BLAASBLOEMEN

Op zondag in Maarssen hadden wij een voorlopig laatste familielunch met onze beide dochters en kleindochter Fiep. Fransje wist een goede plek om te lunchen bij natuurmonumenten in 's-Graveland. Daar maakte Fiep kennis met wat wij blaasbloemen noemen. Tante 'Antje' deed het voor.  Elsbeth wilde best langer blijven in Maarssen met haar (klein)dochters. Ach een kapitein heeft het soms moeilijk met een oma aan boord.    

                 EEN  OORT

In Amsterdam heb je Ruigoord, in Maarssen Sluysoort. Je hoeft geen kennis van architectuur te hebben om het grote verschil op te merken. Geen zelfbouw, zoals in Ruigoord,  maar even buiten Maarssen ligt de wijk Sluysoort,  een nieuw gebouwde wijk met in oude stijl gebouwde huizen, daar waar de lieflijke Vecht en het ruige Amsterdam-Rijnkanaal dicht bij elkaar komen. En vlakbij staat een eeuwenoude boerderij, Oostwaard, waar pas een nieuw voedselbos is aangelegd. Veel contrasten op een kleine plek. Dit alles rondom een groot gebouw, geïnspireerd op de oude statige huizen elders langs de Vecht, met seniorenwoningen, Villa Sluysoort. We voeren vroeg in de morgen langs, hebben gezwaaid, maar Jan en Maria sliepen nog.

         OP  DE  STEP, OP  DE  STEP

'Ik ben zo blij dat ik hem heb.' We kregen een appje van het thuisfront met kleindochter Fiep op een stepje met 2 voorwieltjes trots steppend. Onze boot lag aan de kade in Namen. En daar stond ook een step tegen de kademuur! Elsbeth wilde hem uitproberen, niet vooruit te krijgen en  prompt ging er een alarm af. Het was een achter gelaten elektrische deelstep. Ook in Namen, net als overal in de wereld zijn deze 'trottinettes', zoals ze in Frankrijk genoemd worden, inmiddels een bekend onderdeel van het straatbeeld. En voor ons nu ook.

                      RONDJE  VECHT

De volgende dag kwamen onderhoudsmonteurs langs voor de jaarlijkse inspectie en schoonmaakbeurt van al 'haar' bruggen en sluizen. Fransje moest mee op haar scooter om ze daarvoor te openen. Er was nog een tweede scooter en het leek haar wel een idee als wij mee gingen 'op inspectie'. Zo zoefden wij op elektrische scooters langs de Vecht met maximaal 27 km per uur. Een hele belevenis. De laatste keer dat ik op een dergelijk voertuig zat was ruim 55 jaar geleden. Een Puch met hoog stuur en opgevoerde motor, die reed 2x zo hard en met veel meer lawaai ! Met Elsbeth achterop was ik de  capriolen die ik daar  destijds mee uithaalde voor haar gelukkig verleerd.

                                      NÓG  EEN  RONDJE  VECHT

Na jaren weg geweest te zijn met de boot uit Nederland hebben wij weer genoten van de Vecht en de omgeving. Prachtige tuinen en keurige sloepen. Elke boot die je tegenkomt lijkt wel net de werf verlaten te hebben. Een schril contrast met de Franse kanalen, waar de hele tweedehandse vloot uit Nederland ronddobbert meestal met Engels sprekende bemanningen, trots op hun stalen schepen van Nederlandse  makelij.  En met alle fenders buitenboord. Tja die laatste gewoonte hebben we met veel gemak van ze overgenomen. Elsbeth heeft geen zin om over fenders te struikelen. De Vecht opvarend kwamen wij langs Loenen, langs de mooiste overtuin van het dorp. Daar hadden wij een 'zwaaiafspraak' met  Reinette. Haar overtuin is een zee van kleurige bloemen en we hebben niet eens haar grote achtertuin kunnen bewonderen. Tot van de winter Reinette.

     EEN  BLIJVERTJE  IN  MAARSSEN

Op weg naar Maarssen bleef een lampje branden, wat eigenlijk uit moest zijn. En zo kwam het dat wij in Maarssen ruim 5 dagen 'verplicht' doorbrachten. Een gereviseerde dynamo bleek toch niet goed te werken. Jeroen heeft hem opgehaald en hem de week erop weer gemonteerd. Service uit Aalsmeer. Bedankt Jeroen en Mark van Koopmans Yachtservice. Goede service!  Uiteindelijk lagen we daar met veel plezier. We hebben bekenden in Maarssen een bezoekje gebracht en we kregen zelf gezellige bezoekjes. Want we waren immers nog niet zover van huis. 

                          VERTROKKEN  UIT  AALSMEER

Tot nu toe hebben wij onze boot elk jaar 's-winters in Frankrijk achtergelaten, waar onze reis eindigde, altijd in oktober. Eind vorig jaar hebben wij de Gairloch weer eens naar Aalsmeer gebracht voor de nodige reparaties. Zo hebben wij nu nieuwe watertanks, accu's, zonnepanelen, nieuwe houten zwemplateau's. De buitenkant is schoongemaakt en gepoetst en we hebben nieuwe antifouling aangebracht. Ook het achterdek is vernieuwd en de  tent is gerepareerd. We vertrokken pas half mei, voor ons doen  is dat laat. Bekaf van alle werkzaamheden zijn wij toe aan een rustige zomer !

MUIDERSLOT  IN  ZICHT

Via de staande mastroute door Amsterdam met op afstand bediende bruggen achter een lege beroeps die voor elke brug weer moest afremmen, het duurde een uur langer dan normaal, het IJ op naar het IJsselmeer naar Pampus. En vandaar recht naar beneden naar Muiden. Met een forse Noordoosten wind was het nog een hele klus het Muiderslot, laat staan de rode en groene boeien tussen alle golven te vinden voor de haveningang.  Elsbeth zag Durgerdam al voor Pampus aan, maar daar trapte de kapitein niet in..  Eindelijk zagen we de eerste rode boei, want je  moet echt recht vóór de ingang Muiden binnen varen. Een hele uitdaging na jaren Franse kanalen. Ook het Muiderslot was lang onzichtbaar, maar opeens kwam die ook in zicht en bleek nog op zijn plaats te staan. Dat heet tegenwoordig ook wel Amsterdam Castle om meer toeristen uit die stad te lokken.

SLAPEN  IN  DE  SLUIS

Bij de Zeesluis werden wij verwelkomd door de sluismeesters, dochter Fransje en haar collega's. Deze zomer bedient zij met veel plezier de oude sluizen en bruggetjes in Weesp en 's-Graveland. In Muiden mochten wij nota bene IN de Keetpoortsluis liggen voor de gelijknamige brug. De sluismeester bleef aan boord slapen. Zij wilde wel eens in haar 'eigen' sluis de nacht doorbrengen!