FIEP  EN  THUISWERKEN

Noortje werkt thuis en dat is lastig met een driejarige loslopende kleuter die niet naar de kinderopvang mag. Je merkt dat zij dat subtiel probeert op te lossen. Toen oma laatst oppaste ging Fiep achter een oude laptop van Noortje zitten en 'ging typen'.  Oma praatte tegen opa in de keuken en kreeg te horen : 'Oma, je moet nu echt even stil zijn, ik ben aan het werk !'

                      VIDEOVERGADEREN

Bijeenkomsten en vergaderingen mogen voorlopig niet meer. Het kan wel  maar alleen vanuit huis achter de computer. Met de laptop op boeken, zodat de camera op kruinhoogte is en voor het beste geluid met een koptelefoon op, zo vinden nu vergaderingen plaats. Alleen als het koffiemeisje liever niet in beeld wil komen, dat is best lastig !

                PV  DE  TELEGRAAF

Op één van onze wandelingen door Aalsmeer  liepen wij over de pas vernieuwde parkeerplaats bij het zwembad. Voor jongeren is daar een skatebaan aangelegd en voor de nog jongeren een speelplaats vol met klimrekken. Een fantastisch initiatief. Aan de overkant hiervan valt ineens een oud gebouwtje op in het bosje, dat de parkeerplaats scheidt van de Dreef.  Met een groot bord PV De Telegraaf. Dat is niet de plek, waar vroeg in de ochtend de kranten worden uitgedeeld aan de bezorgers, maar PV staat voor postduivenvereniging. Nooit geweten dat daar een gebouwtje stond laat staan dat er duivenmelkers waren in Aalsmeer. Ik kan mij van vroeger herinneren dat bij Vroege Vogels op de  zondagochtend het programma werd onderbroken voor duivenberichten. Hoe laat de duiven waren gelost ergens in Noord-Frankrijk of zelfs in het veel zuidelijker Orleans. Het woord duivenmelker heb ik nooit zo begrepen. Koeien hou je, je fokt er mee en ze geven melk, vandaar het woord 'melken'.  Melken is volgens van Dale 'het houden en fokken van dieren om daar winst mee te maken'. Duivenmelkers doen het toch voor de sport ? Zo bestaan er ook konijnenmelkers. En huisjesmelkers....

    BOODSCHAPPEN  DOEN  MET  FIEP

Fiep zit in Overijssel en heeft daar een tractor met aanhanger tot haar beschikking en rijdt rondjes om een oude  wenteltrap midden in de kamer.  Zij belt ons regelmatig op via  Whats App  of we nog boodschappen samen met haar willen doen. Altijd Fiep ! De Iphone wordt in de aanhanger gezet bij haar trouwe pop Boe. Opa, oma, hebben jullie de gordels om ? Ja natuurlijk Fiep ! Zij vertrekt, na enkele seconden stopt zij. Wat is er Fiep ? Het stoplicht staat op rood oma ! Zo doen wij dagelijks onze boodschappen. Met uitzicht op het plafond.

    OUD  EN  JONG  OP  DE  WESTEINDER

Het is nu half mei en zouden wij allang op de boot zitten op weg naar Duitsland. Althans dat was het plan. De Gairloch ligt midden in Frankrijk en is onbereikbaar voor ons dankzij de lockdownmaatregelen. Vandaag was in het nieuws dat Frankrijk deze zomer geen buitenlandse toeristen zou toelaten. Of dat ook gaat gelden voor Nederlanders met een tweede huis daar is nog onduidelijk, laat staan wiens boot daar ligt. Eind mei krijgen wij het te horen. Zonder boot in Aalsmeer trekt het water toch en eindigen wij vaak bij jachthaven Dragt. Aan het einde staat een bankje en op een doordeweekse zonnige dag  zitten wij daar graag. Het krioelt er van de kleine bootjes met jongelui. Een bootje gooit het anker uit en iedereen komt 'buurten', ziet er gezellig uit maar op het water geldt ook de 1,5  meter. Veel controle is er niet, zeker buiten kantoortijden. De politie doet zijn best, zo staat in de Nieuwe Meerbode. 'Het is zien en gezien worden'  staat boven het artikel, maar als het donker is zie je niks... Er is een grote toename aan vernielingen op privé-eilandjes op de Poel , waar 's-avonds menig privéfeestje wordt gevierd.

               4  MEI  2020  OP  DE  DAM

Wij woonden er vlakbij en hebben menig Dodenherdenking op een volle Dam meegemaakt. Ook die keer dat iemand uit ons huis 'mee' mocht doen met de studentenweerbaarheid  de KSS, de Koninklijke Studenten Schietvereniging. In te kleine oude uniformen geperst en niet echt gedisciplineerd. Behalve diegene, die net zijn dienstplicht had vervuld. Zij verheugden zich meer op de borrel erna, met prins Bernard. Dit jaar was de Dam leeg, een indrukwekkend gezicht, evenals de toespraken van de Koning en Arnon Grunberg. Dit was de meest bijzondere Dodenherdenking, die we ooit hebben meegemaakt.

        KARMELKLOOSTER  100 JAAR 

            BEVRIJDING  75 JAAR  GELEDEN

           

Het is  100 jaar geleden dat er met de bouw van het Karmelklooster een begin is gemaakt. Daar ging heel wat aan vooraf. In 1915 had een parochiaan, Zeestraten wonend aan de Ringdijk, een verzoek ingediend bij het bisdom Haarlem voor een hulpkerk voor de 'verwaarloosde katholieken ' in Aalsmeer. De bisschop ging te rade bij de pastoors van Kudelstaart en Hoofddorp. Die vonden het een 'moeilijk geval'. Volgens hen waren er te  weinig katholieke Aalsmeerders en die waren ook te zeer verknocht aan de kerk in Kudelstaart. De pastoor had er zélf ook wel eens aan gedacht vanwege de uitbreiding van Aalsmeer, maar er kwamen toch te weinig katholieke gezinnen bij. Ook was hun financiële inbreng te gering voor een bijkerk... Volgens de pastoor van Hoofddorp waren Zeestraten en zijn gezin goede mensen en woonden zij inderdaad zeer ver van Hoofddorp, maar dat was hun eigen keus. Ze kunnen  ook de trein nemen. Zeer gedienstwillig somde hij ook nog  de aankomst- en vertrektijden van de trein naar Uithoorn en Hoofddorp op in zijn verweer... Conclusie van beiden : 'de nood dringt niet zoo geweldig ".  Op die gronden kon de bisschop ook niet anders dan het verzoek afwijzen. Maar na 2 jaar dienden de Karmelieten een verzoek in voor een klooster in Aalsmeer. Dat veranderde de zaak. Zij hadden al een klooster in Hogeveen, in het reformatorische Noorden. En met hun apostolische dadendrang wilden zij nu ook in het liberale en protestante Aalsmeer aan de slag, onder leiding  van pater Lambertus Smeets. De begin jaren twintig was er in de katholieke wereld een enorme drang een bijdrage te leveren aan de verbetering van de wereld. Er werd van alles ondernomen op het gebied van apostolaat, missie en bekering, ook in Nederland met als motto 'De katholiek van de daad'.  Over een klooster in hun naaste omgeving werd natuurlijk wederom overleg gepleegd met Kudelstaart en Hoofddorp. Die vonden dat  nu  opeens een prima idee : er zou dan immers geen hulpkerk komen in Aalsmeer en er zou assistentie zijn van de paters in hun eigen parochie. Ook de pastoor uit De Kwakel werd dit keer geraadpleegd. Die had helemaal geen bezwaar. Enkele maanden tevoren kon hij vanwege niersteenaanvallen geen diensten leiden, maar hulp van o.a. Kudelstaart kreeg hij toen niet ! En zo is het klooster er gekomen. Voorwaarde was wel dat de kloosterkerk een hulpkerk bleef van Kudelstaart en Hoofddorp en  dat alle opbrengsten o.a. van collecten zouden toekomen aan belanghebbende parochies, dus Kudelstaart en Hoofddorp! Daar is later door het bisdom terecht op terug gekomen. De grond kostte 26500 gulden, de bouw 126.00 gulden. In 1920, het klooster was nog niet geheel af, maar werd wel ingewijd. En 10 jaar later kwam er een parochie met een eigen kerk naast het klooster. Ook dat was een moeizame weg, met dank aan de omliggende parochies. Er is weinig reden om het honderdjarig bestaan van het klooster te vieren : alle bewoners zijn vertrokken.

We zijn nu 75 jaar na het einde van de tweede wereldoorlog. Op de voor-  en/of achterpagina van het tijdschrift van de stichting Oud Aalsmeer 'Oud Nuus' staat een foto van de bevrijding  met het klooster. Tijdens de oorlog is het  klooster vele malen gevorderd door de Duitsers om verschillende redenen. De paters moesten weg en kregen onderdak bij parochianen.  Als ze mochten terugkomen  naar het klooster moest de 'Schweinestal' altijd eerst grondig worden schoongemaakt. En na een tijdje werd het weer gevorderd en konden de paters weer vertrekken. Dit herhaalde zich vele malen. En tegen het einde van de oorlog, toen delen van Nederland al bevrijd waren, werden Amerikaanse, Engelse, Canadese, Poolse, Russische en zelfs 2 Nederlandse krijgsgevangenen ondergebracht in het klooster. Berekend voor 25 religieuzen zaten er nu 100 krijgsgevangenen. Één van hen was de George Beardshaw. In het AD van vorige week stond een artikel over hem.  Hij is nu 96 jaar oud en kwam als 3-jarige terecht in een weeshuis in Engeland. Met een uitzichtloze toekomst daar kon hij op zijn 14e jaar naar Canada. Werkzaam op een boerderij werd hij daar vreselijk uitgebuit. Alleen op zondag mocht hij  weg, alleen naar de kerk.  Na een paar jaar greep hij zijn kans om ook daar aan te ontsnappen door dienst te nemen in het Canadese leger. Zo kwam hij als infanterist in Europa terecht. Via Caen kwam hij uiteindelijk in Zeeland en werd in Oostburg gevangen genomen door de Duitsers en naar het klooster in Aalsmeer overgebracht. Hij werd daar goed behandeld, vond hij zelf.  Per dag kreeg hij 2 aardappels en een stuk zuur brood ! 28 dagen heeft hij  gevangen gezeten.  De krijgsgevangenen in het klooster kregen van de bevolking allerlei etenswaren en tabak. De Duitse bewakers vonden dat goed totdat de NSB-burgemeester van ons dorp dat verbood en afkondigde dat giften als 'onderkleding, tabak en andere genots- en gebruikmiddelen' bij de gemeentesecretarie gedeponeerd moesten worden, vanwaar men zorg zou dragen voor verdeling onder de krijgsgevangenen.... Na de overgave van de Duitsers is er direct na de bevrijding in Aalsmeer  bij het klooster uitgebreid feestgevierd met de toenmalige bewoners. De burgemeester is de volgende dag gearresteerd. 

HANGJONGEREN  OP  HET  KERKENPAD

         

Het was te verwachten. Scholen dicht en hun leerlingen moeten thuis 'werken'. De kans om ernstig ziek te worden van een coronabesmetting is klein op hun leeftijd. Dat wordt dagelijks verkondigt op TV. Je wilt toch je vrienden weer eens zien. Je zoekt naar plekken die goed verscholen zijn, zonder BOA's in de buurt. Er loopt links van de Karmelkerk een pad naar de Jozefschool toe. Volledig verborgen door het groen van het bomenkerkhof en de kloostertuin. De ideale plek ! Vóór 12 uur 's-middags  zie je ze niet, maar in de loop van de middag tot middernacht is het druk. Muziek, lawaai en veel rommel op de grond na afloop. Wie op het idee kwam is mij niet bekend, maar op een dag was alle rommel opgeruimd. Er hing een grote blauwe vuilniszak aan een boom met opschrift " Jongens s.v.p. dank jullie"! Ze bleven natuurlijk komen, maar het pad bleef sindsdien schoon !

   GROOT  ONDERHOUD  KLOOSTERTUIN

Het begon met het afzagen van 4 populieren tot 2 meter boven de grond in de kloostertuin.  Nodig  voor extra zon voor het grasveldje daarachter, dat werd omgeploegd en in orde gemaakt voor een moestuin voor de kinderen van de Jozefschool. Dat bracht één van de bewoners op een idee. Al 15 jaar na het vertrek van de laatste Karmeliet uit het klooster is niets meer gedaan aan de grote tuin, die er tot dan altijd piekfijn uitzag. Ook de in het zwart-wit geklede Italiaanse nonnen die er later kwamen wonen hadden geen groene vingers. Een doorn in het oog van de bewoners van de Baccarastraat, die tegen een metershoge ligusterhaag aankeken in een totaal verwilderde tuin.  Die ene bewoner stak de sloot over en snoeide de liguster tot 1 meter hoog.  De volgende bewoner had een elektrische heggeschaar en binnen mum van tijd stond over twintig meter lengte de ligusterhaag  er weer netjes geknipt bij. Het woekerende onkruid werd weggehaald en de grond werd omgetoverd tot een sier- en moestuin met in standhouding van de mooie bomen die er al stonden.  Er wordt weer elke dag gewerkt in de kloostertuin. Tevreden staan aan het eind van de dag de bewoners naar het resultaat te kijken van hun geslaagde actie !

         KONINGSDAG  2020

Geen vrijmarkt en geen bezoek van de koning om ergens in Nederland om daar zijn verjaardag te vieren en mee te doen aan koekhappen en toiletpotten gooien.  Koningsdag werd zelfs omgedoopt tot Woningsdag. Alles verliep erg vreedzaam die dag. Dat was anders toen zijn moeder trouwde in Amsterdam. Wij woonden daar  in die tijd en zaten op haar trouwdag met Claus von Amsberg midden in de rellen van : geen woning? dan ook geen kroning. Voor onze deur veel rook en traangas. De dag voor koningsdag belde Ellen  's-ochtends op. Zij is het nichtje van Elsbeth en zou het leuk vinden om  tegen het einde van de middag langs komen met Jesper en hun dochter Yara. Vader en dochter kwamen vanuit Amsterdam naar Aalsmeer gefietst om een duik te nemen in de Westeinder. Daarna kwam de familie bij ons op de thee langs. Yara sprak consequent over het 'Caronavirus' en heeft voor ons zelfs een oranje Caronavogel getekend.

Op bezoek reken je niet in deze tijden en voor een koekje bij de thee fietste Elsbeth naar Deen. Zij  kwam terug met  heerlijke oranje tompoucen.  Op Koningsdag zelf de volgende dag stond er lange rijen auto's bij Vooges voor de lekkerste tompoucen van Aalsmeer op het industrieterrein tot ze op waren. Fransje in Tokyo heeft haar eigen versie van een tompouce gemaakt met cake en marmelade.

Van Fiep kregen we enkele dagen eerder een  brief, de eerste die wij ooit van haar kregen, gericht aan boten-oma en boten-opa. Er zat een zelfgemaakte abstracte tekening in met vage oranje-gele stippen. Bij navraag waren dat geen tompoucen maar mieren !

      IN  APRIL  JARIG, GEEN  FEESTJES

Met name voor de familie van Elsbeth is de maand april een feestmaand.  Voor drie van hen is dat de 4e april. Op die dag, 133 jaar geleden werd haar grootmoeder geboren, achternichtje Vita werd nu 12 jaar en voor broer Kees was het vooral vorig jaar een bijzondere dag : hij kreeg voor het eerst AOW !

Dit jaar wilde Kees dat uitgebreid vieren  op 4 april en zijn zusje Hanneke wilde zelfs overkomen vanuit Berlijn. Hét virus stak daar een stokje voor. Hanneke heeft zich in Berlijn nu toegelegd om haar eigen mondkapjes te maken. En dan zijn ook onze Noortje en haar Robbert in deze maand jarig. In Dubai kreeg een vriendin van Noortje een dochter, Luna. Die is nog niet jarig en moet helaas wachten tot volgend jaar. Fransje was weliswaar een maand eerder jarig maar vierde alle verjaardagen via Whats App-bellen mee en had in Tokyo haar kamer versierd met feestelijke vissen. Deze papieren karpers wapperen bij veel Japanse huizen als symbool van kracht en veerkracht voor kinderen. De karper zwemt tegen de stroom in om een draak te worden.  Een van oorsprong Chinese legende, teruggaand naar de Samoerai. Een kleurig schouwspel in de straten van Tokyo.

Uitgerekend op de verjaardag van Noortje (her)opende Robbert zijn IJscuypje op de Middenweg in Amsterdam. Reden om daar op Noortjes verjaardag een bezoekje te brengen hem te feliciteren en een heerlijk ijsje te eten . Iedereen in de buurt is  blij, de enige mogelijkheid voor een versnapering in  Lockdown-tijd, met inachtneming van de bekende anderhalve meter natuurlijk .

Liesbeth wilde haar verjaardag dit jaar uitbundig vieren in een strandtent in Bergen, dat moest ook uitgesteld worden natuurlijk maar haar vrienden zorgden voor een verrassing tussen de bomen in haar tuin. 

En een jarige leerling van de Jozefschool in Aalsmeer fietste  met een heerlijke traktatie langs al haar klasgenoten.

                                           PASEN 2020

Kleindochter Fiep mocht haar eigen eieren schilderen die 'auto-oma' verstopte in de tuin in Overijssel en die zij de volgende dag zelf mocht gaan zoeken.

Thuiswerken heeft ook het voordeel dat je meer tijd hebt om je 'thuis' eens goed op te ruimen. Onuitgepakte  verhuisdozen uitzoeken en alle overbodige spullen weg  brengen naar een tweedehandswinkel. De Dorcas in Aalsmeer is helaas dicht, ook voor inbreng van spullen.  Net als de meubelboulevards, vaste attractie op 2e Paasdag, ook dicht.

Dan maar naar de vuilstort in Rijsenhout . Vrienden van ons rijden al dagen rond met een volle achterbak.  Door het urenlange wachten daar zijn ze al 3x onverrichterzake terug naar huis gereden!

Dankzij het mooie weer krijgt iedereen zin in tuinieren, ook bij tuincentra dagelijks enorme wachtrijen voor je naar binnen kan.

En kreeg iemand  thuis de opdracht, nu er meer vrije tijd is, om in huis te gaan klussen. Helaas ook voor de bouwmarkten staan al dagenlang files.

Er was geen echte verplichting om thuis te blijven, zoals in zuidelijker landen. Blijf liever thuis, tenzij het niet anders kan was de opdracht.  Dan krijgen heel veel mensen hetzelfde idee ! We zagen het op de stranden en later ook toen Ikea weer open ging. En met Pasen klom iedereen op zijn racefiets. In groepen of naast elkaar, natuurlijk niet op anderhalve meter van elkaar en luid keuvelend over de bizarre tijden waarin wij  verzeild zijn geraakt etc.

Een andere hobby is om op een mooie vrije dag op de motor  te klimmen alleen of met je vriendin maar  het liefst in groepen om over op vooral kleine dijkjes  te motoren. De broer van Elsbeth, Kees, woont op zo'n  dijkje  langs een dode zijarm van de IJssel bij Zutphen. Zijn buurman telde 900 motoren op Paaszondag, die langs hun huizen  scheurden. Het was te gevaarlijk om met de auto vanuit je uitrit de dijk op te gaan.

We wonen nu op een appartement met ruim balkon en missen de tuin van ons vorig huis. Maar met het vooruitzicht van een gedwongen langer verblijf  tot diep in zomer kreeg ook Elsbeth de lentekriebels. Beneden bij de voordeur en op het balkon creëert zij haar persoonlijke  Keukenhof. Want de echte Keukenhof is gesloten.