We lagen in Joigny op een mooie plek, pal tegenover La Côte St. Jacques van Jean Michel Lorain, al generaties lang een 3 sterrenrestaurant, sinds 20 jaar ook met eigen wijngaard. Op de tekening is te zien dat de hele straat is opgekocht en daarboven de wijngaard. Erg druk leek het ons daar niet, dat konden wij vanaf de overkant gedurende een paar dagen goed waarnemen. Menu van 145 euro vonden wij ook iets te prijzig. Eén van zijn dochters, Catherine, heeft het beter bekeken. Aan de overkant van de Yonne t.o. het restaurant van haar vader, staat een geheel nieuw gebouwd hotel/restaurant met menu’s tot 35 euro, elke avond uitverkocht ! Met een enorme verlichte tuin, zodat gasten bij vaders aan de overkant tijdens het diner een mooi uitzicht hebben. En daar lagen wij tussen. Een andere dochter werkt samen met haar vader, zij doet dat zo goed dat zij het sterrenrestaurant t.z.t. wel gaat overnemen ( dan de 4e generatie !). Later vernamen wij dat het voetbalelftal van Real Madrid uit Spanje in de Côte St. Jacques van vader Lorain enkele dagen zou verblijven ter voorbereiding op de Championsleaque wedstrijd tegen Auxerre, trouwens ook toekomstig tegenstander van Ajax in dezelfde poule. Ajax zal wel aan de overkant gaan logeren bij zijn dochter Catherine, veel goedkoper !
In Joigny werd eind augustus het 66e jaar van de bevrijding gevierd. Op zaterdagavond (natuurlijk) vuurwerk, op geleide van muziek, een indrukwekkend vertoning. De volgende dag om 11.30 uur werd er bij het obligate monument ter herdenking aan alle gevallenen uit de eerste en tweede wereldoorlog een bijeenkomst gehouden. Dit jaar zeer bijzonder want het had president Sarkozy behaagt om alle nog in leven zijnde oud-strijders een Diplome d’Honneur te geven als blijk voor hun inspanning destijds voor Frankrijk. In Joigny waren dat er nog 17, waarvan 12 present die ochtend, de andere 5 zaten in een verpleeghuis en zouden later die week bezocht worden. Er was ook een afgevaardigde van het Ministerie van Binnenlandse Zaken, zelfs in een soort uniform gestoken met veel goud, die uitlegde, waarom het de president had behaagd om dit jaar het diploma ( een voorgedrukt A-4tje met hun naam erop) uit te reiken. In een half uur tijd werd door de burgemeester met veel zwier en plezier iedereen van de 17 mannen bij naam genoemd en verteld wat deze man destijds in het leger gedaan had. Het was ontroerend om te zien hoe deze inmiddels 80-90 jarigen als hun naam genoemd werd, staande, ondersteund door familie, in tranen het diploma in ontvangst namen.
Eindelijk was het zo ver ! Want je moet er met je boot die dag maar zijn. Dat lukte in Villeneuve-sur-Yonne. Wij legden op zondagmiddag eind augustus daar aan en konden onze eerste vide-grenier meemaken dit jaar. Tussen twee middeleeuwse toegangspoorten was ruim 1 kilometer kraampjes, zo vermelde het plaatselijk sufferdje de volgende dag. Straten vol met mensen en stalletjes vol met overbodige spullen, kortom ‘Koninginnedag’ in Frankrijk. De volgende dag bleek Villeneuve een stadje te zijn, zoals we al eerder zijn tegengekomen, niet te groot, maar met een prettige sfeer. Dat merk je als je ’s-morgens daar rondloopt. Veel mensen op straat, die elkaar groeten, een praatje maken met elkaar met een krant en een baquette onder hun arm. Wij hebben daar aan de kade drie dagen gelegen met alleen wat hangouderen overdag ( bejaardenhuis in de buurt ). Elke dag kwam er een oud baasje langs met rollator die stil hield en elke dag weer verbaasd was dat onze fietsen nog voorop de boot stonden
Geen opmerkingen:
Een reactie posten