilderde ramen. Vóór in de kerk legt een dame uit aan een dertigtal kinderen wat ze te wachten staat bij hun eerste communie en vooral wat ze moeten doen bij de plechtigheid. Alles wordt tot in de finesses uitgelegd en gerepeteerd. Met rondom trotse ouders. Verderop zitten drie volwassenen in een zijkapel in koor versjes op te zeggen en te zingen, waarschijnlijk als een taakstraf opgelegd door een biechtvader. Gedeelde smart? En dan loop je tegen een grote astronomische klok aan uit de 15e eeuw, volledig gerestaureerd. Ben je in de buurt ga zeker deze, één van de 10 mooiste kathedralen van Frankrijk, bezoeken.


CONCERT IN BRIARE

Er verscheen overal in het stadje Briare een affiche met de uitnodiging om op 27 april een klassiek concert met werk van Beethoven bij te wonen. De ouverture Coriolanus, daarna zijn 6e en 5e symfonie zouden worden gespeeld in het Centre Socio-culturel door het Orchestre Symphonique Région Centre-Val de Loire/Tours. Dit orkest timmert, zo stond in het programma de laatste jaren aan de weg, met optredens in Parijs en het buitenland. En ook in de regio natuurlijk. Voor slechts 5 euro pp kochten wij kaarten, de prijs voor 65 plussers, anders hadden wij 10 euro pp moeten betalen! Bij binnenkomst gaf de wethouder van cultuur iedereen een hand en zo ontmoetten wij onze overbuurman op onze kade, we hadden hem vaak langs de boot zien lopen. In een volle zaal met 400 plaatsen en een volgepropt podium voor de 60 musici luisterden wij naar een fraai concert. Misschien te veel strijkers t.o.v de blazers maar ergens op het platteland in Frankrijk is zo'n concert toch maar mogelijk. In Nederland zou een regionaal orkest, hoe goed ook, allang zijn wegbezuinigd! In Frankrijk gelukkig niet!!!


ONZE AUTO

In Frankrijk lieten wij de Gairloch twee jaar in de winter achter in Parijs, daarna ook twee jaar in Toulouse. Een auto in die twee steden is alleen maar een last. Maar de laatste twee jaar lieten wij de boot achter in Briare, op de rand Bourgogne en de Loiret. In 6-7 uur vanuit Nederland gemakkelijk te bereiken per auto. Toen was het voor ons mogelijk om (eindelijk!) overbodige dingen mee naar huis nemen en nieuwe naar de boot te brengen. Alleen waar laat je de auto als je de rest van de zomer vaart? Onze vriendin Helma bood aan om de auto bij haar in de stal te laten 'overzomeren'. Zij heeft een huisje bij Charny, een 40 minuten per auto van Briare verwijderd.