maandag 31 augustus 2015

2015-8-31

 
DE KOFFER
Is Josja met ons meegereden vanuit Nederland naar Saint Jean de Losne, Mary kwam per trein naar dezelfde plaats voor een weekje aan boord. Met haar zijn we een stuk Canal van de Rhône au Rhin en de Doubs opgevaren tot Dole. Bij de eerste sluis vanaf de Saône (de Rhône is 200 km zuidelijker, maar zo heet het kanaal nu eenmaal) krijg je van de sluismeester een grote koffer.
Daarin een nog grotere ouderwetse telecommande met oplader om de geautomatiseerde sluizen te bedienen. Met het advies om vooral lang op de knoppen te drukken. Maar hoe lang ik er ook op drukte, het werkte soms wel, meestal niet. Toen ik terug kwam bij de eerste sluis en dit meldde haalde de sluismeester zijn schouders op en sprak de wijze woorden :"Monsieur, ça c'est la charme de La France". En zo is het!
 


WIJNRITJE

Terug in Saint Jean de Losne konden we wederom aan de kade in de Saône aanleggen. We kwamen rond 12 uur in de middag aan, dat is de beste tijd om nog een plaatsje te vinden op deze geliefde plek. Het stadje zelf hadden we inmiddels wel gezien en buiten was het met een stralende zon ver boven de dertig graden. Mijn auto stond nog steeds bij de haven van Blanquart. Ik heb de auto opgehaald en met de kwebbelende zusjes die middag een wijnritje gemaakt door de Cote d' Or en de Vallée d Ouche in mijn auto mét airco om de ergste warmte die dag te ontlopen.



 

SLUISMUSEUM

Op het Canal de Bourgogne passeer je bij het plaatsje Ouges een vliegveld bij sluis 62, Petit Ouges genaamd. Deze sluis is om onduidelijke redenen geautomatiseerd, net zoals een aantal sluizen verderop van de overige 189. Waarom bij dit militair vliegveld een geautomatiseerde sluis en bij de meesten niet? Ze willen daar misschien geen pottenkijkers. Je moet zo snel mogelijk dit gebied verlaten! Er is daar een vaste sluismeester, die er ook woont. Je hoeft eindelijk niet van boord om mee te helpen met deuren open of dicht te draaien. Op de rest van het kanaal fietst of brommert één sluismeester met je mee en help je mee draaien. Je zou denken dat de sluismeester van sluis 62 met militaire precisie de paar boten per dag zo snel mogelijk door de sluis helpt. Met deze drukke baan had hij nog tijd over om zich te wijden aan het opzetten van een museum in een van buiten toegankelijke cave onder zijn woning. Hij bleek geen kritisch verzamelaar. Honderden sleutelhangers en ballpoints, lege wijnflessen van de duurdere Bourgognewijnen, een volledig ingerichte kerststal en een collectie in LEGO uitgevoerde landbouwwerktuigen. Opgeleukt met spannende krantenknipsels en foto,s over b.v. een gevonden lijk in het kanaal, dat uiteindelijk een moord betrof en aan het plafond een collectie modelvliegtuigen. Eenmaal aangemeerd in de sluis word je uitgenodigd om een bezoek te brengen aan zijn 'sluismuseum'. Samen met Mary zijn we uitgebreid rondgeleid. Zo ben je toch langer bij een militair terrein dan waarschijnlijk de bedoeling was.

