LE FLOROINE

Een voor ons onvermijdelijke stop, " incontournable " op zijn Frans,  is  Ménétréol-sous-Sancerre met Hotel-bar-restaurant 'Le Floroine". De kamers zien erop internet prima uit maar wij komen voor het diner.  Ik heb er al meerdere keren over geschreven. Altijd een feest om daar te zijn.  Het restaurant hangt vol met allerlei petten en hoeden meegebracht door gasten. En de eigenaren hebben altijd een goed humeur.  Destijds kregen we een pet mee met de naam van het restaurant erop. Met de vraag om een foto te nemen met de pet op bij een beroemd  gebouw waar ook ter wereld. Die kon je dan opsturen voor hun website. Elsbeth maakte liever een tekening natuurlijk. Ze bestaan nu 15 jaar en we kregen  een  oranje T-shirt met hun naam en nummer  15 erop. Met hetzelfde verzoek aan Elsbeth voor wederom  een tekening en het liefst zo snel mogelijk ! Nog vóór we weer vertrokken, de eerste tekening hangt bij hen thuis in de slaapkamer!

                                                                   CANADREUTELS

Op de Franse kanalen is naast  Frans het Engels de tweede voertaal. Uiteraard varen er veel Engelsen, Ieren, en Schotten op eigen boten hier, maar ook  Amerikanen, Australiërs en Kiwi's uit Nieuw Zeeland .  En in Canada spreken ze beide talen.  Er varen niet zoveel Canadezen rond in Frankrijk, maar de ontmoetingen, die ik met ze gehad heb waren tenenkrommend.  Als je niet snel een Canadees tegemoet kwam met wat hij  vroeg  kreeg je er van langs. Je was  een racist en er werd het hele oorlogsverleden van hun grootvader bij gehaald  die ons in 1945 bevrijd zou hebben.  We meerden tegen de middag aan in Ménétréol-sous-Sancerre. Dan ga je eten in" Le Floroine", volgens Ilja Gort in zijn Tv serie over Frankrijk als beste restaurant van Frankrijk betiteld.  Daarna 'uitbuiken op de boot'. Wreed verstoord door een in de loop van de middag aangelegde huurboot achter ons, die een soort airco aan had , waarbij kanaalwater door de boot gevoerd wordt, dat met veel kabaal terug in het kanaal terecht komt.  Dit type airco veroorzaakt veel  lawaai buiten , waar je in de boot zelf kennelijk weinig last van hebt. Ook de boot voor ons van een Zwitsers echtpaar had er problemen mee. En ook  zij hadden geen goede ervaringen   met Canadezen, die vonden ze vrij snel altijd agressief reageren...  Om  een confrontatie uit de weg te gaan hebben we  onze boten zover mogelijk van het lawaai verwijderd. Tegen 8 uur gingen onze  overzeese vrienden van boord,  de koeling  niet uitzettend en langs onze boten lopend ook  niet groetend, om  te gaan dineren  natuurlijk in 'Le Floroine' . Tegen 10 uur kwamen ze terug, direct werd het lawaai uitgezet en was het stil....  De juiste temperatuur was binnen bereikt en ze wilden kennelijk in alle rust  gaan slapen. Deze Canadezen zullen  net als onze andere ontmoetingen  best de uitzondering op de regel zijn, maar dit type Canadezen noemen wij  Canadreutels.

                                  COURS LES BARRES ,  DE  WATERKRAAN

In veel dorpen en steden langs de waterwegen in Frankrijk zijn de vroegere laad- en losplaatsen voor binnenvaartschepen nu  toegankelijk voor de pleziervaart. In de Franse versie van Wateralmanak deel 2, "Guide des Plaisanciers" van Fluvial staan er ruim 700 van die havens vermeld. Vaak met  gratis elektriciteit en water in de hoop dat men langer blijft ten voordele van  de plaatselijke winkeliers.  Die hebben het desondanks vaak niet gered. Er zijn zelfs dorpen waar inmiddels geen enkele winkel meer is, maar nog steeds  wel gratis faciliteiten. Tja daar liggen boten soms wekenlang en worden allerlei reparaties verricht. Engelsen zeggen dat m.n. Nederlanders daar gebruik van maken,  wij hebben de naam alles gratis te willen !  Wij varen al jaren in Frankrijk en Nederlanders die hier klussen aan boord ?  Nee, dat doen wij of laten dat liever thuis doen, juist niet in Frankrijk. Er varen zeer veel boten met Engelssprekenden aan boord en kunnen stellig zeggen dat die wekenlang op de gratis plaatsen liggen zonder enige gêne, halen soms zelfs stroom uit toiletgebouwtjes als alle stopcontacten in gebruik zijn. In de laatste editie van de "Guide des Plaissanciers" zien wij dat voor  veel van die  gratis plaatsen nu wel betaald moet worden , 4 tot 6 euro  en men mag er niet langer dan 48 uur verblijven. Zo ook in Cours les Barres.  Het restaurant, de Bar-tabac-Presse zijn verdwenen, er is alleen nog een bakker en de onvermijdelijke 'coiffure mixte', in elk dorp altijd aanwezig. Vanuit het gemeentehuisje is er prima uitzicht op de kade en controle toch niet zo moeilijk, lijkt ons .Voorlopig heeft men alleen nog maar een bord geplaatst bij de waterkraan, wat wel en niet meer mag. Dagelijks een ambtenaar naar beneden sturen om havengeld te innen ? Dáár  beginnen ze nog niet aan. 

                                  COURS LES BARRES,  DE  "TIPTOP"'  APÉRO

Als wij in Cours les Barres  zijn  is  het vaakl  boven de 30 graden. Ook vorig jaar . De hele kade lag vol, maar  de kapitein van de eerste boot zei 'ga maar achter mij liggen '.  Elke ochtend maakte hij zijn boot schoon met 'putswater' en zijn echtgenote deed hetzelfde met een plumeau  om het schip van het spinrag te ontdoen. De naam van hun schip was dan ook 'TipTop', een vierkant recht afgezaagd binnenvaartschip, vlak vóór de stuurhut en  met een achterdek waar makkelijk een auto op kon staan. Toen zij later wegvoeren stond hun auto er ook op! Het waren gepensioneerde Franse binnenvaartschippers,dat dachten we al. Tot 11 uur  kregen we schaduw van onze boot en na half twee verdween de zon achter bomen. Zondagochtend werden door onze buren extra tafels buiten neergezet met veel flessen  voor langskomende vrienden en familie.  Wij zaten verderop  in de schaduw en tot onze verrassing boden  zij ons ook hun huiscocktail aan. Heerlijk drankje als het zo warm is, recept zie Elsbeth's tekening. Nu trouwens ook in Nederland verkrijgbaar !