deel 17

Op een ochtend voeren wij over de Spree. Ter hoogte van het Museen-Insel werden wij opgeschrikt door een enorme knal. Omdat de boot rustig doorvoer zonder trillen, voor- en achteruit ook geen probleem was, dachten wij eerst dat de trein die dwars door tussen de musea rijdt ( bedacht en uitgevoerd door de Ozzies ) ontspoord was . Totdat de ruimte in de boot zich vulde met een rokerige stoom : vast een kapotte Auspuff ! Auspuff ? ja zo heet een uitlaat op zijn Duits. Zoals ik al eerder schreef heb ik 2 motoren. Al gauw bleek dat de rechter motor de boosdoener was. Alleen op de linker motor zijn wij naar een goede haven in Postdam gevaren, waar wij al eerder waren en Herr Muller aan het werk zagen , die elke boot met pech weer aan de praat kreeg. Per courrier kwam uit Bremen onze 5 meter nieuwe Auspuff . Hierna konden wij zonder problemen verder varen.

Na bijna een maand te hebben rondgevaren tussen Postdam ( ZW van Berlijn) ,Grunau, , Muggelsee,en Köpenick ( ZO van Berlijn) en natuurlijk vele malen over de Spree dwars door Berlijn, zijn we na de reparatie aan de uitlaat vertrokken voor de reis naar de Mecklenburger Seeplatte. Een groot Duits vakantiegebied, onoverzichtelijk door kleine kanalen die de vele grote meren met elkaar verbinden. Inmiddels zijn hier de vakanties begonnen en samen met een armada aan verschillende huurboten, vrijwel allemaal van Nederlands fabricaat, vertrokken wij noordwaarts. Alsof we weer in Nederland voeren te midden van Pedro’s , Succesyachts , Vacance’s , Gruno’s n Marco’s en natuurlijk vele Linssen’s in de 29,9 en 33,4 uitvoering bijna allemaal gloednieuw ! Onze landgenoten doen goede zaken hier en men is zeer verbaasd dat wij hier als Hollanders in een oude Engelse boot rondvaren ! Dan nog de oudere huurboten van het type duwboot ( Kunlhe), Bleubandboten, (Vetus), duikboten van Le Boat vroegere Crown Blue Line en een eigenaardig design platbodems ( Penichette) .. Verder kan je hier alles huren van Kano´s tot speedboten. Ze varen hier zeer opgewekt met kapiteinspet op, én Führerscheinfrei ! Dwz ze krijgen een tijdelijk Charterfuhrerschein , na 3 uur les officieel, in de praktijk nauwelijks 3 minuten . Men moet de box uitvaren, rechtsom en linksom ( met de boegschroef natuurlijk ) en de box weer invaren! Dan krijg je een papiertje en mag je het water op met een van te voren vastgestelde route, wijk je daar vanaf? Even bellen naar het charterstation. Een grote See ooversteken ? Dan weer bellen, alleen met wind < 4 Beaufort mogen ze oversteken mits iedereen aan boord een zwemvest aanheeft. Veiligheid voor alles ! De klant is koning, maar kunnen varen is er niet bij.




De eerste stop was Oranienburg aan de Lehnitzsee . Op een vroege zondagmorgen wandelden wij naar het het Schloss met dezelfde naam en weer door de geschiedenis van Duitsland heen . Aan de soms grauwe, grijze en sterk verwaarloosde huizen werd duidelijk dat wij weer in het oude Oost-Duitsland zijn. Het slot is vroeger zelfs gebruikt geweest als weverij (?), kazerne voor de SS, later door de Vopo’s en zelfs Russische soldaten hebben er gezeten. Het is nu geheel en al opgeknapt en omdat de heel vroege ‘echte’ bewoners een Oranje tintje hadden was onze koningin Beatrix nog niet zo lang geleden zo vriendelijk om de opening te verrichten. Er naast ligt een totaal nieuwe haven met elektriciteitspalen die in de grond zijn verzonken. Alleen door ruzie met een aannemer nog steeds niet in gebruik. Achter het slot lag het vroegere beruchte concentratiekamp Sachsenhausen . Op de weg naar het station staat alleen nog een Denkmal. Er hebben daar 4x zoveel gevangenen gezeten als er inwoners waren. Later zouden we ook nog Fürstenberg aandoen. Daar lag het vrouwenkamp Ravensbrü:ck tegen aan : 8000 inwoners tegen over 120.000 vnl. vrouwelijke gevangenen…. Wij moesten denken aan de aangrijpende 9 uur durende documentaire ‘Shoah ‘ van de Fransman Claude Lanzmann. uit 1985. Hij belde onaangekondigd bij huizen aan, gelegen op de route van het station naar de kampen om te vragen wat zij destijds gezien hadden en naar hun toenmalige en huidige reacties erop. Of de deur werd voor zijn neus dichtgegooid of er kwamen zeer aangrijpende verhalen los. Het waren wel diezelfde grauwe, grijze huisjes, waar wij die zondagmorgen vroeg ook langsliepen.

Vanuit Oranienburg vertrokken kwamen wij bij een sluis waar een 20-tal boten lagen te wachten. Sommigen lagen er al vele uren : te veel beroepsvaart, die hebben altijd voorrang. Uiteindelijk mocht de pleziervaart mee. De sluismeester zei via de geluidsinstallatie nog zo: grote boten eerst vast maken, dan de kleinere ertussen. In de praktijk gingen dus alle boten, door het vele uren wachten bang er niet meer bij te kunnen tegelijk de sluis in. Ik heb me er langzaam maar zeker in het midden tussen gewrongen : een grote boot hebben is dan wel in je voordeel : niemand kan je afduwen. Alleen de mensen met een pikhaak in hun handen moet je zeer streng toespreken : Kein Boothaak auf mein Boot !!! Uiteindelijk lig je dan vooraan in de sluis tussen wat snelle kano´s !
De sluismeester baalde zo dat ondanks het 'overdwars" liggen van sommige schepen , waarvan de vrouwen met de pikhaak steeds de bolder miste, de deuren sloot en gewoon ging schutten.