2012 - 5 -6

CANAL DU LOING, MONTARGIS

Door ervaringen van de afgelopen jaren wijs geworden heb ik een paar dagen uitgetrokken om het internet voor dit jaar te regelen. Folders aan boord gehaald en Orange bleek dit jaar de beste aanbieding te hebben. Het leek me verstandig om dit in een grote stad als Parijs in orde te maken. Orange winkels in overvloed immers. Alleen niet elke ‘boutique’ doet èn mobiel èn vast èn internet of heeft een technische dienst bij problemen. Koop je een usb-stick in winkel 1 dan moet je bij problemen naar winkel 2, waar je verteld wordt dat je in winkel 1 niet de goede stick hebt gekocht. Even ruilen dus, denk je.

Maar in winkel 2 kan dat niet, dus weer naar winkel 1. Daar hebben ze de juiste stick niet in voorraad! Met de grootste moeite mijn geld terug gekregen. De verpakking had ik niet bij me! Op naar winkel 2 en daar de goede stick gekocht. Op laten waarderen met 2 gigabyte voor 25 euro kon daar alleen via je creditcard, maar dat lukte niet vanwege een technisch probleem met het controleren van de kaart.

Zonder creditkaart kon je die 2 gigabyte inkopen in slechts 2 andere filialen in Parijs! Die waren niet in de buurt en ik besloot dat onderweg ergens te regelen. Zo kwam ik in Montargis terecht, waar mijn geduld met SFR, de concurrent van Orange, 2 jaar geleden ernstig op de proef werd gesteld. Zie voorgaande blog met Amanda. Maar bij de Orange winkel in  Montargis stond ik na 5 minuten buiten mèt 2 gigabyte op mijn stick, dankzij ditmaal een Julie, overigens net zo knap als Amanda! Later vernamen wij dat de werkdruk voor de werknemers in dit soort winkels erg hoog is. Te weinig kennis, ze beloven gouden bergen, die ze niet waar kunnen maken en moeten dan ook nog de klachten daarover aanhoren. Ze begrijpen die wel maar willen toch hun gezicht niet verliezen (een typische Franse eigenschap in zo’n situatie!). Er zijn onder de werknemers van SFR, Orange en Bouygues, de grote drie in Frankrijk, angstaanjagend veel zelfmoorden vanwege de te hoge werkdruk.

 

CANAL DU CENTRE

Door de sluismeesters worden we gewaarschuwd voor een ‘Vide’ op het pad naar de volgende sluis. Een Vide? Voor Elsbeth is het een teleurstelling dat het geen Vide-Grenier is maar een leeg binnenvaartschip. Een volle heet een ‘Chargée’. En ik  heet hier een ‘Particuliér’. Franse sluistaal!

CANAL DU CENTRE

De kortste route vanaf Parijs naar de Saône is via het Canal du Bourgogne. Weliswaar 40 km korter maar 60 sluizen meer. Daarom hebben wij gekozen voor de route via de Canaux lateral du Loing, du Briare, lateral du Loire en du Centre.  Dat laatste kanaal kampt altijd met watergebrek en wordt daarom meestal rond eind augustus gesloten.

In 2012 zou dat al rond 20 mei zijn! Dit tot ontsteltenis van alle verhuurboten firma’s en de plaatselijke middenstand. Maar die datum hebben wij ruimschoots gehaald! We hebben als ‘binnenvaartschippers ‘gevaren. De eerste en de laatste sluis waren altijd voor ons. Zo sluizen we omhoog naar een 300 meter boven de zeespiegel en worden we vaak verrast door de altijd al vroeg in bloei staande knalgele forsythia. Zeker als je omhoog sluist en er een verrassing wacht als je boven bent aangekomen.