donderdag 6 oktober 2011

2011-10-6

CHAUMONT
Wij kwamen in Chaumont tegen de middag zonder baquette aan, ver van winkels verwijderd. Er lag een 5-tal boten, verderop een aantal campers en onder de schaduw van een boom zaten een aantal dames aan, een met wit tafellaken gedekte, tafel van het déjeuner te genieten. We wensten ze een bon apetit. Het was bloedheet en wij besloten in een bij de haven gelegen restaurant wat te gaan eten. Éen van de dames, later bleek dat Magali te zijn, holde achter ons aan en nodigde ons uit mee te eten, er was door de keuken van het bejaardenhuis veel te veel meegegeven en anders moesten zij het weggooien. Het bleek een bejaardenpartijtje te zijn en zij was één van de twee begeleidsters.
En zo hebben wij van een heerlijke lunch genoten. Een stuk roti de porc met een pastasalade en fruit en kaas als dessert met koffie toe.
Als dank boden wij de dames Delfts porseleinen blauwe klompjes aan, die één van hen prompt in haar mond stopte, tenslotte zat ze nog aan tafel. Daarna gingen zij naar een inmiddels aangelegde boot voor een ‘cruise’. Zij werden uit hun stoel getild, enkelen kregen hun eigen ‘Rolls’ en met hun rollator of in een rolstoel op naar de boot. Zo gauw een grijs hoofdje in de zon kwam werd er een strooien hoed opgezet. Elsbeth hielp met de ´boarding’. De loopplank op met ondersteuning ging nog wel, alleen de 4 treden naar beneden werd duwen en trekken. Het duurde een half uur voor iedereen aan boord was.
Intussen heb ik geholpen met de tafel af te ruimen en het meubilair van de plaatselijke visclub terug te brengen naar hun clubhuis. Na ruim een uur varen kwam de boot terug. Wij hebben geholpen met de ´ontscheping´. De helft was onderweg in de stoel zittend in slaap gevallen. Wakker gemaakt wilden enkelen niet van boord. Wederom met duwen, trekken en bemoedigend toespreken, lukte de eerste 3 treden naar boven nog wel, maar de vierde koste een uiterste inspanning. De oudste deelneemster was n.b. 102 jaar oud, een andere was zwaar Parkinson-patiënte en niet iedereen was geestelijk 100 procent. Één dame barste in snikken uit bij de 4e trede en strekte haar armen naar mij uit. Ik hielp haar de laatste stap te zetten om de loopplank af te komen. Aan wal aangekomen kreeg ik een behoorlijke mep!… Tja geen vreemde man aan mijn lijf! Eenmaal weer allemaal in het busje en goed vastgesjord reden ze weg, na dikke zoenen van de twee begeleidsters, die het fantastisch deden en eigenlijk een veel te zware taak op zich genomen hadden. Iedereen werd aangespoord te zwaaien wat zij braaf deden. Zij hebben een leuk uitje gehad onder leiding van Magali, die met de dames omging met veel geduld, humor en overredingskracht. In Nederland zijn er zoveel regeltjes dat een dergelijk uitje onmogelijk zou zijn. Een wonderbaarlijke en ontroerende humorvolle middag. Soms leek het erg op de Sint Hubertusberg van Jiskefet. Magali, die de leiding had van dit uitje, vous êtes une Superstar! Een maand later verscheen in het regionale dagblad, Le Journal de la Haute Marne, een artikel met foto van ons met de dames. ‘Zij hadden een fantastische ontmoeting gehad met een Nederlands echtpaar, dat hen ook nog een geschenk had gegeven, porseleinen klompjes. En dat de dames verrukt waren over de ontmoeting en het geschenk!’

SPORTBOOTE
Langs het Canal entre Champagne et Bourgogne is voor ons de voertaal dagenlang Duits geweest. Dat begon in Langres met Udo und Claudia zie hun weblog : http://www.mymapblog.com/luckyoldman. In Fourlain was het de ‘Marlen’. En in Chaumont ontmoetten wij Claudia und Werner, n.b. de president van de Yachtclub uit Lahr am Rhein, wat ook van de eerstgenoemden de thuishaven is. Hij kende zelfs de vorige eigenaar Rolf Stolz nog. Tenslotte kwamen wij de Beluga tegen met Doris und Manfred. Doris is journaliste en schrijft boeken over hun tochten.
O.a. van hun tocht vanuit Duitsland via de Donau naar de Zwarte Zee, naar Istanbul, Athene, Kanaal van Corinthie, Corfu, de hiel van Italie, Rome en via Marseille, de Rhone en de Doubs weer terug naar de hun Heimat in Rüdesheim. En dat in een half jaar! Zie hun weblog :
www.beluga-on-tour.de . Op elke boot werden wij uitgenodigd op de borrel. En elke keer war es viel Spass und Sekt!

RIAUCOURT
Een dorpje van 445 inwoners met langs het kanaal een Pigeonnier, een duiventil met aan weerszijden een ‘overdekt terras’ met picque-niquetafels en een kade voor 2 boten. Het was zo warm, dat wij daar 2 dagen zijn gebleven, omdat vanwege de schilderachtige plek en schaduw onder het afdak.