vrijdag 21 augustus 2015

2015-8-21


DÉSOLE, MAIS COMPLET

Op de Saône tussen Tournus en Chalon-sur-Saône is de vroegere sluis en barrage bij Gigny, nu een jachthaven.Het sluishuis is verandert in een restaurant, toepasselijk genaamd 'Halte Nautique'. Je eet er prima, ook veel Bourgondische gerechten, met veel knoflook, peterselie en boter op slakken, kikkerbillen en ham. Op de heenreis naar Lyon waren wij aangenaam verrast hierdoor en over het fantastisch uitzicht over de rivier. Josja nodigde ons uit voor een déjeuner in dit restaurant. Wij zouden op zaterdag daar kunnen lunchen. Opgebeld vanaf de Seille voor een reservering, maar helaas het hele weekend complet! Josja gaf de tip altijd je telefoonnummer achter te laten voor een eventuele afzegging. Zo was het haar destijds gelukt om binnen een week bij Johnnie de Boer te kunnen dineren! Elsbeth had op de heenreis van het sluishuis-restaurant een schilderijtje gemaakt. Gefotografeerd en per mail opgestuurd naar het restaurant wel mét ons telefoonnummer erbij. Binnen een uur werden wij gebeld, er was nog plaats op zaterdagmiddag voor de lunch. De volgende ochtend vroeg opgestaan om rond 9 uur bij de sluis te zijn, die ons terug op de Saône zou brengen zodat wij op tijd in Gigny zouden arriveren. Dat is gelukt en wederom een fantastisch déjeuner! Complet? Altijd je telefoonnummer doorgeven! Bedankt Josja!


KEUZEMENU

Wij hadden aangemeerd in Verdun-sur-Doubs en maakten een wandeling door het mooie plaatsje. Bij terugkomst aan boord had een grote oude huurboot, inmiddels privéboot met Belgische vlag en met een onwaarschijnlijk aantal kleine  kinderen aan boord hun lijnen N.B. aan onze boot vastgemaakt. Josja voorzag direct problemen met zoveel kinderen aan boord naast ons en ging terug naar een apotheek voor oordoppen om de nacht rustig door te komen. Eenmaal aan boord leek het of er binnen een grote lekkage was. De waterval kwam echter via de buurman. Die had een soort airco waarbij buitenwater door de boot wordt gepompt via leidingen om vervolgens aan de zijkant boven de waterlijn als een soort brandspuit geloosd te worden. Tegen mijn boot aan. Daar werd ik niet blij van. Inmiddels was het ruim 30 graden en liepen de gemoederen hoog op. De airco van mijn buurman stond op volle kracht, vertelde grootmoeder van de kinderboot opgewekt, want er was ook een baby van 8 maanden aan boord met koorts. Ik wilde alvast voorzichtig (beroepsmatig) een kleine anamnese afnemen, maar werd snel de mond gesnoerd. Geen zorgen want er was een verpleegster aan boord. En dan weet ook ik mijn mond te houden. Ze begrepen niet waarom wij last van het watergekletter tegen de boot hadden. Zij in ieder geval niet. De grootvader kwam erbij en die gaf ons een keuzemenu. Of de hele nacht de airco aan met een waterval aan boord of de hele nacht naast een huilende baby. Wij kozen voor nog een  optie: wegwezen en 50 meter verder gaan liggen. Wij hadden een rustige nacht en zij? We hebben het de volgende dag maar niet gevraagd.


NOG VIJF MINUTEN DAMES

Als Josja aan boord is loopt de temperatuur flink op. Dat heeft niets met haar zelf te maken, maar altijd als zij meevaart is er een hittegolf. Ik neem altijd goed weer mee zegt ze dan! En wij maar puffen. Dit jaar heeft ze erg overdreven met temperaturen van 35-40 graden. Dan heeft het geen zin om op alleen vaarwater te varen, maar op meer op zwemwater. Geen kanalen dus, maar op de rivieren de Saône en de Seille. Josja en Elsbeth zijn dan net kleine kinderen. Ze willen maar één ding en dat is zwemmen. Ik moet dan ook nog koud water opzoeken door met mijn dieptemeter de diepste stukken rivier uit te kiezen. Midden op de Saône de motoren uit en zwemmen maar. Hoe snel ze het water in duiken, zo traag komen ze er weer uit. Nog vijf minuten dames!

woensdag 12 augustus 2015

2015-8-12

 
IF YOU CAN'T BEAT THEM JOIN THEM
 
Een derde en leukste mogelijkheid om aan te leggen in Saint Jean de Losne is aan de kade in de Saône. Maar die ligt vrijwel altijd vol met vooral boten van 15-25 meter lang en het is nog gratis ook. Er is een bord langs de kade waarop staat te lezen dat je er drie dagen mag liggen met een boot minder dan 15 meter lang. Vooral Engelse groot-bootbezitters maken hier uit op dat een boot groter dan 15 meter langer dan drie dagen er mag liggen. En dat doen ze dan ook. Schaamteloos of met enige gêne met de smoes dat ze op een vriend wachten, maar die komt toch een paar dagen later of ze wachten al dagen op een met de post verstuurd pakketje. Gewoon vragen of je langszij mag liggen, wat ze vaak met frisse tegenzin toestaan. Één Nederlander vertelde mij dat langszij komen niet mocht. Hij dreigde met bellen naar de politie, toen mocht het wel. Want weigeren dat mag niet. Het schip, waar wij drie dagen langszij lagen vóór wij naar Blanquart gingen lag bij onze terugkomst uit Nederland nog steeds op zijn postpakketje te wachten.  

 
SAINT JEAN DE LOSNE
 
Dit plaatsje ligt op een knooppunt van waterwegen aan de Saône. Het Kanaal van Bourgondie begint hier. Drie km ten noorden het Kanaal van de Rhone naar de Rijn. Een dertig km zuidelijker het Kanaal du Centre. Toen het afgelopen was met de commerciële vaart lagen in de haven en op de rivier veel binnenvaartschepen te verkommeren. Die zijn gelukkig allemaal opgeruimd. Op een paar na, waarvan Elsbeth een schilderijtje van heeft gemaakt. Er zijn nu twee voor Franse begrippen grote jachthavens. De één meer, Société H2O genaamd, gespecialiseerd als verkoophaven en jachtwerf. Onder de Engels sprekende gemeenschap als erg duur bekend staand. De ander, Ets Joël Blanquart, meer jachtwerf en watersportwinkel ligt beter in de markt. Daar hebben wij de Gairloch voor een week achter gelaten voor een kort bezoekje aan Aalsmeer.
Terug is vriendin Josja met ons terug gereden om een week mee te varen. 


WEL GEZIEN MAAR NIET GELEZEN
 
Vlak voor Mâcon splitst de Saône zich. De rivier stroomt door de stad, maar er is een oude brug, die voor veel schepen te laag is. Daarom is om de stad een kanaal gegraven. Bij de splitsing staat een paal om dit uit te leggen. Onderop was een geel bord vastgemaakt. Ik las iets van travaux. Als er maar iets van werkzaamheden zijn langs een vaarwater, dan staat er een dergelijk bord om iedereen opmerkzaam te te maken. Het was zondag, niet aannemelijk dat er dan echt gewerkt wordt. Voor ons eigen gemak hebben wij de borden niet eens meer gelezen. Op de kade waren veel marktkramen, muziek en mensen. Op een zondag ook niet ongebruikelijk bovendien leek het dat ze ons enthousiast toe zwaaiden. Er waren verderop uitgezette roeibanen. Die waren er een maand geleden toen wij door Mâcon richting Lyon voeren ook al. Nog steeds hadden wij niets in de gaten, tot dat er in alle roeibanen plotseling boten met vier zonder stuurman heel hard op ons af roeiden! Roeiwedstrijden! Ik voer gelukkig niet hard en van mijn golven hadden ze geen last. Maar wat te doen? Terugvaren? Ik was al bijna bij de startlijn. Daar kwam ook het omleidingskanaal weer uit in de Saône. Dat leek mij geen goed idee. De oplossing kwam in een snelvarend bootje (met hekgolven!) mij tegemoet. Twee woedende gendarmes sommeerden mij druk gesticulerend om toch om te keren en nogmaals langs de roeibaan terug te varen om via het kanaal verder te varen. Geen praktische oplossing, maar zo hadden we wel de mogelijkheid om het bord bij de splitsing goed te lezen. Wel ergens travaux, maar ook het hele weekend navigation interdit op de Saône in Mâcon. Het bord wel gezien, maar niet gelezen. stom natuurlijk. Evenals de oplossing van de politie maar die wilden mijn advies niet aanhoren!