Af en toe passeer je een dorp, zoals Lübz. Daar staat een grote brouwerij , de plaatselijke Heineken, overigens prima bier ! We kwamen in een vrijwel lege haven aan en konden met moeite een ligplaats krijgen. Want tegen de avond kwamen er vele huurboten aan van Nichols. Het was vrijdag : wisseldag voor de huurboten. De volgende ochtend werd door een team van Nichols de boten efficiënt schoongemaakt en de losgeraakte rubberranden weer met grote hamers in het polyester ‘terug geslagen ‘ ! ‘s-Middags kwamen de nieuwe kapiteins en hun matrozen. Koffers werden aan boord gebracht en leeg weer in de auto’s terug gezet en daarna gingen de vrouwelijke matrozen de boten opnieuw schoonmaken ! … De kapiteins kregen instructie waar alle knoppen voor dienden en mochten uiteindelijk de box uitvaren ( Es isst kein Formule Eins ! Und man hat kein Bremse !) de boot naar rechts, daarna naar links draaien en weer de box in met de bemanning aan dek om te leren aanleggen : Nein noch nicht fastlegen vorn ! En vervolgens Kapitän : sehr wichtig , mann muss beim Anlegen gut kommunizieren ! Ja en daarna mogen ze de haven zelf uitvaren . Dit alles met een koud Lübzer bier op het achterdek echt zelf gezien en gehoord !
Ongeveer halverwege de Muritz-Elde- Wasserstrasse kan je via het Storkanal naar Schwerin tussen enorme karpervijvers door varend. In het nationaal park van de Muritz hebben wij vanuit Waren 30 km gefietst, maar geen van de vele Seedadlers gezien, die daar broeden.. Bij ons heten ze visarenden, bijna 2,50 meter vleugelwijdte, ‘vliegende deuren ‘ als bijnaam . Seeadlers heten tegenwoordig geen Raubvogel meer. Deze vogel is het symbool van Duitsland en om minder ‘aggressief ‘ over te komen spreekt men nu liever van Greiffvogel ! Wij zagen er één opgezet in een museum in Waren en… in het echt langs het Storkanaal ! Zeer imposant om ze te zien vliegen. Daarvoor hadden wij al links 2 reeën langs het kanaal in een weiland zien wegrennen en kraanvogels links aan de andere kant : onze dag kon niet meer stuk. Behalve toen een ( volgens Elsbeth dertienjarig ) rotjoch , die als en duveltje uit het doosje voor Tarzan oefende en tussen de bomen aan een touw vlak boven de boot zweefde.
Na een 25 km Storkanal kom je op de Schweriner See ( na de Muritz het 2e grootste meer ), waar direct links het sprookjesachtig Schloss opvalt met zijn 318 torens, sommigen zelfs verguld. Na de Wende is dit Schloss gerestaureerd. Alleen het herstel van de fundering koste al meer dan 100 miljoen euro ! Er waren 2 subsidiepotjes : Het parlement van de deelstaat Meckelenburg-Vorpommern ging er zitting houden na de Wende en er was een potje voor restauratie van alle Pruisische ‘Schlösser’ ( via de EEG). Maar dan heb je ook wat. Walt Disney had dit niet beter kunnen bedenken. Veel marmer is geschilderd en de plafonds zijn van papier-maché. In de paleistuinen werd dit jaar de ‘BUGA ‘ gehouden : de Bundesgartenshow, een soort Floriade, met ruim 8 jaar voorbereidingstijd, een happening , waar bijna heel Duitsland naar toe is geweest , hebben we het idee. Wij lagen gelukkig rustig om de hoek bij het Schwanenhalbinsel bij de Segelverein van 1894 , met een prachtig gerestaureerde clubhuis en voor ons elke avond een fantastisch uitzicht over het meer. Overdag kan je ook hiervandaan vanaf de steiger bij de Segelverein met een watervliegtuig rondvluchten maken. Voor ons heeft het kasteel een vaderlands tintje. Alhoewel er weinig van te merken valt en geen schilderij in het kasteel van hem hangt is hier Heinrich geboren als 13e kind van Friedrich Frans de tweede. Heinrich ? Bij ons beter bekend als Hendrik, na zijn huwelijk met Wilhelmina als Prins Hendrik, Groothertog van Meckelenburg, niet hoog genoeg in de ‘rangorde’ om Prins van Oranje , maar slechts Prins der Nederlanden te worden , ondanks het grote kasteel van zijn vader !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten