dinsdag 24 april 2012

2012 - 4 - 24



We vertrekken met 20 graden uit Parijs, stralende zon. Ook ’s-nachts geen bewolking en windstil. Dat betekent nachtvorst. Nooit gedacht dat ik voor vertrek vroeg in de ochtend eerst het ijs van de ruiten van de boot moest krabben! Met de ochtendzon door de nog bladerloze bomen en een dampende mist over het water op naar de eerste sluis.
Ook daar werden we ijzig verwelkomd door de sluismeester, een soort kabouter Plop met puntmuts en puntbaard. Of wij iets vreemds in het water hadden gezien? Nou nee! Er was namelijk net een ‘cadavre’ gevonden. In de verte hoorden we al van alle kanten sirenes van ambulances en politie, alsof er een grote ramp had plaats gevonden en men zo snel mogelijk (alsnog) eerste hulp wilde verlenen! Door het schroefwater van onze boot is het lijk waarschijnlijk naar de oppervlakte gekomen en door een wandelaar gevonden. ‘Kabouter Plop’
werkte al 18 jaar op de sluis in het Canal lateral du Loing en dit was al zijn 12e cadavre! We voeren verder en rekenden die dag op een bezoekje van de gendarmerie. Maar er gebeurde helemaal niets. Zo kan je kennelijk ongevraagd van een lijk afkomen, varend op een kanaal dus….!



Twee jaar geleden waren wij wij hier ook al eens op  rondreis door Bourgogne.Vanaf Moret-sur-Loing loopt het bochtige Canal vlak langs de Loing, met gelukkig wel meer water dan in de rivier We waren vergeten hoe mooi het hier is!

We hebben vorig jaar een blog geschreven over Anglofielen op oude veel te grote Hollandse  beurtschepen. Maar hoed je ook voor Engelsen op zeilboten zonder mas, op weg naar de Middellandse zee.
Hun mast hebben ze al naar het zuiden opgestuurd. Onder bescherming van 2 tot 3 etages fenders ‘spoeden’ zij zich naar het zuiden vanaf Le Havre via de kanalen, die 1,50m diep zijn en de boot, die wij tegen kwamen had zelfs 2 kielen van ook 1,50 meter diep.
Sneller dan 3 km/uur gaat niet, anders schuiven ze over de bodem en zitten regelmatig vast. Deze boten passeren gaat ook moeilijk. Ze kunnen alleen midden in het kanaal blijven varen. Met moeite hebben wij ze na een sluis achter ons kunnen laten. Het is te hopen dat ze beter kunnen zeilen dan sluizen…

2012 - 4 -24


1 april 2012 zijn  wij uit de haven de Port de l’Arsenal in Parijs vertrokken. We zullen niet alleen de stad maar ook de bewoners van de haven en de bekende markten en winkels missen. Als alles goed gaa t met de boot, stakingen, sluizen die kapot zijn of ander ongemak hopen we de komende winter in Toulouse te zijn. Toen wij de haven verlieten hadden wij heel wat boten ‘af te zwaaien’. We hopen de winter na Toulouse weer terug te komen in de Port de l’Arsenal de Paris. Dat is onze tweede thuishaven geworden! We verheugen ons op onze terugkomst in 2013!



Veel boten in de haven van Parijs zijn het hele jaar bewoond. Zeker te begrijpen, gezien de gemiddelde prijs van ruim 8000 euro per vierkante meter voor een appartement. Één van de bewoners heeft in het Loiregebied  ook nog een wijngaard. Speciaal voor de het bureau ( het bestuur) en de leden van Yachtclub de Paris ‘La Bastille’ levert hij 600 liter rode wijn, 300 rosé en 300 witte wijn. Er werden vrijwilligers gezocht om de wijn uit 20 litervaten in flessen te gieten, kurk er op , loden bescherming om  de kurk te doen, een speciaal etiket op de fles te plakken en vervolgens de flessen per

6 in dozen stoppen. Vrijwel iedereen deed mee, er kon immers ruim geproefd worden. Het was hard werken met een geanimeerde barbecue tussendoor. Zelden in Frankrijk zo’n arbeidsethos meegemaakt! Na afloop werd er druk dozen wijn besteld, sommigen moesten zelfs per boot naar de capitainerie komen om hun bestelling vanaf de kade af te halen! Mocht iemand binnenkort naar de haven komen, er is nog een voorraad in een speciale cave, vraag dan naar de Cuvée Spéciale du Port de l Ársenal, mis en bouteille sur le quai!




Elke donderdag namiddag geeft Charlette, de ‘grande dame’ van de port (die al sinds de opening in 1983 in de haven woont) een Conversation   Francaise voor alle buitenlanders in de haven. Dat zijn vooral de Anglofielen, die op allerlei soorten boten varen in Europa. Ook Elsbeth is daarbij want zij wil graag op de hoogte blijven van alle nieuwtjes in de haven en Charlette weet het allemaal! Zij weet de beste bakker, slager, kapper, restaurant en helpt iedereen aan een goede (tand)arts. Ook van wat er zoal speelt in de haven met 170 boten. Zo gaf gitarist Arnaud  Séité, een  bewoner van de boot de ‘Bleu Note‘ samen met een vriend een voorstelling in de Brasserie Fontaine Sully met muziek à la Django Reinhardt, Rosenberg trio. Zij speelden fantastisch. In de bomvolle kroeg werd zelfs gedanst! Ook bood een Francaise aan om te zingen “but Charlette was not amused !”. De zangeres had een goede stem, maar zij zong alleen Engelse liedjes. En dat à Paris? NON! Hier Charlette met haar “klasje”, allen met pensioen en grijs haar, behalve Charlette…