zondag 29 juli 2018


                                                            ARBRE  DE   SULLY




In Gannay sur Loire  staat vlak voor de kerk een stompje boom met een raar dakje erop, genaamd 'Arbre de Sully", volgens het bord.  Daar zit een heel verhaal achter.  Engeland trekt zich heden ten dage terug uit Europa met zijn Brexit, maar er waren tijden dat het probeerde Europa te veroveren, m.n. Frankrijk.  In de jaren  1500 en 1600 was het continu oorlog tussen Engeland en Frankrijk en ook tussen Katholieken en Calvinisten in Frankrijk zelf.  Henri de vierde, de koning van "Parijs is me wel een mis waard", uit het protestante zuiden werd tijdens  al deze ellende koning , 'polderde '  tussen de 2 godsdiensten met het Edict van Nantes  en stelde Sully aan als 'minister van financiën '. Na de lange oorlog zorgde Sully weer voor een gevulde schatkist én verordonneerde dat er langs belangrijke wegen grote bomen werden geplant om de reizigers schaduw te geven.  Ook voor de kerk van elk dorp en op het dorpsplein moest een olm of lindeboom worden geplant, zodat men na de mis op een schaduwrijke plek kon napraten over de preek en andere dorpse zaken.  Er staan nog steeds bomen overeind na al die eeuwen. Er is zelfs een  boekje waar al deze dorpen met eeuwenoude bomen vermeld worden. Maar de meesten hebben de tand destijds  niet overleefd of zijn door de bliksem getroffen. In Gannay heeft de boom na al die jaren een zeer triest einde beleefd. In 2010 schoot een aanhanger van een vrachtwagen los en heeft de oude boom gescalpeerd.  De gemeente heeft de boom 'gerestaureerd' met een dakje er bovenop  en een grote betonnen rand er om heen, opdat het niet nog eens gebeurt  met een aanhanger ! Als behoud van een stukje Franse erfgoed, het "Patrimoine". Daar zijn ze gek op hier. Het ziet er alleen niet uit. Maar zo blijf je wel in dat boekje staan !


                                                  


                                 COULANGES  MET  ELEKTRIEK VIA  'JETONS'







Coulanges is een klein dorpje aan het kanaal met een nieuw aangelegde kade. Er is alleen  een Bar met '' depot pain'. Open  's-ochtends vanaf 7 uur en waar een uur later al geen croissant meer te krijgen is en om elf gaat de bar voor de verdere dag dicht. Stroom en water kan je krijgen d.m.v. jetons, 4 uur stroom voor twee euro. Verderop staat een soort pinautomaat waar je die munten  alleen met een (Europese) creditcard  kan kopen. Amerikanen en Australiers hebben  dus pech.  Vorig jaar waren wij hier en tot onze verbazing werkte alles prima. Wij hielden zelfs één munt over, die ik tot mijn eigen verbazing netjes had vastgeplakt op de kaart. Omdat wij hier voorlopig niet meer terugkomen in deze streek een goede gelegenheid om het systeem nogmaals te testen.  Aangesloten, muntje erin.... geen stroom ! Langs het Canal du Midi in het zuiden hebben ze ook op een paar plaatsen het zelfde  systeem, werkt daar echter nooit , de stroom wordt dan maar gratis geleverd. Er waren in Coulanges nog 3 aansluitingen voor stroom over, alle drie uitgeprobeerd, zonder muntje, en opeens was er wel stroom!  Niet voor 4 uur, maar zolang je maar wilde.  Ook in Coulanges dus geen succes. Al met al een dure investering voor een klein dorp, zonder winkels en  werkt het ook niet goed.

                                                        PARAY-LE-MONIAL





Een klein stadje maar met een heel beroemde basiliek. In 1100 werd er nog niet gebouwd met veel pracht en praal, maar sober, recht toe recht aan. Volgens Elsbeth is dit één van de mooiste Romaanse kerken door al zijn eenvoud,  in Cluny-stijl. Eeuwen na de bouw kreeg  iemand een visioen van Jezus zelf 'dat zijn Hart zo zeer van de mensen had gehouden'. En zo werd het stadje een pelgrimsoord voor de Heilig Hartgemeenschap. Sinds het bezoek van de paus zelf, 20 jaar geleden,  komen nu honderdduizenden jaarlijks naar dit bedevaartsoord toe. In maart worden een 8-tal grote tenten opgebouwd, waar duizenden mensen tegelijk een dienst kunnen bijwonen. Ik heb nog nooit tenten van dit formaat gezien. In het najaar wordt alles afgebroken. Paray-leMonial is door al dat bezoek één van de weinige Franse stadjes die geen armoedige indruk maakt. En dat zonder de gebruikelijke souvenirwinkels, zoals in Lourdes.

woensdag 25 juli 2018




                                  DUIZENDKNOOP  LANGS  HET  WATER





Deze van oorsprong Aziatische plant doet het ook prima in Europa. Zijn bijnaam is 'de  sloper 'of ' het groene monster' of 'moeder aller onkruiden' en is bijna niet te bestrijden. Hij vermeerdert zich niet door uitzaaiing maar door de wortels die meters diep gaan. Één klein stukje wortel heeft de potentie zich weer voort te planten. Het groeit zelfs door funderingen en gebouwen heen en maakt de grond erboven minder stevig en gevoeliger voor erosie, een gevaar voor wegen en dijken.  Het was ons nooit zo opgevallen, maar langs het Canal du Centre zijn nu tientallen meters oevers bedekt met duizendknoop.  Werklui waren vorig jaar  bezig met het afbranden van de grond. Zonder succes, op dezelfde plek was er dit jaar een nog hoger bos, dankzij de diepe wortels en nu wordt er gesnoeid  op ouderwetse manier. Grond metersdiep afgraven, zorgvuldig zonder een stengel of stukje wortel te verliezen en  ter destructie aanbieden is de enige kans op succesvolle uitroeiing. In Frankrijk weten ze er nog geen raad mee.


 MAXIMAAL 80 KM PER UUR ?  EFFE WENNEN IN FRANKRIJK  !





Kranten staan er bol van en op een  apéro met Fransen wordt dit onderwerp met ons geheid besproken.  Per 1 juli  wordt de maximale  snelheid op alle tweebaans  wegen  buiten de bebouwde kom verlaagd van 90 naar 80 km. Vorig jaar is het getest op enkele wegen en doorgerekend naar de 400.000 km  departementale weg in heel Frankrijk zou deze snelheidsverlaging 400 doden per jaar schelen.  President Macron maakte zich al niet populair bij de ambtenaren hier, er verdwijnen 120.000 banen, maar bij de inwoners in de Campagne  is de maat vol.  De presidenten van 30 departementen hebben in een gemeenschappelijke brief  hem dringend verzocht van deze maatregel af te zien. Geen  voldoende draagvlak onder de bevolking, op het rustige platte land is die verlaging toch niet nodig en echt bewijs voor minder verkeersdoden is niet geleverd. En waarom de Fransen met deze maatregel vervelen : met slechts één doel :  extra puntenverlies op je rijbewijs. Dat puntenrijbewijs heeft na invoering wel tot minder verkeersdoden geleid  en nog meer kans op minder punten en tijdelijk verlies van je rijbewijs ? Dat ligt heel gevoelig hier. Op de apéro ziet men deze maatregel als een extra belastingverhoging. Altijd 90 km gereden en nu leren om daar 80 van te maken? Dat lukt niet, vast meer bekeuringen extra geld dus voor de overheid. Oké, men geeft toe dat op sommige wegen zelfs 70 km veiliger is, maar zonder overleg met de departementen, van hogerhand, van de ene op de andere dag, zonder echt wetenschappelijk bewijs en de Fransen een in hun ogen zinloze maatregel opleggen ? Maar het besluit is genomen en er worden particuliere firma's ingehuurd voor extra controles. Helemaal tegen het zere been in La France! Er zijn meer dan 20.000 nieuwe (80km) borden nodig. Er is weinig animo van uit  de departementen.  Begin juni waren er nog maar een paar honderd besteld.  Ze kosten 80 euro per stuk, men rekent met ophangen erbij dat  het al met al tussen de 6 en 12 miljoen euro gaat kosten. Op zijn Frans, ruim gerekend, de staat betaald toch uiteindelijk. Iemand opperde om op alle bestaande borden van  90 km  de 9 met verf te veranderen in een 8. Maar dat mocht niet van de SER,  de SER? Ja dat staat hier voor 'Syndicat  des Équipements de la Route" . Nee, nee alleen de officiële borden zijn geoorloofd. Toch een prima en goedkoop idee, vindt Elsbeth... Mocht iemand deze zomer na 1 juli  naar Frankrijk gaan, doe net als bij ons  in Nederland  en rij maximaal 80 op binnenwegen. Tegenwoordig ligt de Franse bekeuring eerder bij jou  thuis op de deurmat dan jij zelf terug bent.
Het laatste nieuws is dat 57 gedeputeerden bij de Franse Raad van State een verzoek hebben ingediend tot uitstel. Half juli is nog maar de helft van alle radars ingesteld op 80 km en op sommige wegen zijn 14x(!) meer snelheidsovertredingen geconstateerd.  De gedeputeerden vinden de 80 km maatregel 'disproportioneel en discriminerend ' Dat laatste t.o. de inwoners op het platteland. De afstanden daar zijn zo groot, laat ze toch lekker scheuren over de wegen ! Een advocaat heeft ontdekt dat er één handtekening van een minister ontbreekt op het decreet en de rechtsgeldigheid in het geding is. Wordt vervolgd.

THE  FREEDOM  AND   OTHER  ANIMALS





Wij overnachten  bij de sluis van het zijkanaal naar Nevers. Rond half acht stopt een boot tegenover ons de 'Freedom' . De twee Brusselse dames aan boord zijn op weg naar Narbonne en laten elke avond hun menagerie  uit , een parmantige kip die vrij mag rondlopen en twee Corsicaanse konijnen  in een ren. Alle beesten  bleven keurig  bij de boot. In de winter gaat dit gezelschap in een camper mee naar Ibiza....  Dat  hebben wij wel anders meegemaakt. Boten die  dagenlang ergens moesten blijven liggen omdat de scheepspoes  er vandoor was.  In Toul waren wij in gesprek met een echtpaar dat  opeens hun hond kwijt was. Iedereen hielp  die avond mee met zoeken zonder succes. De volgende dag is een oproep gedaan via  Facebook van de regio  via de Capitainerie.  En er kwam een reactie van de eigenaar van een loopse teef. Hij woonde een paar kilometer verderop en hij herkende tussen de opeens vele andere  honden bij zijn huis het beschreven exemplaar. Bij Elsbeth kwam de herinnering boven van een bootreis  vroeger met haar familie naar Luik.  Elk kind kreeg wat geld mee om op de zondagse markt langs de Maaskade iets te kopen.  Haar jongste zusje  kwam snel terug ze verstond de Frans sprekende mensen niet. Haar moeder zei voor de grap vraag maar naar een Lapin ! En zo kwam zij terug met een allerliefst konijntje.  Haar vader timmerde een tijdelijk hok aan boord voor de terugreis . Maar na een half jaar eenmaal thuis bleek het allerliefste kleine konijntje een Vlaamse reus te zijn !  En die heeft zijn hele leven vrolijk in Huize van der Hoeven  rond gelopen, overleefde doorgebeten stroomdraden en zat bij iedereen graag op schoot.  Zijn naam  was 'Luikje' !

dinsdag 17 juli 2018


                                                                   LE FLOROINE





Een voor ons onvermijdelijke stop, " incontournable " op zijn Frans,  is  Ménétréol-sous-Sancerre met Hotel-bar-restaurant 'Le Floroine". De kamers zien erop internet prima uit maar wij komen voor het diner.  Ik heb er al meerdere keren over geschreven. Altijd een feest om daar te zijn.  Het restaurant hangt vol met allerlei petten en hoeden meegebracht door gasten. En de eigenaren hebben altijd een goed humeur.  Destijds kregen we een pet mee met de naam van het restaurant erop. Met de vraag om een foto te nemen met de pet op bij een beroemd  gebouw waar ook ter wereld. Die kon je dan opsturen voor hun website. Elsbeth maakte liever een tekening natuurlijk. Ze bestaan nu 15 jaar en we kregen  een  oranje T-shirt met hun naam en nummer  15 erop. Met hetzelfde verzoek aan Elsbeth voor wederom  een tekening en het liefst zo snel mogelijk ! Nog vóór we weer vertrokken, de eerste tekening hangt bij hen thuis in de slaapkamer!


