zaterdag 16 oktober 2010

2010-10-16


Richting Parijs langs de Seine zijn bijna geen aanlegplaatsen Staat er op de kaart wel één, b.v. een ponton , dan willen wij daar graag aanleggen. Zoals in Héricy. Eenmaal aangelegd bleek dat het hek naar de oever was gesloten. Geen nood. Dan tillen wij onze fietsen daar over. Dat hadden wij vorig jaar in Duitsland in Köpenick bij een restaurant ook eens al gedaan, maar dat was ‘s-nachts. Vanaf de walkant stond een bord : Accès interdit ! Alleen niet vanaf de waterkant. Er waren aansluitingen voor elektriciteit, maar die werkten niet. Navraag bij de Mairie, overigens gehuisvest in een fraai oud kasteel, waarom het toegangsdeurtje op slot zat en of het elektriek kon worden aangesloten. Dat hadden wij beter niet kunnen doen. Een bitse dame deelde mede dat het een privé ponton betrof en begreep niet hoe wij het in ons hoofd haalden om daar aan te leggen. Ik vertelde dat het op de kaart als vrije aanlegplaats staat vermeld. Nou zij wilde dan wel eens weten op welke kaart dat dan staat. Dan kon ze dat aan de Monsieur Le Secretaire laten zien, die helaas om 2.30 uur die middag nog niet terug was van zijn ’dejeuner’. De gegevens over deel Le Seine Aval van de Navicarte Fluviale-gidsen , heb ik bij haar achtergelaten, dan kon ze, voor het geval Monsieur Le Secretaire nog zou opdagen die middag melden dat er een ‘erreur’ was in de berichtgeving over het vredige dorpje Héricy. Niet erg welkom gingen wij na toch wel een leuke fietstocht terug naar de boot en hebben wij onze fietsen weer over het hek getild en zijn verder gevaren.


Zo kwamen wij terecht in Charttrettes. Daar was een sympathieke verenigingsjachthaven vlak vóór de sluis, aan de kant van de barrage. In de haven hadden we een fantastisch uitzicht over de Seine, die daar ruim 100 meter breed is en de sluis en erg druk bevaren door de beroepsvaart. De komende dagen, we waren daar rond de 20e september, voorspelden de weersberichten van ‘ Le Figaro’ een temperatuur van rond de 25 graden met veel zon overdag. We hebben daar enkele dagen vertoefd, de oevers en de huizen langs de Seine per fiets gezien en aan de overkant ook een gedeelte van het Fôret de Fontainebleau.



Fransen zijn erg op hun privacy gesteld. Hebben ze een vrijstaand huis, dan is dat omgeven door muren, geblindeerde hekken en vaak een geautomatiseerd toegangshek. Dit tot groot ongenoegen van Elsbeth, die nergens ‘Hollands’ naar binnen kan kijken. Ze kan vaak het huis niet eens zien, terwijl we in een gebied zijn met hele mooie huizen. Gelukkig hebben we vanaf het water wel een beter zicht, ondanks de privacymaatregelen van de Fransen.
Posted by Picasa

Geen opmerkingen:

Een reactie posten