STROOM  IN  DONJEUX

In Donjeux  kwam een kleine zeilboot aanmeren met aan boord twee door de zon getaande mannen.  Ze wilden ook stroom. Ik had uitgezocht dat bij de dichtstbijzijnde stroompaal van de 4 aansluitingen er slechts één werkte, die had ik in gebruik genomen. Zij waren aangewezen op de 2e paal verderop. Zij hadden een gewone stekker en de aansluitingen waren met z.g. caravan aansluiting. Dat paste niet. De stekker werd losgehaald en de 2 draden werden in het stopcontact gestopt. Jus? Non! En na de 2e keer was er wel 'jus', stroom dus. Dit is methode 'Manouche', zo vertelde de oudste van de twee. De zigeunermanier. Op de waterkraan kan je niks aansluiten en je moet op een knop drukken om water te krijgen.  Ik heb een speciale aansluiting en met een Tie-wrap blijft de knop ingedrukt, een wat geciviliseerde 'Manouche'.  Zij maakten het uiteinde van de slang met een aansteker warm, drukte die over het tappunt en drukken maar op de knop. Tank eenmaal vol dan snij je de slang bij de kraan af. De jongste van de twee vertelde dat hij de boot in St Valery-sur-Somme had gekocht en de boot met een 4pk buitenboordmotor  naar zijn thuishaven in Sete bracht.  Dat verklaarde het!  Tijdens de 2e WO moesten alle bewoners langs de kust tussen Marseille en de Spaanse grens hun huis verlaten van de Duitse bezetters. Na hun nederlaag en vertrek in '45 hebben Roma- en Sjintizigeuners uit Spanje die huizen snel ingepikt. De oude bewoners konden eenmaal teruggekeerd niets daar tegen uitrichten. Een situatie, die nog steeds niet is opgelost. Als je ambitie hebt om burgemeester te worden in een stadje langs de kust moet je vooral gedecideerd zeggen dat je aan dit  misverstand een eind gaat maken.  Die begeerde baan krijg je dan zeker, het probleem blijft onopgelost bestaan. Iemand vertelde mij dat als je  een zaak begint in die dorpen/steden de politie elke maand langs komt voor 'een envelopje',  als protectie.  Ook dat is 'Manouche'!

DOUAI

Een eeuwen oud stadje dat net als wij in de Nederlanden vroeger lang Spaans geweest ( Philips II ) is, heeft een universiteit gehad ( verhuisd naar Lille) en een gerechtshof ( nu alleen nog een hof van beroep). Het parlement van Vlaanderen heeft er een tijd vergaderd, alleen het gebouw staat er nog.  In het centrum staan nog meer oude gebouwen met als klapstuk het stadhuis met een fraaie toren, een Belfort met bovenin het grootste carillon van Frankrijk ( 62 klokken). Dit alles in schrille tegenstelling tot de arbeidershuisjes in de buitenwijken. Uit de tijd van  de steenkoolwinning in de omgeving. Door het stadje loopt het riviertje de Scarpe en zo zijn wij in Douai gekomen.  Als enige boot in de Halte Nautique met aan beide zijden luxe appartementen  durfden wij daar een week lang te liggen.  Wij maakten een rondvaart over de Scarpe met uitleg over de vroegere industrie langs de kades. Met zeer volumineuze zwemvesten aan in een klein bootje met gids voeren wij langs onze eigen boot. En langs vierkant 'geschoren'bomen, die hoe groot ze ook allemaal in deze vorm gesnoeid waren.

BETHUNE

Met de boot in Douai maakten wij per trein uitstapjes naar o.a. dit stadje. Voor een grote braderie/brocante op een maandag. Maandag ? Het weekend ervoor was er in  Bethune het jaarlijks Retrofestival geweest. Met oude auto's, muziek en iedereen in kleren uit de jaren voor de 2e WO. De dag erop steevast een braderie en dat is dus de maandag. Het stadje heeft veel te lijden gehad van de eerste WO en is daarna weer opgebouwd in de tijd van de Art Deco.  Midden op de Grote Markt een middeleeuws Belfort enkele huizen uit vroegere eeuwen maar ernaast een stadhuis met aan de andere kant een tiental kleine huisjes , Art Deco, allemaal anders ook in kleur.  Dit geheel zou in Disneyland niet misstaan.  Wij dronken koffie in een soortgelijk klein café, waar binnen rond  10 uur menigeen al aan het bier zat om de nadorst van het feest van de vorige dag weg te werken.