zaterdag 29 augustus 2009

deel 22


Aan onze ankerdagen in de Birkowsee kwam abrupt een einde , toen er onheilspellende wolken verschenen en de wind toenam. Snel het anker gelicht en naar de dichtstbijzijnde haven gevaren : Kleinzerlang. Er lag zelfs een Nederlandse fietsboot uit Zutphen. Een haven in opbouw met restaurant, maar vooral met een enthousiaste eigenaar die iedere langsvarende boot weet binnen te loodsen en in een te kleine box weet te wringen . Je kunt alle soorten boten en huisjes huren en zelfs het parkeerterrein wordt omgetoverd tot kampeerterrein. We zijn er 2x geweest. De eerste keer ontmoeten we daar het Zwitserse echtpaar Ernst en Heidi met hun boot SINA uit Zurich, die jaren in Frankrijk hebben gevaren, echte Kanalzigeuners. Ze hebben ons bijgepraat over het kanaalleven in Frankrijk .….. Vielen Gruessen Heidi und Ernst ! De 2e keer dat wij er waren was het een drukte van belang. Het krioelde daar van loslopende pubers. Het was een Israëlitisch-Duits scholierenuitwisselingsprogramma. Nadat de Duitsers scholieren in het voorjaar in Israël waren geweest , was het nu aan hen om de Israëli te ontvangen. Met zijn allen bleken ze op de parking te kamperen voor één dag en mochten van alle faciliteiten gebruik maken. De leiding was niet erg handig en de kinderen erg ‘slim ‘ met alle gevolgen van dien. … Er zijn vele ramen uit de sponningen gevaren bij het botsbootjevaren. . .Zonder de boten vast te maken aan land stappen. De hele huurvloot dreef rond en iedereen was bezig de achtergelaten bootjes te verzamelen. De kinderen uit Israël , die het hier bij 23 graden maar ijskoud hadden, liepen rond in een T-shirt waarop stond : Israel isn´t what you think….. Bij navraag zelf bedacht in Tell Aviv. De gedachte erachter kon niemand mij uitleggen. Voor veler uitleg vatbaar….


In Mirow lagen we in de Stadthafen, een klein slootje rondom een Halbinsel waar uiteraard een Schloss op stond. Het was drukkend warm en er was geen weeralarm afgegeven ( alleen gebruikelijk in Nederland ?). Rond 5 uur ’s-middags werd de lucht pikdonker , de wind trok aan, daarna onweer en regen . Half zes begon tegenover ons een keiharde sirene te loeien, 5 minuten lang. Het was niet de eerste maandag van de maand en geen 12 uur! Van alle kanten kwamen te voet, per fiets, en per auto mensen aangesneld. In mum van tijd kwamen zij omgekleed als brandweer weer tevoorschijn en verdwenen snel met veel lawaai in drie brandweerauto’s . Deze minutenlange sirene was de Duitse manier om de vrijwillige brandweer in het dorp te waarschuwen ! Het halve dorp was ook gewaarschuwd en kwam ook per fiets en zelfs per auto aansnellen om achter de wagens aan te rijden. En dat allemaal voor een ondergelopen kelder ! Een uur later was iedereen weer terug . Gelukkig bleef het ’s-nachts rustig !



Deze wasdag was een baaldag ! In Neustrelitz lig je in Saint Tropez opstelling, dwz met de achterkant tegen de kade aan , waar iedereen langs flaneert. Ook hier veel huurboten, die met veel geduld door 2 havenmeesters de boxen worden ingepraat. Een fantastisch nieuw havengebouw met alle faciliteiten, dus ook een wasmachine. Iedereen kon daar naar binnen, het was publiek terrein. Toen één was klaar was bleek de wasmand van Elsbeth , die tot mijn verbazing voor een enorm bedrag aangeschaft was bij Kitsch Kitchen op de Rozengracht, verdwenen. Hoe leg je dat je aan je man en een havenmeester in Neustrelitz uit ! Er werd nog een vergeten wasmand door de havenmeester aangeboden…, maar geen wasmand kon tippen aan die uit Amsterdam. Elsbeth heeft de hele dag verder met een kwaaie kop op het achterdek gezeten. Iedere passant was een mogelijke verdachte . Naar aanleiding van haar uitgebreide beschrijving kwam de havenmeester de volgende dag met de wasmand aan boord : opgevist uit de haven met een pikhaak. Al met al was dit één van de best georganiseerde havens , waar wij vertoefd hebben, voor 6 euro per nacht ook nog één van de goedkoopste. Als dank heeft Elsbeth bijna mijn hele Heinekenvoorraad wegegeven aan de havenmeesters ! Ook de stad is de moeite waard om gezien te hebben.
Posted by Picasa

woensdag 26 augustus 2009

deel 21


Oplossing van het raadsel. Hoe je met een jurk een tafel dekt. Ellen schrijft : Karlien, mijn oudste en langste schoondochter, zowel letterlijk als figuurlijk, werd destijds zo nu en dan verrast door het Nederland taalgebruik; dus als ik zei wat heb je een leuke jurk aan, begreep ze wel wat ik zei maar hier in Vlaanderen zeg je wat heb je een schoon kleedje aan, wat een nederlandstalige doet denken aan een fris gewassen kleedje, eventueel tafelkleedje, een vlaamstalige heeft het dan over een vers kleedje. Dus schoon = mooi en vers = schoon. En zo gebeurde het dat toen zij op een keer bij mij de tafel wilde dekken, mij vroeg of er een schoon jurkje op de tafel gelegd moest worden. Caroline L van de Heineken-prijsvraag is de enige die begreep dat het woord kleedje vlaams is voor jurk. Mail ons maar eens Caroline !




Nadat Hanneke en Cornelius uit Rheinsberg per trein weer naar Berlijn waren vertrokken, hebben wij een fietstocht gemaakt langs de Grienick- en de Rheinsbergersee via de Schlossgarten, door een zeer oud bos ( en gelukkig veel schaduw !). Vroeg opgestaan om de tuinmannen te ontlopen : er mag absoluut niet gefietst worden in de Schlossgarten . Op de eerste tekening verdwijnen wij in een tunnel van groen. Langs de Forsterei Bicherow, zo afgelegen dat de Ozzies daar een geheime plek voor spionnen hadden. Langs FK-campings, en na een Kaffee mit Kuche in Zechlinerhútte weer terug naar Rheinsberg. Eerst kom je dan langs Hafendorf Rheinsberg. Daar stond vroeger een 10 etages hoog flatgebouw, stijl Bijlmerbajes, als vakantieoord in de DDR-tijd voor´ harde werkers´. Na de Wende opgekocht door projectontwikkelaars en platgegooid . Daarna verscheen een te massaal en te vrolijk gekleurd vakantiedorp in pasteltinten huizen , zo ongeveer als bij Bruinisse in Zeeland . Zeer veel Gästeliegeplätze, maar allen onbezet. Er is zelfs een landingsplaats voor een helicopter. Snel doorfietsen maar !



Veel eten wordt aan boord gebracht. Vooral bij sluizen. Zo kreeg ik onderweg een emmer vol Pfifferlingen ( cantharellen ) aangeboden voor slechts 10 euro, door een moeder met dochter op een middag in het bos geplukt. Overal hebben mensen volkstuintjes, restant uit de DDR-tijd, vol met eigen verbouwde groente en fruit. Van een sluismeester kregen wij tomaten aangeboden. Op de vraag of ze lekker waren kwam het antwoord : Ja zeker het zijn DDR-tomaten, geen Hollandse troep! Tussen 2 sluizen door hebben we nog aangelegd bij een geitenboerderij en 2 voortreffelijke kaasjes gescoord . Kersen zijn hier bijna net zo groot als pruimen. Veel en zeer goedkope aardbeien, bos- en kruisbessen. Onze reis begon in de aspergetijd. Nooit geweten dat die hier zo populair zijn . Nog even en we kunnen zelf bramen plukken.


Het Mecklenburger merengebied ligt een eind boven de zeespiegel. Eigenlijk zijn het restanten van de IJstijd. Toen aan het einde daarvan de gletsjers gingen smelten bleef het smeltwater tussen de heuvels in de dalen achter. Dit werden de meren. De meren zijn met elkaar verbonden , al dan niet aangelegd , door kleine kanaaltjes. We zijjn rechtsaf geslagen door het Bikowkanaal naar de Bikowsee, aangeraden op de kaart als een prima ankerplek . Het was 30 graden inmiddels, dus 2 dagen voor anker en veel zwemmen in het zeer heldere water. Een toplocatie, een meer bijna voor ons alleen. Het leek bijna of we op vakantie waren !
Posted by Picasa

vrijdag 21 augustus 2009

deel 20


We hebben een uitstapje gemaakt richting Rheinsberg naar Flecken-Zechlin waar een goede Fischerei is. Bijna alle vis wordt hier gerookt, maar ik wilde graag verse snoekbaars ( Zander). Ik kon kiezen uit lebendige vis ( moet je dus zelf dood maken ) , geschlachtet ( dood ) of filliert resp 9,90, 13,50 of 32,50 euro per klio !!! Omdat de afval ( De Mühl ) hier erg duur en de bemanning geen rotsooi aan boord wilde hebben, heb ik maar gekozen voor een portie gefileerd. Flecken-Zechlin is een vakantiedorp al vermaard in de DDR- tijd. Iedereen die ‘zijn best deed ‘ mocht daar vakantie houden ! In de zomer 5000 , maar in de winter slechts 200 inwoners !
Maar snel doorvarend kom je bij de hoofdprijs : het Schloss in Rheinsberg aan de Grienericksee dichtbij de Stadtshafen . Gebouwd door de jonge kroonprins Fritz ( later Friedrich der Grosse) die 2 grote torens liet bouwen voor konstante uitkijk, omdat hij wilde weten wanneer zijn vader aankwam! Die was niet zo gecharmeerd van de artistieke ( m.n. muzikale ) belangstelling van zijn zoon. De tuin is een voorbode van paleis Sans Souci in Potsdam, dat hij na de dood van zijn vader liet bouwen. Daarna mocht zijn jongere broer Heinrich in Rheisberg wonen, die de muzikale traditie in ere hield en heeft daar tot zijn dood gewoond. Nog steeds bestaat daar een bekend conservatorium en worden daar in de zomer concerten en kleinere opera’s uitgevoerd. In het slot is een permanente tentoonstelling over de schrijver Kurt Tucholsky, een snedig publicist, die zeer geliefd was, zefs bij Simon Carmiggelt , Annie M.G. Schmidt en Gerard van het Reve. Zijn bekendste boek gaat over twee geliefden in Rheinsberg, wat elke Duitser schijnt te kennen ! Voor Cornelius was het belangrijk in het slot een tijdelijke tentoonstelling van zijn collega Dieter Goltsche te bezoeken. In dit mooie stadje woont een bijzonder kunstenaar, die daar een atelier/galerie heeft : Tony Torrillhon, een medicus , die later graficus en (hout)beeldhouwer is geworden. Voor een goed humeur kan je het adres op de tekening googelen.


Het is erop of eronder. We krijgen veel vragen of het weer hier wel goed is. Het wisselt wel. Dat merken we aan het gebruik van de patchwork-vlaggendekens, die Elsbeth afgelopen winter heeft gemaakt van alle vlaggen, van de Orient ( 3x Sail Amsterdam ), en die wij op de Gairloch aantroffen ( met dank aan Ivo Mansmann de vorige eigenaar, die ze op de boot achterliet, zelfs de vlag van Breissach is verwerkt) Mooi weer ? Liggend op de dekens op het voordek. Slecht weer ? Eronder. Bij mijn weten hebben vaker we op de dekens gelegen ! Met groeten aan de Quiltclub !

Zoals vaak lukt het ons ook dit keer weer een plaats te krijgen aan de buitensteiger met fantastisch uitzicht over het meer en een prima plaats om te zwemmen ! Voor Berliners als Hanneke en Cornelius een buitenkans en voor we het wisten : plons, lag Hanneke midden in de Grienericksee , bij zonsondergang rond 22.00 uur.
Posted by Picasa

vrijdag 14 augustus 2009

deel 19

De volgende zijsprong van de route is naar Lychen. Je gaat dan eerst door de sluis Himmelpfort. Vroeger stond daar een klooster met deze naam. Daar is nu nog een permanent ingericht huisje van de Kerstman , zijn bed is zelfs gedekt, de haard en de kerstboom branden. Helaas was hij zelf niet aanwezig. Wel een hele grote postbus waar kinderen hun wensen gedurende het hele jaar kunnen toe zenden. Bijna 300.000 brieven uit 80 landen per jaar. In november en december heeft de Bundespost daar zelfs een speciaal filiaal geopend. Want tot 3 weken voor de kerst worden alle brieven beantwoord. Het klooster zelf is een ruïne, alleen de goed onderhouden kruidentuin is nog te bezichtigen. Sindsdien heb ik verse thym aan boord !


