2014-08-10

FRANSJE'S VERTREK UIT BÉZIERS

Na een week hard werken voor onze Fransje met sluizen en andere obstakels is het gelukt om op tijd in Béziers te komen voor haar terugreis. Maar er bleek een treinstaking te zijn. In Nederland hebben wij de NS voor het vervoer en ProRail voor het onderhoud van het spoor. In Frankrijk bestaat een zelfde constructie. Ook geen succes. B.v. in 2009 zijn nieuwe treinstellen besteld om de oude treinen uit 1960-1970 te vervangen. De eerste zijn nu geleverd, maar die zijn te breed voor de meeste perrons. Van de 8700 perrons moeten er 1300 verkleind worden, kosten 200 miljoen euro. Bij metrostations moesten de roltrappen vernieuwd worden. De roltrappen waren 90 cm breed, besteld werden die van 1 meter. In de Franse Tweede Kamer zou beslist gaan worden om de twee organisaties weer onder één bestuur te krijgen. Dat gaat zeker banen kosten en daarom hebben twee extreem linkse vakbonden besloten tot staken. Slechts 14 procent van het personeel deed er aan mee. Het duurde 2 weken lang. Met als resultaat dat slechts één op de drie treinen reed. Net in de tijd dat alle middelbare schoolexamens in heel Frankrijk begonnen. De regering moest maar zorgen voor ander vervoer voor de leerlingen, vonden de vakbonden. Om hun onvrede nog duidelijker te maken werden op belangrijke kruispunten, zoals ook in  Béziers, autobanden in brand gestoken. Dat gaf veel rook en stonk erg. Fransje is met de enige overvolle trein met een gereserveerde plaats die ochtend terug naar Toulouse gereisd en was net op tijd op het vliegveld. Wel enigszins Franser. En het voorstel tot één bestuur voor de Franse spoorwegen werd de week erna aangenomen.

VRIJDAG 13 JUNI 2014

Het is van levensbelang voor je eigen boot om in het Canal du Midi te helpen als m.n. huurboten achter jou willen aanleggen. Dit keer geen huurboot maar de kleinste Seawardboot uit Schotland. De eigenaar was met dit kleine bootje de zee overgevaren, maar aanmeren ondanks hulp van de kant bleek niet zijn sterkste punt. Hij torpedeerde met zijn anker, voor op de punt van zijn bootje, mijn linker achterraam. De schipper was erg gegeneerd. Zeker toen hij de naam van mijn boot zag. Gairloch ligt in het uiterste noorden van Schotland aan de westkust en hij woont daar n.b. 100 km vandaan. Toen het verzekeringsformulier werd ingevuld, bleek het ook nog vrijdag de dertiende te zijn....

HET KAPOTTE ACHTERRAAM

Het glas was in duizenden stukjes. Jaren geleden heb ik zelf alle ramen er uit gehaald en het rubber vervangen. Het lekte toen niet meer, nu door dat kapotte achterraam wel natuurlijk en zo de Rhône opvaren was geen goed idee. Het raampje uithalen en er weer inzetten was niet het probleem. Het speciale veiligheidsglas moest op maat gemaakt worden in een speciale fabriek en dat zou zeker 3 weken duren.