2012-07-28

MONTAUBAN

Dit stadje ligt op een heuvel aan de voet van de Tarn. Met nauwe straatjes is er boven weinig parkeermogelijkheid. Je kan beneden de auto parkeren en via 2 liften kom je in het centrum terecht. Vlakbij het oude bisschoppelijke paleis, thans museum van de twee grote kunstenaars die er geboren zijn, de schilder Ingres en de beeldhouwer Bourdelle. Ook wij liften mee omhoog met onze fietsen.

ZWEMMEN IN DE TARN

Officieel mag je niet zwemmen in de rivier de Tarn. We liggen als enige boot aan een 50 meter lang pas aangelegd ponton. Zonder trap natuurlijk, anders breng je de plaatselijke jeugd maar op een idee! Val je per ongeluk in het water en kan je er niet uit? Tja eigen schuld. Je was gewaarschuwd immers! De jeugd uit Corbarieu trekt er zich weinig van aan. Er komen 3 giechelende meiden het ponton op met één doel zwemmen! Bij gebrek aan jongens die de meiden uit het water trekken vragen zij of ze van onze zwemtrap mogen gebruik maken. En dat mogen ze. Alleen springen zij steeds met zijn drieën tegelijk in het water. Het lukte mij niet om ´geen bommetje!´ in het Frans te vertalen.

PLACE NATIONALE

We verlegden de boot naar de Tarn aan zo’n mooi ponton onder de stad. Lydia en haar vriendin Dorien kwamen langs en zouden een stukje meevaren. Het was inmiddels 15 juli. De avond ervoor had men weer groots uitgepakt met een vuurwerk op de Tarn, zoals elk jaar de dag voor mijn verjaardag. Omdat onze boot de enige boot was op de rivier zaten wij eerste klas, gezeten met een biertje in de hand op ons eigen achterdek. Toen de dames de volgende dag gearriveerd waren was het tijd om voor de tweede keer mijn verjaardag te gaan vieren. We deden dit met een zondags déjeuner op het Place Nationale in Montauban. Een vierkant plein omgeven met een dubbele zuilengang met kruisbogen. De huizen erboven zijn gebouwd met de in deze streek bekende lange vleeskleurige bakstenen, die het plein roze kleuren. Een mooiere plek valt niet te vinden!