Wass fliegt denn da ? Overal waar wij varen krioelt het van de beestjes en vogels. Vooral roofvogels in aktie zijn spectaculair om te zien. Cornelius is een echte ‘vogelaar’. Hanneke daarentegen maakt er een potje van. Een paar meeuwen die overvlogen in het Müritzgebied werden als typische zoetwatermeeuwen aangezien. Hartelijk hebben we gelachen om het verhaal van een wespennest bij haar in de Rozenstraat in Amsterdam destijds. De verdelger van de gemeente had haar nog zo gezegd, mevrouwtje, geen zorgen het zijn géén wespen, ze lijken er erg veel op, maar dit zijn stadsbijtjes ! De grootste vogels die wij zelf rond de boot zien zijn twee tortelduiven, die ook nog erg goed kunnen zwemmen !


Het kanaal naar Lychen is zeer fraai, je vaart als het ware door een groene tunnel dwars door een bos , waarvan de toppen van de bomen elkaar raken. Je waant je door de hemelpoort gelijk in het paradijs te komen ! Gelukkig kan je er ook weer uitvaren ! Het stadje Lychen valt tegen. Veel zu vermieten en zu verkaufen, lege winkels, zo ook dit grote Gasthoff . Je kan voor 1 euro een huis kopen, mits je het opknapt. Na de Wende en het sluiten van veel fabrieken met oud materieel, zijn veel jongere inwoners vertrokken . Als je het stadje inloopt, staat rechts een klein huisje, waar de uitvinder van de punaise, Johann Kirsten , heeft gewoond, ook te koop…. wel met ingemetselde gedenksteen met uitleg over zijn uitvinding. ! Hij had zijn uitvinding destijds voor een habbekrats verkocht aan een Amerikaans concern. Anders was het stadje misschien welvarender geweest ? Het stadje ligt tussen 4 meren gelegen als een klaverblad , alleen hebben ze niet zoveel geluk gehad als je van een klavertje 4 zou kunnen verwachten….
Posted by Picasa

dinsdag 11 augustus 2009

deel 18



Iedereen die per boot van Berlijn naar de Meckelenburg-Vorpommern wil varen of vice versa komt altijd langs Zehndenick door het Vosskanal , onderdeel van de Obere-Havel-Wasserstrasse. Vroeger beroemd om zijn steenfabrieken , hier heet dat Ziegeleïen en daardoor veel beroepsvaart : er werden zelfs binnenvaartschepen gebouwd ( nu rest hiervan alleen nog een scheepvaartmuseum). Maar ze hebben na de Wende de draad goed opgepakt, veel Marina’s met huurboten en een stadsjachthaven , met restaurant en Eiscafe waar in de zomer 30-40 boten elke dag ‘overnachten’. Het is ons inmiddels opgevallen dat er in vrijwel ieder dorp meerdere Eiscafe’s zijn , waar de hele dag door gigantische ijscoupes worden gegeten. Volgens Elsbeth gaan ze hier zover dat vele huizen in ‘íjskleuren’, van frambozenrood tot pistachegroen worden geschilderd . Ga niet de zijstraatjes in : dan is alles nog ‘Oostduits ‘grijs . Zehndenick is een van de stadjes, die door de opkomst van het watersporttoerisme een goede toekomst heeft.




Hebben ze destijds rond Oost-Berlijn een muur gebouwd en later op een paar kleine resten na afgebroken ( gelukkig) : in Templin hebben ze nog 1765 meter intacte muur rond het stadje, bestaat al vanaf de Middeleeuwen ( gelukkig nooit afgebroken !). In de Stadtshafen word je ontvangen door de Hafenmeister, zo’n Duits baasje met waarschijnlijk Pruisische voorvaderen ! Van verre geeft hij aanwijzingen, niet zo zeer gericht naar de kapitein als wel naar zijn ‘matrozen’ die geheel van slag raken ! Leine nach Vorne, aber nicht ablegen NEIN, NICHT festmachen, , en naar mij Bugstrahl nach rechts, nein nach links, mehr nach Vorne !!!, ( Zoals een Duitser zijn vrouw toeschreeuwt als ze weer eens een bolder gemist heeft en de boot dwars in de sluis ligt ). Ik trok mij niet zo veel van hem aan en teleurgesteld met een wegwerpgebaar van afgrijzen…….. ging hij naar zijn kantoor terug. Elsbeth vond de man natuurlijk weer zielig : hij is dolgedraaid en kan zijn werk niet aan. Na mij kwamen nog andere boten aan , echter huurboten ( bijna alles wat hier vaart is huurboot zie de vorige blogspotdelen !) Door zijn aanwijzingen hebben we nog een leuke middag gehad, geen boot kon meer normaal aanleggen door veel paniek bij de bemanning en tot afgrijzen van de Hafenmeister , volgens hem : kann heute keiner mehr fahren !. Templin is een leuk stadje uit 1230 met een hoog “blokkendozengehalte”. Een muur , een stadhuis, kerk en vakwerkhuisjes. We zijn daar 2 dagen gebleven en met Hanneke en Cornelius, die een aantal dagen mee gaan varen, zijn we vandaar vertrokken om onze tocht naar het Noorden voort te zetten.




Mensjes hebben kleine wensjes… De belangrijkste wens van onze logé’ s is vooral zwemmen ! Gelukkig hebben we een zwemplateau met zwemtrap en een zwemdouche. Maar goed zwemweer en -water kunnen wij niet garanderen Hanneke en Cornelius springen gewoon overal in en op elk tijdstip : in havens bij sluizen en in kanalen. Over zwemmen gesproken al gehoord over FK ? Hoe noordelijker we komen hoe meer we het tegenkomen : Freikörperlich. Je trekt alles uit en gaat gewoon zwemmen. Komt hier veel voor . We zijn er nu aan gewend, maar het blijft toch een beetje vreemd als ze op de boot naast ons “Gutentag “ zeggend hun kleren uittrekken en gaan zwemmen. Onze gasten pasten zich aan hun gastheren : geen FK’ers , maar zwemmen toch meestal näckisch……
Posted by Picasa

donderdag 6 augustus 2009

deel 17



Op een ochtend voeren wij over de Spree. Ter hoogte van het Museen-Insel werden wij opgeschrikt door een enorme knal. Omdat de boot rustig doorvoer zonder trillen, voor- en achteruit ook geen probleem was, dachten wij eerst dat de trein die dwars door tussen de musea rijdt ( bedacht en uitgevoerd door de Ozzies ) ontspoord was . Totdat de ruimte in de boot zich vulde met een rokerige stoom : vast een kapotte Auspuff ! Auspuff ? ja zo heet een uitlaat op zijn Duits. Zoals ik al eerder schreef heb ik 2 motoren. Al gauw bleek dat de rechter motor de boosdoener was. Alleen op de linker motor zijn wij naar een goede haven in Postdam gevaren, waar wij al eerder waren en Herr Muller aan het werk zagen , die elke boot met pech weer aan de praat kreeg. Per courrier kwam uit Bremen onze 5 meter nieuwe Auspuff . Hierna konden wij zonder problemen verder varen.



