vrijdag 13 juli 2018


                                                       FIETSEN  LANGS  DE  LOIRE







Tussen het Canal  lateral  en de Loire is een uitgestrekte vlakte vroeger bedoeld om overstromingen op te vangen, maar sinds de  bouw van kerncentrales  langs de Loire  mag dat natuurlijk niet meer gebeuren. De waterstand van de grillige Loire wordt nu op andere wijze beter geregeld. Geen Fukushimaproblemen aan de Loire ! Dat vlakke land is nu natuurgebied voor trekvogels  en een enorm fietsgebied, waar wij  graag gebruik van maken. Zo ook in Belleville, geen  'mooie stad'  maar een dorp met 1000 inwoners én een 30 jaar oude kerncentrale. Je fiets vlak langs de centrale zwaar bewaakt door hoge hekken en camera's. En bij zo'n hek staat het bord, je gelooft het niet, verboden foto's te nemen. Een uitnodiging om dat  juist wel te doen, voor dat bord natuurlijk ! Wij hebben een hele leuke gemaakt.
Er is een soort 'Schipholfonds" zoals in Aalsmeer die activiteiten in de buurt financiert. De haven is ruim gefaciliteerd en gratis. En verderop is een groot  meer aangelegd, met  strandje en mogelijkheid  tot surfen maar zwemmen is uitdrukkelijk verboden ! De volgende dag lazen we  in de plaatselijke krant  waarschijnlijk  waarom. De centrale staat  al 8 maanden onder verscherpt toezicht  van het de ASN, L'Autorité de Sûreté Nucleaire en gedraagt zich 'als een slechte leerling'. Het is wel  veilig hoor, staat er te lezen, maar ze houden zich niet aan de regels. Storingen worden niet goed geanalyseerd en dat ligt o.a. aan de leiding, Er worden jaarlijks duizenden monsters genomen van het grondwater en de melk van koeien, 5 km rondom de centrale. En alles zou tot nu toe veilig zijn . Al fietsend zijn de koeltorens met witte rook overal een herkenningspunt. Langs  de Loire fietsend heb je  Google-maps niet nodig.


                                  LE  MARRIAGE  ROYALE   DE  'ARRIE  ET MÉGANE' 










Weken te voren kreeg ik van Elsbeth de wens  door om er voor te zorgen dat wij op de 19e mei in een fatsoenlijk dorp zouden liggen, zodat zij live op een TV in een kroeg de bruiloft kon zien van Harrie and Meghan. Dat werd Belleville-sur-Loire.  Daar zijn  een aantal kroegen en restaurants.  We lagen met de boot tegenover de Info du Tourisme voor de prima Wifi. Men was zo vriendelijk om alle kroegen af te bellen, maar ze waren  die zaterdag  gesloten of hadden  geen TV. De dame van de plaatselijke VVV zou 'réflechir' !  En dat deed ze,  we kregen van haar het adres van een website van TF1, waar je alles live kon zien. Binnen 10 minuten was het geregeld op mijn laptop.  En zo kon Elsbeth live genieten van de outfit van alle gasten en natuurlijk van de bruidsjurk ( dat bleek zelfs door een  Fransman  Givenchy te zijn gemaakt ). Met uitleg op de TV in het Frans van het huwelijk van "Arrie et Mégane", zoals ze hier heten,  alsof hij ging trouwen met een type Renault. Dat het nu mogelijk is om live TV1 te krijgen, dat was afgelopen jaren  onmogelijk. Elsbeth tevreden  en ik binnenkort ook, want  het wereldkampioenschap voetbal wordt  komende weken grotendeels uitgezonden via TV1 !  Alleen nog ergens de boot aanleggen waar goed internet is.


                                              THERE  IS  A  HOLE IN THE BUCKET








Er is altijd wel iets aan boord wat kapot gaat en vervangen moet worden. Zo hebben wij nu te maken met een lekkende watertank. Gelukkig zijn er twee. Wat vaker water tanken en in de winter de beide tanks vervangen.  Geen probleem. Maar tot ons verdriet ging er nog meer lekken: onze  fluitketel  !
Onze eerste vakantie ooit  was  een kampeervakantie in België.  Al weer ruim 50 jaar geleden reden Elsbeth en ik in mijn 2CV met een  tentje, een  éénpits campinggasstel , een groot luchtbed, 14 dagen door de Ardennen.  Niet met algehele instemming van onze ouders ondernamen wij toch deze 'wereldreis'. En met een nieuwe aluminium pannenset, 2 pannetjes en een theeketel, die in elkaar pasten. Van de pannetjes hebben wij al eerder afscheid genomen, maar het theeketeltje was fantastisch. Altijd precies voldoende warm water voor de koffie of de afwas, op onze oude boot de Orient en ook op de Gairloch onmisbaar . Tot een week geleden. De ketel  lekte en er bleek een klein gaatje te zitten in de bodem. Na 50 jaar trouwe dienst hebben wij met weemoed afscheid genomen. A Hole in the bucket  and I can't fix it !  Harry Belafonte zong er  50 jaar geleden ook over  met  Odetta,  zijn  'dear Liza'. Dat nummer heb ik via Spotify weer gevonden en gedraaid  als afscheid.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten