EEN FEESTELIJK WEEKEND.
tekst geschreven door Ellen Bergacker
Dat Caroline dit jaar 60 werd, wisten we al sinds januari, toen wij een uitnodiging ontvingen van haar kinderen, om ons voor te bereiden op een verrassingsfeest in juni. Aldus arriveerden wij in ’t geniep op 19 juni in Salernes en voegden ons bij de rest van het gezelschap, dat ook incognito op de camping Les Arnaud verbleef. Als dieven in de nacht slopen we nog laat naar een restaurantje in de hoop Caroline niet tegen het lijf te lopen, zo ook geen bekenden die Caroline eventueel op de hoogte konden brengen van onze aanwezigheid. Het moest tenslotte een verrassing blijven.
HET DOMEIN VAN EMILE
Boven op het terras stonden de tafels al uitnodigend gedekt en was versierd met slingers en ballonnen, die ons blaasvermogen eerder op de ochtend al op de proef gesteld hadden. Het geheel zag er als een plaatje uit, door de hier en daar (te) laaghangende blauwe regen werd het overschaduwd en voortdurend vergeten dat je daar je hoofd aan kon stoten. Ondanks waarschuwingen van “pas op”, “kijk uit”, schatte bijna iedereen de afstand tussen kop en tak te hoog in, maar zo bleven we keurig noodgedwongen op ons plaats.
De talrijke salades bereid door Nathalie lieten ons goed smaken, daarna het inmiddels voortreffelijk geroosterde lam en de geschonken koele dranken, zo zaten we gezellig en vrolijk Carolines 60ste te vieren.
Tussen de gangen door vernamen we in dichtvorm, voorgedragen door Arthur (niet oud, maar groot en/of klein) en Hanneke, hoe Caroline haar eerste 20 jaren doorworstelde. Ze zat er stralend naar te luisteren en eigenlijk is ze nog niets veranderd. Een speech volgde met ankedotes over de vreindschap van Caroline en Ellen. Cadeaux moesten worden uitgepakt, taart , champagne en koffie geserveerd en Caroline blies met behulp van Darian haar 60ste levensjaar tegemoet. Alsof er nog niet genoeg gedronken was, verraste Arthur ons op een degustatie van rosé wijnen uit de streek, brood werd aangedragen om nog beter te kunnen proeven. We drinken het als water, maar we weten er maar bitter weinig vanaf.
Als afsluiter mochten we getuige zijn van gewichtloosheid, deze reactie wordt opgewekt door 4 personen die met hun handen boven je hoofd een kracht ontwikkelen, zodat je je gewichtloos voelt.Om deze truc met gewicht en massa te ondergaan moest je welwillend zijn, anders luke het niet. Elsbeth vond het zeer geloofwaardig genoeg, slechts haar zolen kwamen nog tussen de blauwe regen uit piepen, Jan vond het maar zo zo, alleen zijn linkerhelft ging omhoog en René keek alsof hij Mr. Newton zelf was, mij krijgen ze niet omhoog. Diegene die nog met beide voeten op de grond bleven en nog niet de hoogte hadden, begonnen aanstalten te maken met opruimen, de blauwe regen was weer wat lager gaan hangen, wie zich nog niet gestoten had, deed dit alsnog. Nog een slaapmutsje op La Bastide Rose, zo waren we verzekerd van een goede nachtrust.
De markt van Salernes is natuurlijk een wederkerend genoegen, alsof het elders niet te vinden is, stortten we ons op de kraampjes, om later op het terras van de Négociant de buit te laten bewonderen. Hoe blij zijn we niet met een prachtig horloge, met een uniek uit kralen geregen bandje, een kleedje met tal van kanten en mogelijkheden, een stofje, een tasje, kruiden enz. Informatie wordt uitgewisseld waar en aan welk kraam de waar gekocht kan worden, stel dat het de laatste stukken zouden zijn en er naast zouden grijpen. Jammer dat de francs er niet meer zijn, toen moest alles nog omgerekend worden en het uit de zakken gepraat moest worden van manlief, nee met de euro zijn we prijsbewust geworden en hebben de euro’s in eigen beheer. Maar leuk blijft het op de markt van Salernes, la place to be.
Caroline zou Caroline niet zijn om de hele bende uit te nodigen op La Bastide Rose voor een zwempartij en lunch onder de kersenboom met kinderen en kleinkinderen, waar we het feest nog eens grondig door konden nemen en nu ze toch de regie weer in handen mocht en kon nemen werden we op sleeptouw genomen voor een tentoonstelling ten huize van Herman en Helena Krikhaar, waar we gastvrij werden ontvangen en konden genieten van kunst, architectuur en een wijds uitzicht over de Provence.
Gelukkig voor ons kwam er nog lang geen eind aan de dag, het was nl. 21 juni en Fète de la Musique, een jaarlijks wederkerend evenement in Frankrijk en wederom op het plein van Salernes bezetten we het hele terras en luidden samen met de band Carolines enige en echte verjaardag om 12 uur 's-nachts
Om het nog eens dunnetjes over te doen, op maandagmorgen koffie met taart onder de kersenboom en tevens was dit het afscheid van een uitgebreide verjaardag. Iedereen ging weer alle windrichtingen uit, Pyreneëen, Bourgogne, Berlijn, België, Nederland, deze 3 dagen leken wel 3 weken en na 30 jaar wordt er nog over DE verjaardag van Caroline gesproken.
Oplossingen van het raadsel opsturen naar rahegorter@gmail.com
Wat een geweldige samenvatting en prachtige tekeningen van een succesvol verrassingsfeestje in Salernes. Ook wij, de organisatoren, hebben met volle teugen genoten van dit samenzijn als "vanouds". De vertrouwde vrienden van onze ouders die nu samenkwamen om mama's 60ste te vieren gaf een nostalgisch gevoel naar de herinneringen van vroeger. Het was vertrouwd en gezellig. Onvergetelijk. Een prachtig festijn!
BeantwoordenVerwijderen