2015-8-12

 

IF YOU CAN'T BEAT THEM JOIN THEM

 

Een derde en leukste mogelijkheid om aan te leggen in Saint Jean de Losne is aan de kade in de Saône. Maar die ligt vrijwel altijd vol met vooral boten van 15-25 meter lang en het is nog gratis ook. Er is een bord langs de kade waarop staat te lezen dat je er drie dagen mag liggen met een boot minder dan 15 meter lang. Vooral Engelse groot-bootbezitters maken hier uit op dat een boot groter dan 15 meter langer dan drie dagen er mag liggen. En dat doen ze dan ook. Schaamteloos of met enige gêne met de smoes dat ze op een vriend wachten, maar die komt toch een paar dagen later of ze wachten al dagen op een met de post verstuurd pakketje. Gewoon vragen of je langszij mag liggen, wat ze vaak met frisse tegenzin toestaan. Één Nederlander vertelde mij dat langszij komen niet mocht. Hij dreigde met bellen naar de politie, toen mocht het wel. Want weigeren dat mag niet. Het schip, waar wij drie dagen langszij lagen vóór wij naar Blanquart gingen lag bij onze terugkomst uit Nederland nog steeds op zijn postpakketje te wachten.  

 

SAINT JEAN DE LOSNE

 

Dit plaatsje ligt op een knooppunt van waterwegen aan de Saône. Het Kanaal van Bourgondie begint hier. Drie km ten noorden het Kanaal van de Rhone naar de Rijn. Een dertig km zuidelijker het Kanaal du Centre. Toen het afgelopen was met de commerciële vaart lagen in de haven en op de rivier veel binnenvaartschepen te verkommeren. Die zijn gelukkig allemaal opgeruimd. Op een paar na, waarvan Elsbeth een schilderijtje van heeft gemaakt. Er zijn nu twee voor Franse begrippen grote jachthavens. De één meer, Société H2O genaamd, gespecialiseerd als verkoophaven en jachtwerf. Onder de Engels sprekende gemeenschap als erg duur bekend staand. De ander, Ets Joël Blanquart, meer jachtwerf en watersportwinkel ligt beter in de markt. Daar hebben wij de Gairloch voor een week achter gelaten voor een kort bezoekje aan Aalsmeer.

Terug is vriendin Josja met ons terug gereden om een week mee te varen. 

WEL GEZIEN MAAR NIET GELEZEN

 

Vlak voor Mâcon splitst de Saône zich. De rivier stroomt door de stad, maar er is een oude brug, die voor veel schepen te laag is. Daarom is om de stad een kanaal gegraven. Bij de splitsing staat een paal om dit uit te leggen. Onderop was een geel bord vastgemaakt. Ik las iets van travaux. Als er maar iets van werkzaamheden zijn langs een vaarwater, dan staat er een dergelijk bord om iedereen opmerkzaam te te maken. Het was zondag, niet aannemelijk dat er dan echt gewerkt wordt. Voor ons eigen gemak hebben wij de borden niet eens meer gelezen. Op de kade waren veel marktkramen, muziek en mensen. Op een zondag ook niet ongebruikelijk bovendien leek het dat ze ons enthousiast toe zwaaiden. Er waren verderop uitgezette roeibanen. Die waren er een maand geleden toen wij door Mâcon richting Lyon voeren ook al. Nog steeds hadden wij niets in de gaten, tot dat er in alle roeibanen plotseling boten met vier zonder stuurman heel hard op ons af roeiden! Roeiwedstrijden! Ik voer gelukkig niet hard en van mijn golven hadden ze geen last. Maar wat te doen? Terugvaren? Ik was al bijna bij de startlijn. Daar kwam ook het omleidingskanaal weer uit in de Saône. Dat leek mij geen goed idee. De oplossing kwam in een snelvarend bootje (met hekgolven!) mij tegemoet. Twee woedende gendarmes sommeerden mij druk gesticulerend om toch om te keren en nogmaals langs de roeibaan terug te varen om via het kanaal verder te varen. Geen praktische oplossing, maar zo hadden we wel de mogelijkheid om het bord bij de splitsing goed te lezen. Wel ergens travaux, maar ook het hele weekend navigation interdit op de Saône in Mâcon. Het bord wel gezien, maar niet gelezen. stom natuurlijk. Evenals de oplossing van de politie maar die wilden mijn advies niet aanhoren!