woensdag 22 augustus 2012

2012-08-22


JUWELEN AAN BOORD

Do we need jewels on board? No!!! We liggen in Pommevic samen met een Engelsman en zijn vrouw en zuster in een motorsailor. Je mag er 48 uur liggen met je boot met gratis stroom en water bij een dorp waar alle winkels definitief gesloten zijn. Schaduw krijgen wij van de platanen, die helaas aan het vervellen zijn. Stukken bast knappen van de stam en vallen met veel lawaai op de kant of de boot. Tussen de middag komt nog een Fransman tussen ons in liggen, nadat wij onze boten verlegd hebben. Bij de Engelsman is er ogenblikkelijk een enorme consternatie. De dames zoeken op de kant naarstig op de grond naar … een groene smaragd afgezet met diamantjes, die één van de dames is verloren! Die doet ze alleen aan als ze aan vaste wal liggen zegt ze nog verontschuldigend. Het juweel, als het er al ligt is onder al het bast van de platanen niet te vinden. De volgende dag vertrekt de Fransman en wij verleggen onze boten weer terug. Ik help de Engelsman en zorg voor de elektriciteitskabel. Ik stel voor om die draad door te knippen, hij is nu immers veel te lang. De vrouw zegt direct: niet doen hoor wij hebben ook een kortere aan boord! De Engelsman mompelt iets over Dutch humor tegen zijn vrouw en verontschuldigt zich later: Women and humor, they don’t go together…. Een paar uur later komt er opgewonden gekir uit hun boot. Het juweel is terecht. Het was onder de planken van de middenkajuit gevallen. Misschien wel de beste plaats om het daar te laten. Als verbergplaats na 48 uur zoeken!



Zie hier het mooie affiche van het 'Son et Lumière'in Valance-d'Agen
 

 VALENCE D’ AGEN


Onderweg hadden wij van verschillende kanten de tip gekregen om begin augustus in dit stadje aan te leggen. Dan vindt er een Son et Lumière plaats in de haven. Vlak naast de boten aan de waterkant worden tribunes gebouwd en aan de andere kant van het kanaal begint om 22.00 uur de voorstelling. Vanaf je boot kan je alles goed zien en zit je dan 1e rang. Tenminste als er niet een Engelsman met een 25 meter lange en 4.50 meter brede omgebouwde tjalk met stuurhut ruim 60 ton zwaar zonder enige gêne aanlegt aan een 6 meter lang fragiel vingerponton, dwars op de wal in het kanaal. Een ‘decent scipper’ doet zoiets niet, maar in Frankrijk let men daar toch niet op, zo dacht hij. Daarmee verpestte hij niet alleen het uitzicht vanaf de tribunes maar ook dat vanaf de boten voor de hele haven. Zeggenschap over aanleggen in het kanaal heeft de gemeente niet, dat valt onder de VNF, het Franse Verkeer en Waterstaat. De kapitein wilde niet verkassen, toen hem dat verzocht werd door de organisatie en de gemeente. Op de dag van de première is het toch gelukt om zijn boot weg te krijgen tegen 15 vrijkaarten voor de voorstelling! En dat hij alleen aan boord was met zijn vrouw. De kaarten zijn onder alle Engelsen in de haven verdeeld.




TE MOOI WEER

Af en toe krijgen wij berichten door dat het in Nederland niet echt wil zomeren. Welnu, daar hebben wij helemaal geen last van! Één dag van 37 graden gaat nog wel, maar als de temperatuur een week lang tussen de 32 en 37 graden blijft, dan is het aan boord niet meer koel te krijgen. Gaan slapen bij 34 graden in onze slaapkamer en het is in de ochtend nog steeds 28 graden is behoorlijk afzien! In een plaatselijke supermarkt hebben wij de laatste 2 tafelventilatoren gekocht. Inmiddels is het redelijk te harden en is het beter slapen aan boord.

donderdag 9 augustus 2012

2012-08-09


MONTECH VOOR DE 2E KEER
Met Lydia en Dorien voeren wij weer terug door het zijkanaal van Montauban naar Montech. Zij gingen op onze fietsen terug om hun auto in Montauban weer op te halen. Het was wederom maandag en net zo als vorige week met Gérard en Mieke waren alle restaurants dicht. De pizzabus hielden we voor gezien. Het werd dineren op het achterdak met uitzicht op een kerkhof aan de overkant van het kanaal. Rond 10 uur liepen er aan de overkant honderden mensen één kant op, wel de begraafplaats voorbij. Daarachter was een meertje en een camping. Als afsluiting van de feestweek was er vuurwerk. De Fransen hebben wel hun best gedaan voor mijn 65e verjaardag op 15 juli. Met zowel de 14e als de 16e juli vuurwerk. Ditmaal zaten wij op het voordek, wederom eerste klas.
 

CASTELSARASSIN

Het was al dagen onrustig in Castelsarassin. Vrijdag de 20e juli zou het gaan gebeuren. Er werden folders verspreid dat die dag het dorp gedurende enkele uren in tweeën gedeeld zou worden. De renners van de Tour de France zullen die dag zullen om 12.29 uur dwars door het dorp rijden in één van de laatste etappes, van Blagnac naar Brives-la-Gaillarde, dus verboden oversteken! Twee uur tevoren zat iedereen klaar langs de kant en hielden gendarmes bij zijstraten het verkeer tegen. Voetgangers die per ongeluk een voet op straat zetten werden direct door hen terugfloten. Eerst kwam de reclamekaravaan langs. Fraai verbouwde auto’s, vooral het rijdende bed van het Ibis hotel viel op. En natuurlijk de wagens die met grote vaart langs het parcours reden en van waaruit van alles gegooid werd, petjes, waardebonnen, tassen, zakjes snoep. Het was maar goed dat ik mijn zonnebril op had, anders had ik nu een blauw Haribo-oog! Één minuut later dan in de planning, om 12.30 uur, kwam de kleurrijke stoet renners in grote vaart voorbij. Dat duurde nog geen 20 seconden. Na de lege bezemwagen mocht iedereen weer oversteken van de gendarmes en was de kermis van de Tour de France in Castelsarassin voorbij.


BRUG  IN  MOISSAC

Het is een zeldzaamheid op de kanalen in Frankrijk, maar ze zijn er wel, beweegbare bruggen. In het stadje Moissac ligt een draaibrug, die vanaf 9 uur ’s-ochtends bediend wordt. Om 9.10 uur gebeurt er nog niets. Een oudere Fransman loopt langs en zegt dat de bruggenwachtster wel in de kroeg zal zitten. 10 minuten later komt hij terug met een stokbrood en krantje onder zijn arm. Inderdaad zat zij in het café en hij heeft verteld dat wij voor de brug lagen. Om 9.30 uur werd de brug door een charmante bruggenwachtster zonder één woord maar wel met een vrolijke groet voor ons gedraaid.