Na bijna een maand te hebben rondgevaren tussen Postdam ( ZW van Berlijn) ,Grunau, , Muggelsee,en Köpenick ( ZO van Berlijn) en natuurlijk vele malen over de Spree dwars door Berlijn, zijn we na de reparatie aan de uitlaat vertrokken voor de reis naar de Mecklenburger Seeplatte. Een groot Duits vakantiegebied, onoverzichtelijk door kleine kanalen die de vele grote meren met elkaar verbinden. Inmiddels zijn hier de vakanties begonnen en samen met een armada aan verschillende huurboten, vrijwel allemaal van Nederlands fabricaat, vertrokken wij noordwaarts. Alsof we weer in Nederland voeren te midden van Pedro’s , Succesyachts , Vacance’s , Gruno’s n Marco’s en natuurlijk vele Linssen’s in de 29,9 en 33,4 uitvoering bijna allemaal gloednieuw ! Onze landgenoten doen goede zaken hier en men is zeer verbaasd dat wij hier als Hollanders in een oude Engelse boot rondvaren ! Dan nog de oudere huurboten van het type duwboot ( Kunlhe), Bleubandboten, (Vetus), duikboten van Le Boat vroegere Crown Blue Line en een eigenaardig design platbodems ( Penichette) .. Verder kan je hier alles huren van Kano´s tot speedboten. Ze varen hier zeer opgewekt met kapiteinspet op, én Führerscheinfrei ! Dwz ze krijgen een tijdelijk Charterfuhrerschein , na 3 uur les officieel, in de praktijk nauwelijks 3 minuten . Men moet de box uitvaren, rechtsom en linksom ( met de boegschroef natuurlijk ) en de box weer invaren! Dan krijg je een papiertje en mag je het water op met een van te voren vastgestelde route, wijk je daar vanaf? Even bellen naar het charterstation. Een grote See ooversteken ? Dan weer bellen, alleen met wind < 4 Beaufort mogen ze oversteken mits iedereen aan boord een zwemvest aanheeft. Veiligheid voor alles ! De klant is koning, maar kunnen varen is er niet bij.




De eerste stop was Oranienburg aan de Lehnitzsee . Op een vroege zondagmorgen wandelden wij naar het het Schloss met dezelfde naam en weer door de geschiedenis van Duitsland heen . Aan de soms grauwe, grijze en sterk verwaarloosde huizen werd duidelijk dat wij weer in het oude Oost-Duitsland zijn. Het slot is vroeger zelfs gebruikt geweest als weverij (?), kazerne voor de SS, later door de Vopo’s en zelfs Russische soldaten hebben er gezeten. Het is nu geheel en al opgeknapt en omdat de heel vroege ‘echte’ bewoners een Oranje tintje hadden was onze koningin Beatrix nog niet zo lang geleden zo vriendelijk om de opening te verrichten. Er naast ligt een totaal nieuwe haven met elektriciteitspalen die in de grond zijn verzonken. Alleen door ruzie met een aannemer nog steeds niet in gebruik. Achter het slot lag het vroegere beruchte concentratiekamp Sachsenhausen . Op de weg naar het station staat alleen nog een Denkmal. Er hebben daar 4x zoveel gevangenen gezeten als er inwoners waren. Later zouden we ook nog Fürstenberg aandoen. Daar lag het vrouwenkamp Ravensbrü:ck tegen aan : 8000 inwoners tegen over 120.000 vnl. vrouwelijke gevangenen…. Wij moesten denken aan de aangrijpende 9 uur durende documentaire ‘Shoah ‘ van de Fransman Claude Lanzmann. uit 1985. Hij belde onaangekondigd bij huizen aan, gelegen op de route van het station naar de kampen om te vragen wat zij destijds gezien hadden en naar hun toenmalige en huidige reacties erop. Of de deur werd voor zijn neus dichtgegooid of er kwamen zeer aangrijpende verhalen los. Het waren wel diezelfde grauwe, grijze huisjes, waar wij die zondagmorgen vroeg ook langsliepen.

Vanuit Oranienburg vertrokken kwamen wij bij een sluis waar een 20-tal boten lagen te wachten. Sommigen lagen er al vele uren : te veel beroepsvaart, die hebben altijd voorrang. Uiteindelijk mocht de pleziervaart mee. De sluismeester zei via de geluidsinstallatie nog zo: grote boten eerst vast maken, dan de kleinere ertussen. In de praktijk gingen dus alle boten, door het vele uren wachten bang er niet meer bij te kunnen tegelijk de sluis in. Ik heb me er langzaam maar zeker in het midden tussen gewrongen : een grote boot hebben is dan wel in je voordeel : niemand kan je afduwen. Alleen de mensen met een pikhaak in hun handen moet je zeer streng toespreken : Kein Boothaak auf mein Boot !!! Uiteindelijk lig je dan vooraan in de sluis tussen wat snelle kano´s !
De sluismeester baalde zo dat ondanks het 'overdwars" liggen van sommige schepen , waarvan de vrouwen met de pikhaak steeds de bolder miste, de deuren sloot en gewoon ging schutten.
Posted by Picasa