In Robel was ik aan het internetten : benieuwd naar de weersvoorspellingen in Waren, het grootste stadje aan Die Muritz. Via het weerbericht kon je via een webcam ook een kijkje nemen in de Stadthafen en wist precies waar ik moest aanleggen om goed in beeld te komen ! Aangelegd en ingelogd zagen wij onze boot direct liggen ! Wij zijn inmiddels computerjunks geworden. Met een Duitse Vodafonestick koop je tijd in voor ongelimiteerd dataverbruik. In mei en juni was dat nog 5 euro/24 uur, nu is dat 10 euro voor een hele week. En dat 2x zo snel als met mijn T-mobilestick in Nederland. We bellen via skype voor 1 eurocent/minuut naar Nederland, mailen, kijken naar het journaal via uitzending gemist. En voor het weer van de komende 14 dagen naar buienradar of wetteronline.de. Mits je in een gebied zit met goede ontvangst. Dat kan soms beter. In Waren hebben we veel mensen gemaild , slechts weinigen hebben de boot herkend. Hij lag er toch echt aan de meest linkse steiger aan de kopse kant Het beste te zien op de webcam van 20.00 uur, toen de zon minder fel was !
Onderweg stopten we in Malchow in wederom de Stadthafen. Havens zijn hier echt uit de grond gestampt. Een betonnen hoofdsteiger met piepende scharnierende aangehaakte zijsteigers, drijvend gehouden door plastic vaatjes ‘lucht’. Je kunt er alleen een lijn aan vast maken en om op en van boord te gaan. Maar in geen geval je volledige schoonfamilie tegelijk aan boord te laten komen via zo’n steiger. De familie van onze buren, uitgenodigd om een dagje mee te varen, bleek goed gevuld en goed gehumeurd te zijn Ze kwamen met zijn allen deze steiger oplopen. Gelukkig was het zwemwater warm en kregen ze zelf de slappe lach toen ze tot aan hun knieën in het water stonden. En zo mochten wij ook hartelijk meelachen !
Na Plau kom je op een kanaal, de Muritz-Elde-Wasserstrasse , 120 km lang tot aan de Elbe, soms net iets breder dan de Westeinderdijksloot en met slechts 50 cm water onder de kiel bij het passeren van tegemoetkomende boten Je vaart uren door bossen en weilanden . Je ziet kilometers ver geen huizen en je komt zelden een boot tegen ( het “alleen op de wereld “-gevoel ! ). Je dieptemeter kan je beter uitzetten, want die geeft constant alarm af door de waterplanten waar je door of langs vaart. Af en toe passeer je een dorp. Alsof je door de oude albums van Verkade , deel In Sloot en Plas, vaart. De boot, die ons de tegen de kant wist te krijgen, was een grote Nederlandse fietsboot uit Zutphen, die plotseling om de bocht kwam en niet uit de vaargeul kon. Met een handbreedte tussen ons in en “een bedankt buurman” bij het passeren was dit een penibel moment.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten