We hebben dit jaar een Bose Mini II Sound Link aan boord. Via Bleutooth kunnen wij de muziek van Itunes of Spotify via de Ipad of laptop horen op concertzaalniveau, draadloos en zonder ruis. Wat een uitvinding! Josja speelt fluit in een orkest. Daarom veel muziek van Danzi en Mercadente gedraaid. En ook van de Firehouse Five Plus Two. En van Colea Serban. Want van oude Dixieland en zigeunermuziek daar houden wij allemaal van! De Gairloch werd op ligplaatsen in het wild een concertboot, waar gedanst werd! En ik heel blij! Want Elsbeth is niet voor al te luide muziek, het water draagt immers ver, maar met Josja en in een eenzame omgeving kon de volume knop open!
ARZVILLER
Bij Arzviller tussen Straatsburg en Nancy was vroeger een sluizentrap van zeventien sluizen met een verval van bijna 45 meter over 4 km lengte. Maar ook met een pand van maar 45 meter, waar vrachtboten van 38 meter elkaar amper konden passeren. Er ontstond altijd file aan beide kanten. In 1964 is het vervangen door een scheepslift verderop in Saint Louis Arzviller. Een unieke constructie van een badkuip van 41 meter lang en 5,50 meter breed. Je vaart erin, de deuren worden gesloten en de bak wordt over de helling van 41% omhoog of omlaag gesleept met behulp van contragewichten en kabels. Dat duurt slechts 4 minuten i.p.v. vroeger een hele dag met de oude sluizentrap. Vrachtvaart is er niet meer. Wel veel huurboten, want dit stuk kanaal is één van de mooiste van Frankrijk. En rondvaartboten, want het trekt ook veel dagjesmensen die dit fraaie staaltje Frans technisch vernuft willen aanschouwen en in de bak omlaag of omhoog willen meevaren. Vorig jaar is er een ernstig ongeluk geweest. Bij het invaren boven van een (gelukkig) stalen boot van 22 meter ging de bak 'halverwege de boot' spontaan al naar beneden en werd slechts door deze gelukkig stalen boot midscheeps tegengehouden. Alleen al het water van het kanaal, dit pand is 33km lang, stortte met veel geraas naar beneden. Alle inwoners van het dorpje verderop, Lützelbourg, zijn in allerijl geëvacueerd, er dreigde een overstroming. Een attente sluismeester verderop viel op dat het water in het pand snel begon te zakken en heeft op tijd alle wachtsluizen gesloten en zo de schade weten te beperken. Iedereen kon weer met droge voeten naar huis. De reparatie nam vorig jaar bijna de hele zomer in beslag. Reden waarom ik onze huidige tocht een jaar heb moeten uitstellen. Wij voeren de bak in, de deuren sloten en wij wachten tot de bak omhoog zou glijden. Maar er gebeurde tien minuten lang niets... Het zal toch niet! De aanwezige sluismeester, die 'mee glijdt' omhoog stelde ons gerust. Een klein technisch probleem, gebeurt wel meer! Het heeft nog een half uur geduurd, maar toen waren we ook in 4 minuten boven. En konden wij gelukkig verder op het lange pand met ook nog drie tunnels, waarvan de langste 2300 meter, eenrichtingsverkeer met stoplichten geregeld door een sluismeester.
KUNST, CULTUUR EN JEUGDHERINNERINGEN IN HET WEILAND
Inmiddels zijn wij in Niderviller beland en krijgen een telefoontje van Lydia. Zij is op terugreis van een week schildercursus in Frankrijk en zou het leuk vinden om met haar vriendin langs te komen. Vriendin Jeanette heeft net als Elsbeth in Vught haar jeugd doorgebracht. Het bleek dat de cursisten behoorlijk aan het werk gezet zijn. Het was geen echte vakantie. Moe van de hele week en de lange autoreis leek het dat zij totaal geen overzicht hadden over hun werk. Het was erg warm en we hadden onze tafel en stoelen achter een heg in de schaduw neergezet. Al het werk van die week werd uit de auto gehaald en op het gras geëxposeerd en besproken met Elsbeth en Josja. Met een wat meer voldaan gevoel, mede ook na de Spaghetti Bolognese gingen zij terug naar hun hotel. Hoewel Elsbeth en Jeanette elkaar niet kenden, zij schelen een aantal jaren, werden tussen alle kunstbeschouwingen door ook vele goede jeugdherinneringen opgehaald. Het was een heel gezellige avond, vooral voor die types uit Vught!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten