Vanaf Dömitz de Elbe ‘hoch’ gefahren, tot aan Havelberg met een tussenstop in Wittenberge. Beide stadjes lijken op de kaart heel wat. Voor de Wende een ca 9000 inwoners, thans nog slechts een 5500 ! Zo ziet alles er ook uit : veel leegstand, weinig mensen op straat en weinig winkels. Bij Havelberg gingen wij de Untere Havel op richting Brandenburg. Je komt dan langs Rathenow, ook geen gezellig stadje. Al voor de oorlog werden daar straten onteigend en de bewoners weggestuurd om kazernes te bouwen voor 4 leger-regimenten ( door een Duitser mij verteld die als 10-jarige dit meemaakte en daar nog kwaad over is ). De Russen en de Oost-Duitsers hebben ook niet veel bijgedragen aan stedelijk schoon. Wat er nog over was aan de Altstad zijn een paar vakwerkhuisjes rond de kerk en een monument van natuurlijk weer Frederik de Grote. Daaromheen zijn enorme DDR woonkazernes gebouwd
Het is nu gewoon voor ons geworden, want je komt ze over tegen : Biergartens met grof houten tuinmeubilair, makkelijk in elkaar te zetten . Als je een houten boot hebt gebouwd is dit een eitje.. Onderaan de tekening nog een project van boomstammen. Wij kwamen een Fransman afkomstig uit het Loiregebied tegen, die bomen heeft geveild en uit dat hout een traditionele vissersboot uit die streek heeft gebouwd. De oversteek van de Rijn is hem slecht bevallen : de boot schepte soms water , maar hij heeft Berlijn gehaald. Een originele Fransman, mopperend over zijn slechte internetontvangst met zijn vodafone-stick op zijn Apple-tje. Geen zin in zagen of timmeren ? Je kan een kant en klaar vlot huren voor een avontuurlijke vakantie. Veel van die vlotten gezien hier. Zie : http://www.rentafloss.de/
Eén kilometer voor een sluis in de Untere Havel werden wij gewaarschuwd door een Duitse boot dat wij voorzichtig moesten varen want er was verderop een boot in problemen. Later vernam ik dat deze man zelf die boot uit de sluis gesleept had, verderop los had gegooid en de bemanning ‘noch eine gute Reise’ had toegewenst ! Midden op het water troffen wij 2 nerveuze types aan die de motor van hun boot steeds starten, gas gaven, maar niet vooruitkwamen. Wij hebben deze heren naar de kant gesleept en zo kwamen wij samen in Bahnitz terecht. Neen, niet Bah niks, maar Bahnitz. Het bleek zo’n charmant, meer Frans dan Duits dorp, dat wij besloten daar te overnachten. Voor stroom moest je de sleutel halen in de Dorfstrasse , de enige straat. Ik kreeg 2 sleutels mee, de ene was om het kastje te openen voor de stekker, de andere voor de geldkist….. Goedgevuld ,want voor stroom moet je 1 euro per uur betalen. Ik voelde me net een Amsterdamse parkeerwachter ! Het is een dorp van 170 inwoners, waarvan een dozijn kunstenaars, die direct na de Wende hier naar toe verhuisd zijn en de leegstand meer dan smaakvol gerestaureerd hebben. Er is één rechte straat met grote boerderij(hoven) aan beide zijden. Een voetpad ,dan een grasveld van 20 meter met grote en vooral oude bomen en een weg in het midden. In sommige huizen wonen al sinds 1681 nazaten van de zelfde familie. Aan het eind van de straat staat het vermoedelijk kleinste kerkje van Duitsland. Inmiddels was de bemanning van de gestrande boot erachter gekomen dat , je raadt het al, de schroef in de sluis onvrijwillig was achtergebleven ! De beide sleutels heb ik teruggegeven met uitleg. De beste vrouw , die ze in ontvangst nam, begreep al niet waar de tweede sleutel voor diende …
Geen opmerkingen:
Een reactie posten