deel 22

Aan onze ankerdagen in de Birkowsee kwam abrupt een einde , toen er onheilspellende wolken verschenen en de wind toenam. Snel het anker gelicht en naar de dichtstbijzijnde haven gevaren : Kleinzerlang. Er lag zelfs een Nederlandse fietsboot uit Zutphen. Een haven in opbouw met restaurant, maar vooral met een enthousiaste eigenaar die iedere langsvarende boot weet binnen te loodsen en in een te kleine box weet te wringen . Je kunt alle soorten boten en huisjes huren en zelfs het parkeerterrein wordt omgetoverd tot kampeerterrein. We zijn er 2x geweest. De eerste keer ontmoeten we daar het Zwitserse echtpaar Ernst en Heidi met hun boot SINA uit Zurich, die jaren in Frankrijk hebben gevaren, echte Kanalzigeuners. Ze hebben ons bijgepraat over het kanaalleven in Frankrijk .….. Vielen Gruessen Heidi und Ernst ! De 2e keer dat wij er waren was het een drukte van belang. Het krioelde daar van loslopende pubers. Het was een Israëlitisch-Duits scholierenuitwisselingsprogramma. Nadat de Duitsers scholieren in het voorjaar in Israël waren geweest , was het nu aan hen om de Israëli te ontvangen. Met zijn allen bleken ze op de parking te kamperen voor één dag en mochten van alle faciliteiten gebruik maken. De leiding was niet erg handig en de kinderen erg ‘slim ‘ met alle gevolgen van dien. … Er zijn vele ramen uit de sponningen gevaren bij het botsbootjevaren. . .Zonder de boten vast te maken aan land stappen. De hele huurvloot dreef rond en iedereen was bezig de achtergelaten bootjes te verzamelen. De kinderen uit Israël , die het hier bij 23 graden maar ijskoud hadden, liepen rond in een T-shirt waarop stond : Israel isn´t what you think….. Bij navraag zelf bedacht in Tell Aviv. De gedachte erachter kon niemand mij uitleggen. Voor veler uitleg vatbaar….

In Mirow lagen we in de Stadthafen, een klein slootje rondom een Halbinsel waar uiteraard een Schloss op stond. Het was drukkend warm en er was geen weeralarm afgegeven ( alleen gebruikelijk in Nederland ?). Rond 5 uur ’s-middags werd de lucht pikdonker , de wind trok aan, daarna onweer en regen . Half zes begon tegenover ons een keiharde sirene te loeien, 5 minuten lang. Het was niet de eerste maandag van de maand en geen 12 uur! Van alle kanten kwamen te voet, per fiets, en per auto mensen aangesneld. In mum van tijd kwamen zij omgekleed als brandweer weer tevoorschijn en verdwenen snel met veel lawaai in drie brandweerauto’s . Deze minutenlange sirene was de Duitse manier om de vrijwillige brandweer in het dorp te waarschuwen ! Het halve dorp was ook gewaarschuwd en kwam ook per fiets en zelfs per auto aansnellen om achter de wagens aan te rijden. En dat allemaal voor een ondergelopen kelder ! Een uur later was iedereen weer terug . Gelukkig bleef het ’s-nachts rustig !

Deze wasdag was een baaldag ! In Neustrelitz lig je in Saint Tropez opstelling, dwz met de achterkant tegen de kade aan , waar iedereen langs flaneert. Ook hier veel huurboten, die met veel geduld door 2 havenmeesters de boxen worden ingepraat. Een fantastisch nieuw havengebouw met alle faciliteiten, dus ook een wasmachine. Iedereen kon daar naar binnen, het was publiek terrein. Toen één was klaar was bleek de wasmand van Elsbeth , die tot mijn verbazing voor een enorm bedrag aangeschaft was bij Kitsch Kitchen op de Rozengracht, verdwenen. Hoe leg je dat je aan je man en een havenmeester in Neustrelitz uit ! Er werd nog een vergeten wasmand door de havenmeester aangeboden…, maar geen wasmand kon tippen aan die uit Amsterdam. Elsbeth heeft de hele dag verder met een kwaaie kop op het achterdek gezeten. Iedere passant was een mogelijke verdachte . Naar aanleiding van haar uitgebreide beschrijving kwam de havenmeester de volgende dag met de wasmand aan boord : opgevist uit de haven met een pikhaak. Al met al was dit één van de best georganiseerde havens , waar wij vertoefd hebben, voor 6 euro per nacht ook nog één van de goedkoopste. Als dank heeft Elsbeth bijna mijn hele Heinekenvoorraad wegegeven aan de havenmeesters ! Ook de stad is de moeite waard om gezien te hebben.