                                                                   CANADREUTELS






Op de Franse kanalen is naast  Frans het Engels de tweede voertaal. Uiteraard varen er veel Engelsen, Ieren, en Schotten op eigen boten hier, maar ook  Amerikanen, Australiërs en Kiwi's uit Nieuw Zeeland .  En in Canada spreken ze beide talen.  Er varen niet zoveel Canadezen rond in Frankrijk, maar de ontmoetingen, die ik met ze gehad heb waren tenenkrommend.  Als je niet snel een Canadees tegemoet kwam met wat hij  vroeg  kreeg je er van langs. Je was  een racist en er werd het hele oorlogsverleden van hun grootvader bij gehaald  die ons in 1945 bevrijd zou hebben.  We meerden tegen de middag aan in Ménétréol-sous-Sancerre. Dan ga je eten in" Le Floroine", volgens Ilja Gort in zijn Tv serie over Frankrijk als beste restaurant van Frankrijk betiteld.  Daarna 'uitbuiken op de boot'. Wreed verstoord door een in de loop van de middag aangelegde huurboot achter ons, die een soort airco aan had , waarbij kanaalwater door de boot gevoerd wordt, dat met veel kabaal terug in het kanaal terecht komt.  Dit type airco veroorzaakt veel  lawaai buiten , waar je in de boot zelf kennelijk weinig last van hebt. Ook de boot voor ons van een Zwitsers echtpaar had er problemen mee. En ook  zij hadden geen goede ervaringen   met Canadezen, die vonden ze vrij snel altijd agressief reageren...  Om  een confrontatie uit de weg te gaan hebben we  onze boten zover mogelijk van het lawaai verwijderd. Tegen 8 uur gingen onze  overzeese vrienden van boord,  de koeling  niet uitzettend en langs onze boten lopend ook  niet groetend, om  te gaan dineren  natuurlijk in 'Le Floroine' . Tegen 10 uur kwamen ze terug, direct werd het lawaai uitgezet en was het stil....  De juiste temperatuur was binnen bereikt en ze wilden kennelijk in alle rust  gaan slapen. Deze Canadezen zullen  net als onze andere ontmoetingen  best de uitzondering op de regel zijn, maar dit type Canadezen noemen wij  Canadreutels.


                                  COURS LES BARRES ,  DE  WATERKRAAN




In veel dorpen en steden langs de waterwegen in Frankrijk zijn de vroegere laad- en losplaatsen voor binnenvaartschepen nu  toegankelijk voor de pleziervaart. In de Franse versie van Wateralmanak deel 2, "Guide des Plaisanciers" van Fluvial staan er ruim 700 van die havens vermeld. Vaak met  gratis elektriciteit en water in de hoop dat men langer blijft ten voordele van  de plaatselijke winkeliers.  Die hebben het desondanks vaak niet gered. Er zijn zelfs dorpen waar inmiddels geen enkele winkel meer is, maar nog steeds  wel gratis faciliteiten. Tja daar liggen boten soms wekenlang en worden allerlei reparaties verricht. Engelsen zeggen dat m.n. Nederlanders daar gebruik van maken,  wij hebben de naam alles gratis te willen !  Wij varen al jaren in Frankrijk en Nederlanders die hier klussen aan boord ?  Nee, dat doen wij of laten dat liever thuis doen, juist niet in Frankrijk. Er varen zeer veel boten met Engelssprekenden aan boord en kunnen stellig zeggen dat die wekenlang op de gratis plaatsen liggen zonder enige gêne, halen soms zelfs stroom uit toiletgebouwtjes als alle stopcontacten in gebruik zijn. In de laatste editie van de "Guide des Plaissanciers" zien wij dat voor  veel van die  gratis plaatsen nu wel betaald moet worden , 4 tot 6 euro  en men mag er niet langer dan 48 uur verblijven. Zo ook in Cours les Barres.  Het restaurant, de Bar-tabac-Presse zijn verdwenen, er is alleen nog een bakker en de onvermijdelijke 'coiffure mixte', in elk dorp altijd aanwezig. Vanuit het gemeentehuisje is er prima uitzicht op de kade en controle toch niet zo moeilijk, lijkt ons .Voorlopig heeft men alleen nog maar een bord geplaatst bij de waterkraan, wat wel en niet meer mag. Dagelijks een ambtenaar naar beneden sturen om havengeld te innen ? Dáár  beginnen ze nog niet aan. 


                                  COURS LES BARRES,  DE  "TIPTOP"'  APÉRO




Als wij in Cours les Barres  zijn  is  het vaakl  boven de 30 graden. Ook vorig jaar . De hele kade lag vol, maar  de kapitein van de eerste boot zei 'ga maar achter mij liggen '.  Elke ochtend maakte hij zijn boot schoon met 'putswater' en zijn echtgenote deed hetzelfde met een plumeau  om het schip van het spinrag te ontdoen. De naam van hun schip was dan ook 'TipTop', een vierkant recht afgezaagd binnenvaartschip, vlak vóór de stuurhut en  met een achterdek waar makkelijk een auto op kon staan. Toen zij later wegvoeren stond hun auto er ook op! Het waren gepensioneerde Franse binnenvaartschippers,dat dachten we al. Tot 11 uur  kregen we schaduw van onze boot en na half twee verdween de zon achter bomen. Zondagochtend werden door onze buren extra tafels buiten neergezet met veel flessen  voor langskomende vrienden en familie.  Wij zaten verderop  in de schaduw en tot onze verrassing boden  zij ons ook hun huiscocktail aan. Heerlijk drankje als het zo warm is, recept zie Elsbeth's tekening. Nu trouwens ook in Nederland verkrijgbaar !

vrijdag 13 juli 2018


                                                       FIETSEN  LANGS  DE  LOIRE







Tussen het Canal  lateral  en de Loire is een uitgestrekte vlakte vroeger bedoeld om overstromingen op te vangen, maar sinds de  bouw van kerncentrales  langs de Loire  mag dat natuurlijk niet meer gebeuren. De waterstand van de grillige Loire wordt nu op andere wijze beter geregeld. Geen Fukushimaproblemen aan de Loire ! Dat vlakke land is nu natuurgebied voor trekvogels  en een enorm fietsgebied, waar wij  graag gebruik van maken. Zo ook in Belleville, geen  'mooie stad'  maar een dorp met 1000 inwoners én een 30 jaar oude kerncentrale. Je fiets vlak langs de centrale zwaar bewaakt door hoge hekken en camera's. En bij zo'n hek staat het bord, je gelooft het niet, verboden foto's te nemen. Een uitnodiging om dat  juist wel te doen, voor dat bord natuurlijk ! Wij hebben een hele leuke gemaakt.
Er is een soort 'Schipholfonds" zoals in Aalsmeer die activiteiten in de buurt financiert. De haven is ruim gefaciliteerd en gratis. En verderop is een groot  meer aangelegd, met  strandje en mogelijkheid  tot surfen maar zwemmen is uitdrukkelijk verboden ! De volgende dag lazen we  in de plaatselijke krant  waarschijnlijk  waarom. De centrale staat  al 8 maanden onder verscherpt toezicht  van het de ASN, L'Autorité de Sûreté Nucleaire en gedraagt zich 'als een slechte leerling'. Het is wel  veilig hoor, staat er te lezen, maar ze houden zich niet aan de regels. Storingen worden niet goed geanalyseerd en dat ligt o.a. aan de leiding, Er worden jaarlijks duizenden monsters genomen van het grondwater en de melk van koeien, 5 km rondom de centrale. En alles zou tot nu toe veilig zijn . Al fietsend zijn de koeltorens met witte rook overal een herkenningspunt. Langs  de Loire fietsend heb je  Google-maps niet nodig.


                                  LE  MARRIAGE  ROYALE   DE  'ARRIE  ET MÉGANE' 










Weken te voren kreeg ik van Elsbeth de wens  door om er voor te zorgen dat wij op de 19e mei in een fatsoenlijk dorp zouden liggen, zodat zij live op een TV in een kroeg de bruiloft kon zien van Harrie and Meghan. Dat werd Belleville-sur-Loire.  Daar zijn  een aantal kroegen en restaurants.  We lagen met de boot tegenover de Info du Tourisme voor de prima Wifi. Men was zo vriendelijk om alle kroegen af te bellen, maar ze waren  die zaterdag  gesloten of hadden  geen TV. De dame van de plaatselijke VVV zou 'réflechir' !  En dat deed ze,  we kregen van haar het adres van een website van TF1, waar je alles live kon zien. Binnen 10 minuten was het geregeld op mijn laptop.  En zo kon Elsbeth live genieten van de outfit van alle gasten en natuurlijk van de bruidsjurk ( dat bleek zelfs door een  Fransman  Givenchy te zijn gemaakt ). Met uitleg op de TV in het Frans van het huwelijk van "Arrie et Mégane", zoals ze hier heten,  alsof hij ging trouwen met een type Renault. Dat het nu mogelijk is om live TV1 te krijgen, dat was afgelopen jaren  onmogelijk. Elsbeth tevreden  en ik binnenkort ook, want  het wereldkampioenschap voetbal wordt  komende weken grotendeels uitgezonden via TV1 !  Alleen nog ergens de boot aanleggen waar goed internet is.


                                              THERE  IS  A  HOLE IN THE BUCKET








Er is altijd wel iets aan boord wat kapot gaat en vervangen moet worden. Zo hebben wij nu te maken met een lekkende watertank. Gelukkig zijn er twee. Wat vaker water tanken en in de winter de beide tanks vervangen.  Geen probleem. Maar tot ons verdriet ging er nog meer lekken: onze  fluitketel  !
Onze eerste vakantie ooit  was  een kampeervakantie in België.  Al weer ruim 50 jaar geleden reden Elsbeth en ik in mijn 2CV met een  tentje, een  éénpits campinggasstel , een groot luchtbed, 14 dagen door de Ardennen.  Niet met algehele instemming van onze ouders ondernamen wij toch deze 'wereldreis'. En met een nieuwe aluminium pannenset, 2 pannetjes en een theeketel, die in elkaar pasten. Van de pannetjes hebben wij al eerder afscheid genomen, maar het theeketeltje was fantastisch. Altijd precies voldoende warm water voor de koffie of de afwas, op onze oude boot de Orient en ook op de Gairloch onmisbaar . Tot een week geleden. De ketel  lekte en er bleek een klein gaatje te zitten in de bodem. Na 50 jaar trouwe dienst hebben wij met weemoed afscheid genomen. A Hole in the bucket  and I can't fix it !  Harry Belafonte zong er  50 jaar geleden ook over  met  Odetta,  zijn  'dear Liza'. Dat nummer heb ik via Spotify weer gevonden en gedraaid  als afscheid.

vrijdag 6 juli 2018


       

                                   

                                  DEJEUNER   Á   BEAULIEU,  IN   EEN   ÉÉNMANSZAAK


Beaulieu  is een klein dorp met een slager, bakker, Bar-Tabac-Presse én Hotel-Bar-Restaurant,   La Place d' Armes.  We hebben daar ooit eens goed gegeten en de  biefstuk is prima De eigenaar stond toen achter de bar en (zijn?) vrouw in de keuken.  . Daar gingen wij ook nu weer  voor vanwege  het slechte weer. Tegen twaalf uur, midi , kwamen wij binnen. De eigenaar achter de bar was er nog steeds en bij onze binnenkomst  in een druk gesprek met een sigaret en een glas wijn in de hand.  In het restaurantgedeelte  brandde geen licht en de vrouw was nergens te vinden. Later  liep hij naar de keuken en kwam met een aantal schalen terug die hij op een buffet klaar zette, midden in het restaurant voor het entrée en stak de verlichting aan. Langzamerhand  kwamen de gasten binnen en  hebben we daar in totaal met 14 man gegeten. De eigenaar liep tussen de keuken en de bar heen en weer, zelf kokend en iedereen bedienend , want de vrouw van toen hebben we niet meer terug gezien en wij hadden een goed zicht op de keuken. Tussendoor grappen en grollen makend, tegen ons  b.v. : hij was in Utrecht geweest en in La Haye, vond alles fantastisch in de Pays Bas  en  met name de glimlach van Elsbeth !  Daar kwam hij steeds op terug. Achter de bar bediende hij ook nog een 8-tal mensen, dronk hij gezellig een wijntje mee en stak nog eens een sigaretje op, samen met zijn gasten ! Daarom stond de voordeur ook steeds open en dat was niet voor de rook van de gebakken biefstuk in de keuken. Ongelooflijk, maar we werden allemaal op tijd bediend, en de biefstuk, een faux filet, met frites  was weer prima. Evenals het dessert. En dát voor 10 euro pp.  Lekker rommelig, lak aan regels, echt op zijn Frans.  


                                                        ONZE OVERBUURVROUW





Onze eerste stop na Briare is steevast Beaulieu. De kade is daar laag en er is dan een goede gelegenheid om de zijkanten van de boot schoon te maken.  Aan de overkant van het kanaal is een huis bewoond door een oudere dame, door Elsbeth "Mevrouw ochtendjas" genoemd.  Rond negen uur verschijnt zij om de luiken van de ramen te openen. Vervolgens gaat zij wat tuinieren, haar hondje uitlatend in de grote tuin. Rond tien uur stopt een geel bestelwagentje van 'La Poste'. De postbode stapt uit en maakt een praatje met haar  waar geen eind aan komt. Een vast onderdeel, zo houdt 'La Poste'  toezicht op de alleenstaanden in een  dorp, een goede gewoonte hier op het platteland.  Dit jaar kreeg ze 2 dagen achter elkaar  pakketjes van de postbode. Waarschijnlijk besteld per internet en ze pakte ze aan  in door de jaren heen nog steeds de zelfde roze ochtendjas.



                                                    SLUISMEESTERS  IN  FRANKRIJK




Per jaar passeren wij ruim 500 sluizen.  Het merendeel is geautomatiseerd, elk departement heeft zijn eigen  systeem met zijn eigen makkes en een rondrijdende sluismeester voor storingen. Die zijn er dan meestal binnen 10 minuten om de storing te verhelpen. Maar er zijn zoals op het Canal lateral a la Loire ook nog handmatig bediende sluizen. Door de bezuinigingen bij de VNF, de Franse Rijkswaterstaat, bedient één sluismeester tegenwoordig  2 tot 3 sluizen. We hadden al één dag stil gelegen vanwege een  landelijke staking, bedoeld om druk te zetten op het parlement om af te zien van het schrappen van 120.000 ambtenaarbanen.  Niet een onverstandig besluit van Macron, er zijn wel erg veel, 1 op de vijf Fransen is n.l. ambtenaar, in Nederland 1 op de 10.
 Één sluismeester  had zijn eigen manier van verzet. Hij zei tot 2x toe dat hij over 10 minuten bij de volgende sluis zou zijn om pas na drie kwartier te verschijnen !  Hij had het te druk gehad en zei  als verontschuldiging: dat krijg je als  ambtenaren wegbezuinigd worden door de 'Président de la Republique" !  Een dag later kregen wij te maken  met  Remi, de meest luie sluismeester van Frankrijk. Elk jaar als we hem tegenkomen is de eerste gedachte: die moet nodig  met pensioen en die  zien we volgend jaar vast niet meer terug. Maar ja,  ambtenaren kan je hier niet ontslaan. Dat hij dienst heeft weet je omdat  de telefoon niet opgenomen wordt en ook als  je het antwoordapparaat inspreekt  hij niet terugbelt.  Als hij eindelijk komt opdagen in zijn witte VNF autootje , rijden kan hij wel, en je vertelt dat je hem afgelopen uur al 3x gebeld hebt is zijn antwoord steevast : "Oh ja ? " En hij pakt zijn oude Nokia, kan niks zien in het zonlicht ( en zonder bril) en loopt naar het sluismeesterhokje. Na een minuut sjokt hij  met zijn blote voeten in werkschoenen  zonder veters,  met één lip in zijn rechterschoen gedrukt en bij de andere   schuin opzij,  naar de sluisdeuren om in een ongekend moordend tempo de sluis te bedienen.  Met de passage  van zoveel sluizen per jaar zijn er altijd wel dit soort onverwachte verrassingen.