DELDEN

Aan het Twentekanaal is het enige leuke plaatsje in die streek Delden. Daar woont de fine-fleur van de regio. Er zijn maar liefst drie Volvo-garages. Verderop was voor ons een prima jachthaven. Daar kregen wij een gezellig bezoekje uit Aalsmeer van Anton en Betty, die met het goede merk auto het dorp binnen reden. Er is veel vrachtvaart en een langsvarend 110 meter lang containerschip  zoog bijna al het water uit de haven.

 

                             ZUTPHEN

Wij voeren verder op het kanaal Almelo-Haandrik. Dit kanaal is 5 jaar geleden uitgediept voor vrachtvaart tot 700 ton en sindsdien  kregen 400 huizen schade door verzakkingen.  Een aantal huizen  is zelfs gestut met houten constructies. Over de schuldvraag en natuurlijk wie gaat het herstel betalen is een onafhankelijk bureau ingeschakeld.  Dit najaar volgt hun definitieve oordeel hierover. Na Coevorden, Vroomshoop en Aadorp zijn wij snel doorgevaren naar het Twentekanaal.  In het Twentekanaal is toenemend vrachtverkeer. Met pleziervaart wordt weinig rekening gehouden. Bij Eefde zijn nu zelfs twee sluizen.  Na een uur werden wij gesluisd en eenmaal op de IJssel legden wij aan in de eerste haven van Zutphen. Om de broer van Elsbeth, Kees, die in de buurt woont op  te zoeken. Uiteraard fietsten wij ook maar het centrum van Zutphen. Via een industrieterrein met één opvallende winkel,  Eijerkamp. Elsbeth kijkt graag naar woonprogramma’s van VT-wonen en Kopen zonder Kijken, waar deze winkel steevast in voorkomt. Nu konden wij deze  enorme woonwinkel zelf eens bekijken. Zoveel toonzalen, het duizelt je. Er is zoveel te zien en zoveel van hetzelfde met een stevige prijs, kiezen lijkt ons niet gemakkelijk. Wij hadden niets nodig natuurlijk, maar er liepen veel echtparen rond op zoek naar iets waar zij zelf niet opgekomen waren!  De oude Eijerkamp had postduiven en won er vele wedstrijden mee. Als je vroeger voor meer dan 10.000 gulden kocht in de winkel kreeg je een eitje van één van zijn ‘winners’!

 

                            GENDRINGEN

Na een bezoek aan een oudtante van Elsbeth in Doesburg gingen wij de Oude IJssel op. Een 80 km lang riviertje dat ontspringt in Duitsland, bij Megchelen ons land instroomt en na 30 km in de IJssel eindigt bij Doesburg. Tot Doetinchem is er beroepsvaart. Daarna komen enkele lage bruggen. Wij moesten de tent naar achteren en de ramen omlaag klappen en legden aan in Ulft vlakbij de stuw. Verder kan je niet varen. De volgende dag gingen wij op de fiets naar Gendringen, vlakbij de Duitse grens. De reden dat wij zo diep de Achterhoek intrekken is dat de grootvader van Elsbeth daar veearts is geweest en haar moeder daar geboren en getogen is. Zij kwamen destijds in het kleine dorp wonen tegelijk met een nieuwe huisarts, notaris en burgemeester en hadden daar volgens Elsbeth´s moeder een fantastische tijd. Later werden veel familievakanties in Gendringen doorgebracht. In het dorp spraken wij op de markt ouderen aan. Enkelen wisten zich het huis van de voormalig dierenarts te herinneren en voegden er aan toe om ook op de begraafplaats te kijken op de weg naar Wieken. In het rietgedekte en thans fraai opgeknapte huis waar zij toen eens woonden hebben wij aangebeld en mochten binnen een kijkje nemen. We vonden tot onze verrassing ook het graf. Op onze weg door Gendringen hadden wij de bijzondere bloemenzaak van Bart Bressers ontdekt. Daar kochten wij enkele bloemen van het seizoen, dahlia’s, die wij op het graf gelegd hebben. Het was voor Elsbeth een onverwacht ontroerende dag bij het graf te staan van haar grootmoeder, Geertruida Elisabeth. Zij is precies zo vernoemd. Na het overlijden van haar grootvader heeft haar grootmoeder Gendringen verlaten en heeft 14 jaar lang bij haar enige dochter en haar gezin gewoond. Elsbeth heeft als oudste kleinkind met haar grootmoeder een innige band opgebouwd vanaf haar vijfde tot haar achttiende jaar, toen overleed zij. Een maand na haar overlijden heb ik Elsbeth voor het eerst ontmoet.

 

                  LAAG KEPPEL

 

Op de Oude IJssel zijn een aantal mogelijkheden om aan te leggen. Je ligt daar rustig in een prachtige natuur en er zijn veel fietspaden. Zo ook in Laag Keppel. Een zeer bosrijk gebied en wie kent niet, het in Nederland wereldberoemde hotel ‘De Gouden Karper’ even verderop in Hummelo? Heleen kwam voor een dagje langs en de volgende dag Noor met Fiep. We picknickten  aan de overkant van de Oude IJssel en Fiep mocht meehelpen bloemen plukken in de wilde pluktuin. Er liepen ook kippen rond maar eieren rapen, wat mocht van de eigenaresse van de pluktuin, lukte niet. Zij bleven op hun eieren zitten. Het was ook te mooi najaarsweer en de hennen hadden kennelijk een nieuwe lente in hun kop.

 

                    ANNA  MARE

Voor het eerst hebben wij 10 jaar geleden de ANNA MARE en haar bemanning ontmoet in Schwerin , in Meckelenburg-Vorpommern. Daarna in  Nederland en later in Briare met of zonder boot . En nu, op de IJssel  boven Arnhem haalden wij een boot in. Een stip in de verte werd steeds groter, totdat wij ontdekten dat het de ANNA MARE was. Hun fenders waren keurig opgeborgen, de onze bungelden langs onze boot . Zo herkenden wij elkaar.  Zij waren op weg naar Wageningen en  dat was ook ons plan deze dag! Het werd die avond een genoeglijk weerzien in de jachthaven daar. We delen het vaarplezier met varen door Europa.

 

          WIJK BIJ DUURSTEDE

We zijn er ooit één keer geweest, daar kwamen wij later achter en legden nu op een woensdag aan in de gemeentehaven, vlakbij het centrum. Een verrassend leuk stadje en in de haven is het een drukte van belang. Het komende weekend is er een Historische  Schepenbijeenkomst, van met name oude sleepboten Een negentigtal boten van het historisch erfgoed wordt verwacht. Ze druppelden  langzaam binnen en wij lagen op de beste plaats, de meldsteiger. Wij werden een beetje de haven uitgekeken! Niet voordat wij alles goed bezocht hebben zijn wij vertrokken. Zo fietsten wij rond het oude kasteel. Dáár herinnerden wij ons eerder in dit  oude stadje te zijn geweest, in onze studententijd. Op een feest, in Middeleeuwse kledij. We hadden weinig geld en Elsbeth maakte van twee jute zakken onze kledij voor die avond. Als enigen liepen wij als bedelaars rond tussen edelen, prinsen en prinsessen in (gehuurde) pakken. Dat is alweer een 50 jaar geleden!

NIEUW AMSTERDAM

Het was te gezellig in de Weerribben en door tijdgebrek gaan wij niet naar het noorden richting Groningen, maar steken dwars door Drente over via de Hoogeveense vaart en het verlengde daarvan. Hoogeveen is een stad met weinig geschiedenis en zo ziet het er ook uit. Verder varend is een op zich leuke aanlegplaats in Geesbrug maar daar ga je snel weg vanwege doordringende geuren vanuit een megakoeienstal ertegenover. De verlengde Hoogeveense vaart eindigt in Nieuw Amsterdam die dwars door het dorp loopt. Over negenhonderd meter kade kan je aanleggen, je betaalt er alleen voor stroom. Alle winkels bevinden zich langs die kade. Net als Hoogeveen en de vaart er naartoe eentonig, weinig inspirerend. Wij lagen tegenover een kapsalon en na 4 maanden was ik weer eens aan een knipbeurt toe. Mijn kapster vroeg ik al in het van Gogh-huis geweest was. Op aanraden van o.a. zijn broer Theo is Vincent 2 maanden in Nieuw Amsterdam geweest om het boerenleven te schilderen. Hij logeerde in het logement van Hendrik Scholte, thans het van Gogh-huis, overigens zonder schilderijen van hem, maar wel met zijn slaap/werkkamer of hij er nog steeds logeert. De kapster, die geboren en getogen is in Nieuw Amsterdam, vatte Drente en alles er omheen voor ons goed samen : ‘dan ben je zelf depressief en stuurt je broer je, nota bene in de herfst, per trekschuit vanuit Hoogeveen naar Nieuw Amsterdam !”

 

                             GEERTIEN

Wil je uit eten, ga dan naar Geertien in Muggebeet aan het begin van de Wetering. Dat was een tip van Arend. Een café-restaurant met authentiek interieur, ruim  honderd jaar geleden door 2 zusters begonnen. Één zuster heette Geertien en zo is het generaties lang genoemd. Als afscheidslunch aten wij met Josja daar hun specialiteiten, sliptongen, gebakken zwezerik en de Weerribbenreebiefstuk. Alle tips van Arend waren top !

 

          BEULAKERWIJDE   REVISITED

 

Na Meppel gingen wij voor de laatste avond met Josja terug naar de Beulakerwijde, naar onze eerste plek, zonder steigers. En wie lagen daar ook? Arend en Barbara! We legden onze boot dicht tegen die van hen aan. Zij klommen bij ons aan boord om thee te drinken en brachten een doos met  boterkoek mee. Later werd er nog gezwommen, alleen door de dames. Een kapitein verlaat natuurlijk nooit zijn schip!

                                 MEPPEL

In Meppel lig je na het passeren van een sluis vlakbij het centrum.  De sluismeester/havenmeester zegt waar je kan aanleggen. De haven was vol, maar in een dode arm was achterin nog wel plaats, zei hij. Dat klopte wel, alleen had hij geen rekening gehouden met een grote laaghangende tak. Achteruit (en niet zoals op de tekening  vooruit!) varend langs de aangelegde boten is het gelukt om aan te leggen met de onvolprezen hulp van mijn twee matrozen, die de tak over de tent hebben getild. De volgende ochtend vertrok mijn voorbuurman en kon ik opschuiven. Wegvaren was toen geen probleem meer. 

 

                 DRENTSE  HOOFDVAART

Vanuit Appelscha  naar de Drentse Hoofdvaart toe zijn er nog een aantal loop/fietsbruggen, die je zelf  moet bedienen. Het was inmiddels zaterdag en dan wil de plaatselijke jeugd graag daarbij helpen om die te openen voor wat muntjes. De derde brug lag wat verder en ik had Elsbeth al aan dek geroepen toen wij achter ons een hijgend jongetje zagen op zijn fiets met stok en klompje aan een touwtje, die schreeuwde : ‘Wacht, ik doe ‘m zo open !”. We hielden in en hebben hem bij het doorvaren  rijkelijk beloond voor zoveel ondernemersgeest.

                          WETERING

 Fiep’s vader had voldoende bolders aangebracht op de kade van het huis van zijn ouders. Aanleggen met de Gairloch was dus een makkie. Plan was dat wij er zouden zijn om op Fiep te passen, als Noortje moest thuiswerken. Maar zij had vakantiedagen  opgenomen, evenals de andere grootouders! Zo werd het één en al vakantie met auto-oma en auto-opa,  boten-oma- en boten-opa, haar ouders en natuurlijk Fiep zelf. Josja kwam de laatste avond langs  om de volgende dag mee te varen. Elke ochtend ontbijt in het zonnetje, daarna ging iedereen zijnsweegs. Fiep had een ruime keuze om iemand uit te kiezen om mee te monopolyen. Robbert nam de tuin onder handen met rigoureus snoeiwerk. Aan het eind van de middag was het zwemmen en warm afdouchen op het achterdek. Daarna heerlijk eten en natafelen. Fiep had keus te over wie haar bij het naar bed gaan mocht voorlezen. Het waren heerlijke dagen in Wetering. 

 

            KLOMPJE VAN FIEP

 Rondje varen op de Gairloch met iedereen aan boord naar Ossenzijl heen en terug. Fiep  mocht bij het passeren van de Kalenberger brug elke keer 2,20 euro handig in het klompje doen, net zoals haar moeder en tante Fransje dat deden, toen zij zo oud waren. Het leukste klusje aan boord op die leeftijd.

 

            GIETHOORN   EN  OMGEVING

 

Josja is al die jaren dat wij varen vrijwel elk jaar dat wij in Frankrijk waren  wel een weekje aan boord geweest. Zij komt nu naar Wetering en wij varen een rondje Weeribben. Dat is een gebied dat zij heel goed kent. Haar ouders hadden in Giethoorn Noord een vakantiehuis en zij heeft er vele zomers doorgebracht. Zij vertelde daar te hebben leren bomen met een punter, een kleine platbodem en heeft er zelfs mee leren zeilen. Kortom wij werden uitgebreid bijgepraat  over alles in de Weerribben  Wij eindigden op de Beulakerwijde. Onder beschutting van een eiland, vlakbij de toren van de kerk van het verdronken dorp Beulake, een kunstwerk in het water, legden we aan palen vast, die verbonden waren met dwarspalen. Daar lig je met een wijds uitzicht over de hele plas. De zon scheen af en toe, er was veel wind die avond en er waren af en toe grote regenbogen, die  midden in de Beulakerwijde leken te eindigen. Een regenboog kwamen wij later veel tegen. Nee, niet vanwege lbth, maar de vlag van Overijssel lijkt er ook op.

 

                         TURFROUTE

 

Met Josja gingen wij verder op de turfroute. Op het randje van Friesland voeren wij op de Tjonger onder Heerenveen langs door het Tjongerdal, veel groen, weinig bebouwing. Zeer fraaie tocht met veel mogelijkheden tot aanleggen. Eenmaal op de Opsterlandse Compagnonsvaart kwamen wij na een sluis aan in Appelscha. Daar zijn over kanaal loop/fietsbruggen, zelf te bedienen. Verderop zijn veel aanlegplaatsen. Elsbeth ging aan land om de brug te bedienen en na het passeren leek het mij handig om in verband met de forse wind de boot te keren. Het kanaal is daar  niet breed maar het moest volgens mij wel lukken op de motor. Josja stond achterop om mijn zwemplateau in de gaten te houden en zei steeds : ‘naar voren!”. Mijn zwemplateau scheerde net boven de betonnen rand. Het is gelukt maar mijn anker voor zat vol met gras. De volgende ochtend was de wind gaan liggen en hebben we dezelfde manoeuvre met de hand gedaan zonder problemen. Zo konden we onze weg vervolgen in de goede richting.