donderdag 11 oktober 2012

2012-10-11


JULIA HOYT

Jaren geleden kreeg ik naar aanleiding van een kookprogramma op de BBC van Elsbeth het kookboek van Kate Hill ‘A culinary journey in Gascony’, als voorschot op onze toekomstige reizen. Op een meer dan 100 jaar oude in Nederland gekochte tjalk voer Kate Hill heen en weer op het Canal lateral de la Garonne, tussen Castets en Camont, een gehucht vlakbij Agen. Daar kon haar boot bij haar huis langs het kanaal afmeren. Zij is een professionele (TV)kok, die kooklessen gaf, al varende in de negentiger jaren. Dat laatste geeft zij nog steeds alleen niet meer op haar boot, maar in haar huis in Camont.
De boot, de Julia Hoyt genaamd, ligt nog steeds in het kanaal bij haar huis. Maar heeft wel duidelijk betere tijden gekend! Haar recepten zijn prima en zij beschrijft de omgeving precies zoals wij dat na 15 jaar nog steeds ervaren.



DIESEL RAAKT OP

Mogelijkheden tot tanken langs een kanaal zijn schaars, zeker in het zuiden. Alsof het afgesproken is bestaat er langs het hele 400 km lange Canal des deux Mers een ‘eenheidsprijs’ van 1,70 euro per liter, een woekerprijs. En president Hollande heeft sinds kort de dieselprijs nog verlaagd! Van de totale 900 liter zijn er nog slechts 100 over in mijn tanks. Te weinig om Toulouse te halen. Aan Engelse boten heb ik gevraagd hoe zij dit oplossen. Heel simpel! Bijna alle Engelse boten hebben een auto aan de wal. Zij varen 30 km verder en met de auto van andere Engelsen wordt hun eigen auto opgehaald. En Engelsen genoeg hier op het water! Zij gebruiken de auto om naar Frankrijk te komen en boodschappen te doen bij de Lidl, hun favoriete supermarkt. Maar ook om diesel te halen bij een hypermarché. Er lagen nog 2 Engelse boten en met al hun jerrycans zijn wij naar een Intermarché gereden om voor 1,33/liter 7 x20 liter te tanken. Aan boord was de inhoud met een elektrische hevel in een half uur in de tanks van de Gairloch. Zo hebben we veel geleerd en waren dankbaar voor de tip en de hulp. Maar het blijft vreemd als passagier in een Engelse auto te zitten met het stuur rechts.




BODY AND SOUL

In Meilhan langs het kanaal is de haven een compleet Engelse enclave. Ook de havenmeester is een Engelsman. Dat staat wel altijd garant voor prima WIFI, zo hebben wij gemerkt op onze reis. Er liggen veel narrowboats. Vroegere vrachtboten, lang en smal, die zonder stootwillen precies qua breedte in een sluis pasten. Het idee was dat er dan ook weinig waterverlies was bij het schutten. In Meilhan kan je zelfs narrowboats huren (Minervois-cruises). Alleen in Engeland wordt daarvoor reclame gemaakt. Één narrowboat was bijzonder, de Body and Soul. Wij lagen er vlakbij en aan het eind van de middag kwamen er heerlijke kook- en bakluchten uit de boot. We kregen er honger van! Op deze fraai beschilderde boot bestaat de mogelijkheid voor een candellight dinner cruise op het kanaal. Of een diner/lunch op de steiger. Ook hun hondje Spudd had tafelmanieren. En dat zie niet vaak bij een Jack Russel! Later ontdekten wij hun website: http://tillersandtastebuds.typepad.com/tillers_and_tastebuds/



DA VINCI

Nog een boot van een Engelsman in Moissac, anders dan anderen. Een oude houten boot luxueus verbouwd met grote keuken, salon en slaapkamer met badkamer. De boot kan je van 2 tot 7 dagen huren als een Bed and Breakfast. Je mag er alleen niet mee varen, maar kan wel voor je naar de Tarn gevaren worden! Zie www.romanticgiteboat.com

2012-10-11


LAGRUÈRE

Een gehucht langs het kanaal. Met aan beide zijden een dubbele rij platanen. Je ligt voor het terras van een restaurant in de schaduw van deze bomen. Voor 12 euro kan je daar een 3-gangenmenu eten. Elke middag en ook s’-avonds zit het bomvol en hoor je tevreden geluiden van af het terras tot diep in de nacht. Het enige nadeel is dat in deze tijd onze boot van oranje stippen voorzien wordt. Afkomstig van de platanen en helaas moeilijk te verwijderen. Maar dit nemen we graag voor lief. We lagen bij 35 graden in de schaduw nog te puffen maar we hebben in het restaurant ook 2x heerlijk kunnen eten. Vers en met plezier gemaakt.



MAS D’AGENAIS

Vanuit Lagruère fietsten wij elke dag naar dit dorp voor een baguette en een krant. Het bleek dat wij een gedeelte van de Rembrandtroute fietsten! Bij Café Rembrandt namen wij onze café, vlakbij de Résidence Rembrandt. Hoe is de schilder met dezelfde geboortedag als ik in Mas d’Agenais zo bekend hier? In de 19e eeuw schonk de familie Duffour een schilderij van Rembrandt, dat zij op een veiling in Duinkerken gekocht hadden, aan hun geboortedorp. ‘Christus aan het kruis` was één van de zeven schilderijen, die in opdracht van de toenmalige Prins Hendrik van Nassau door Rembrandt gemaakt zijn. Hoe het schilderij op een veiling terecht kwam is niet duidelijk. De andere zes zijn te zien in de Pinacotheek in München. Het is al een keer geprobeerd zonder succes om te stelen. De waarde is heden ten dage geschat op een 45 miljoen euro! Het vrij donkere schilderij is naar men zegt nu goed beveiligd en te zien in de vrij toegankelijke kerk in Mas d’Agenais. We ontmoeten daar enkele Nederlanders, die per fiets vanaf Bordeaux naar Sète aan de Middellandse zee of vice-versa fietsten langs het Canal des Deux Mers en net als wij benieuwd waren naar het schilderij van onze landgenoot Rembrandt in zuidwest Frankrijk.



DE MARKT

Hoewel het aan het weer niet te merken is, zie je aan de kleuren in de natuur dat de herfst in aantocht is. Zo ook op de markten, waar de plaatselijke boeren hun producten verkopen. In mei de aardbeien, in juli de meloenen. In september liggen op de Marché Fermiers de Chasselas druiven (met zelfs een Appelation d’Origine Controlée vermelding) uit Moissac, de pruneaux d’Agen (gedroogde pruimen ook met AOC-vermelding). En natuurlijk de verse noten, vijgen en vele soorten champignons. De boeren staan op de markt met zelf in het bos geplukte wilde cèpes, Boletus edilis en de trompettes de la mort, oftewel de truffels voor de arme man. Van deze mix van wilde paddenstoelen kun je in een heerlijke omelet verwerken.

2012-10-11


DAMAZAN

Ik begrijp dat wij in Nederland op niet veel bijval kunnen rekenen met dit verhaal, met alle regen daar deze zomer. Maar sinds de maand juli heeft het hier in de Lot-et-Garonne amper geregend. Augustus is de op één na warmste maand sinds 2003.De waterstand in dit gebied is zo laag dat er sinds half augustus door de boeren geen water meer uit het kanaal en ook de Garonne gepompt mocht worden om hun akkers te besproeien. En om de 50 meter ligt er in het kanaal wel een pijp in het water voor dit doel. Er was geen verbod voor de pleziervaart afgekondigd, die mochten rustig door varen en sluizen. Dat viel niet in goede aarde bij de boeren hier. Midden in de nacht is een eeuwenoude plataan omgezaagd en ‘spontaan over het kanaal omgevallen’ om de scheepsvaart te belemmeren. Niemand heeft iets gezien of gehoord natuurlijk! De Gendarmerie is nog steeds op zoek naar Monseigneur X die dit op zijn geweten heeft. En de VNF, totaal verrast, heeft 3 dagen nodig gehad om deze boom uit het kanaal te verwijderen. We hebben er gelukkig geen last van gehad: we waren nog in Aubeterre!



LA FALOTTE

Langs een Canal zijn er soms aanlegmogelijkheden die nergens vermeld staan in een gids. Zo mag je bij La Falotte vrijblijvend aanmeren. Boven op een heuvel is een museum. De eigenaren van dit museum stellen het natuurlijk zeer op prijs als je dan ook hun museum met een bezoek vereerd. Voor 6 euro pp krijg je een anderhalf uur college over mineralogie en fossielen, die zij hun hele leven lang verzameld hebben op hun vele reizen met de Camper. Onze rondleiding eindigde bij de door zijn vrouw gemaakte sieraden. Je ontkwam er niet aan en wij kochten uit beleefdheid een Oeuil du Tigre. Dit tijgeroog blijkt je tegen veel ellende in de wereld te kunnen beschermen, van KNO-klachten tot en met problemen van de geslachtsorganen. Zelfs bij examens geeft het moed, kracht en vertrouwen. Nu we eenmaal weten hoeveel misère we mis kunnen lopen draagt Elsbeth het sieraad dag en nacht!


LA  RENTRÉE

In Frankrijk bestaat geen gespreide zomervakantie. De zomervakantie begint 1 juli en eindigt 1 september. Dan beginnen in het hele land de scholen weer, La Rentrée heet dat hier Kranten en tijdschriften staan vol met adviezen voor ouders waar de beste schoolartikelen gekocht kunnen worden. Brugpiepers wordt geadviseerd een schooltas op wieltjes te kopen i.p.v. de te zware rugzakken. Onder het gewicht van de tas, zelf al 3 kilo, met 5 kilo boeken en ook nog sportkleding zien de leerlingen er meer uit als parachutisten. Vorig jaar was de zwarte tas van Longchamps erg in. Psychologische en kledingsadviezen worden uitgebreid behandeld in de media. Een bijlage van de Figaro wordt iedere jaar aan dit onderwerp gewijd Door de ‘Rentrée´ verandert er veel in Frankrijk. De zomer is in één keer afgelopen. Het dorpsleven ligt plat. Zwembaden worden gesloten. Er is geen land in Europa waar zo veel inwoners een 2e huis hebben als in Frankrijk, meestal in de regio, waar de families oorspronkelijk vandaan komt. De meeste luiken van die huizen gaan per 1 september dicht. Op huurboten in het kanaal zijn geen jonge mensen en kinderen meer te zien. Uitsluitend vrolijke opa´s en oma´s, uit de hele wereld, dat zijn de enigen die je nu nog tegenkomt.