AVIGNON
In Avignon hebben wij na 14 dagen varen een dag verplicht
rust gehouden. De mistral was tot een kracht 7-8 Beaufort aangewakkerd met
uitlopers naar 9-10. We begrijpen nu ook waarom de beroemde brug daar deels is
ingestort en het nooit zin heeft gehad die te herbouwen. Ook de huidige nieuwe
pontons om aan te leggen met je boot vlakbij de brug zijn na een paar jaar dienst
weggeslagen en ook nooit meer hersteld! Het woei zo hard op onze rustdag dat
een honderd jaar oude plataan op het stationsplein in Avignon omgewaaid is op
een taxi, gelukkig zonder gewonden. Wij hebben het indrukwekkend optrekje van
de pausen bezocht uit de 14e eeuw, gebouwd als tijdelijk onderkomen, toen de
grond in Rome te heet werd onder hun voeten. Het vogelkooitje met nachtegalen
in hun slaapkamer zorgde er vast voor dat zij ondanks het gieren van de wind in
het imposante paleis van een goede nachtrust konden genieten. In de namiddag
waren wij getuige van een honden drama dat gelukkig goed afliep. Aan de
overkant, 150 meter van ons vandaan blafte en jankte een hond zo
hartverscheurend en ongerust dat we gealarmeerd door de verrekijker naar de
overkant keken en een tweede hond in het water zagen die al zwemmend steeds
verder afdreef. De kade was te steil om uit het water te krabbelen. Hond twee
holde als een gek langs de waterrand heen en weer alsmaar blaffend terwijl hond
één tegen de stroom in probeerde te zwemmen. Nergens een mens (of een ongerust
baasje) te bekennen aan de overkant waar een enorme uitspanning was met een
terras vol (lege) stoeltjes. We werden er ellendig van, zeker toen ook hond
twee uiteindelijk al jankend het water in sprong. De boot los gooien kon niet,
het was veel te ondiep aan de overkant. Veel verder was een bossage met
overhangende bomen waar ze opeens recht naar toe zwommen en na veel pogingen
uit het water klauterden. Eenmaal op de kant begroetten de Golden Retrievers
elkaar bijzonder hartelijk en renden vrolijk weg, ontroerend om te zien, deze
hondenliefde.
AIGUES-MORTES
Zo kom je in Aigues–Mortes, een intact middeleeuws
vestingstadje aan zee, van waaruit vroeger menig kruistocht begon. Ook is er
een grote donjon, de Tour de Constance, vroeger in gebruik als vuurtoren en vrouwengevangenis.
Met als beroemdste gevangene een protestantse opstandelingen, omdat ze op de
waterput het woord ‘resistez’ (kom in opstand) had gekrast, nog steeds te zien
op die de rand. Wij konden vlak bij de toren aanleggen, waar deze Marie Durand
bijna 40 jaar voor haar ‘graffiti’ heeft moeten boeten.
Dit is de 1e, er komen nog een paar!
CANAL DU RHÔNE À SÈTE
Vlak boven Arles is er een aftakking van de Rhône naar
rechts, de Petit Rhône. Even verder op bij een splitsing weer naar rechts kom
je op de verbinding van de Rhône naar het Canal du Midi. Dat heet het Canal du
Rhône à Sète en loopt vlak langs de kust, een wonderbaarlijke belevenis. Eerst
door een gedeelte van de Camargue met de roze flamingo’s, wilde paarden en
rijstvelden, daarna langs de vele strandmeren, moerassen en soms op een
dunnetjes bedijkt kanaal er dwars erdoor heen. En met uitzicht op de
Middellandse zee en kustplaatsen als La Grande Motte en Cap d’Agde. Op naar
Sète, waar Caroline en Vincent aan boord zullen komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten