Vanaf Berlijn ga je via sluizen ca 50 meter omhoog naar Die Muritz, het grootste meer in dit gebied 117 km2 groot ( ter vergelijking het IJsselmeer 1100 km2 ), om daarna richting Elbe weer die 50 meter omlaag te gaan. Voor de 2e WO was het grootste gebied van Meckelenburg-Vorpommern in bezit van een 20-tal families, die het vnl. gebruikten als jachtgebied en nauwelijks bebouwing toelieten. In de Oost-Duitse tijd was het niet erg interessant om dit gebied (industrieel dan wel als landbouwgrond) te ontwikkelen. En zo is het nog steeds een dunbevolkt gebied met weinig huizen/boerderijen, ongerept. Na de Wende is het een Nationaal park geworden. ( het ‘Land der Duizend Meren’ met 600 km fietspad ). Een lust om te varen, een waar watersportparadijs. In deze streek hebben ze groot ontzag voor Die Muritz en ons gewezen op gevaarlijke grondzeeën als je bij veel wind te veel bij de ( ondiepe) kanten komt.. Toen wij daar aankwamen brak er net een hevig onweer los met veel regen Omdat je het gebied niet kent hebben we een ligplaats gezocht in Rechlin. Overigens een dorp van 10x niks, alleen een bootverhuurstation en veel muggen. Dat merkte Elsbeth toen ze op de jaarlijkse kermis ( ook 10x niks) met een suikerspin in de hand naar de boot liep. Ze moest snel dooreten want die roze suikerspin bleek een goede "vliegenvanger" te zijn !
Röbel, halverwege die Muritz was de volgende stop. Dit was wel een leuk dorp. Om acht uur kwam er een grote huurboot aanmeren met een 10-tal mannen, ruim getatoeerd. Zij werden verwelkomd met een speciaal begroetingsritueel door vrienden op de kade , die hun motoren net hadden geparkeerd… Iedereen ging daarna van boord en kwam terug om 11.30 uur. Er werden flessen bier geopend en de volumeknop ( met discodreun) op maximum gezet. Op omringende boten werd voorzichtig met gordijntjes geschoven. Na 10 minuten, ik zat nog te internetten, heb ik Telefon /Polizei/Robel gegoogled en ja hoo , er verscheen een nummer. Via Skype gebeld maar aan de dienstdoende agent hoefde ik niets meer uit te leggen. Vanachter vele gordijntjes was kennelijk al gebeld en de agent was al op de hoogte : hij verzekerde mij dat binnen 10 minuten der Polizei da war.. Twee agenten liepen de steiger op en juist aangekomen bij de huurboot begon op dat moment een minutenlang vuurwerk, afgeschoten vanaf het voordek en iemand werd luid toegezongen. Tot mijn verbazing bleven de agenten rustig staan en na afloop vroegen zij wie der Kapitän was. Na wat gemorrel kwam die tevoorschijn. Er volgde een rustig gesprek van 1 minuut, de agenten liepen terug naar de auto, reden weg en tot onze verbazing is het de hele nacht rustig gebleven ! ’s-Ochtends vroeg om half zeven zijn ze stilletjes weggevaren, nog steeds met bierflessen in hun hand.
Vanouds her is in dit gebied veel watersport. Een dunbevolkt gebied, dus kwam men van verre . Zo zijn veel watersportverenigingen opgericht rond 1900 ( zoals Nieuwe Meer of Westend) en zelfs voor iedere boot apart een botenhuis, op palen gebouwd, met verblijf erboven , zoals in deze regio. Een mooi voorbeeld is in Röbel, waar een oude zeilvereniging deze botenhuizen beheert en tegenwoordig worden ze zelfs als Feriënhauser verhuurt . Je komt ze overal tegen. Deze bijzondere reeks huizen van bruin geteerd hout met rieten dak, ons uitzicht vanuit de boot in Röbel, was Elsbeth een tekening waard.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten