2016-7-1

ONZE LOGEES, TINEKE EN ROBERT, VAN DOLE NAAR BESANCON, EEN VERSLAG VAN ROBERT:

Op de kade in Dole ging het al mis. “Je suis desolé, Madame Tineke”, riep de kapitein vanaf de achterplecht. “Alle kruiers zijn in staking. Tegen de nieuwe arbeidswet, weet u wel.” Hij haalde verontschuldigend zijn schouders op. “Ik vrees dat monsieur zelf uw bagage aan boord zal moeten dragen. Maar komt u eerst een welkomstdrankje drinken, daar zult u wel aan toe zijn.” De kapitein maakte een zwierig gebaar met zijn arm en zei: “Ik zelf ook, eerlijk gezegd.”
Madame gaf een knikje met haar hoofd en schreed de loopplank op. Monsieur volgde. “Nee, jij niet, Robert”, zei Madame zonder om te kijken. “Je hoort toch wat de kapitein zegt? Jij de bagage, ik het welkomstdrankje.”
Een uur later zette monsieur hijgend de laatste valies neer. De vloer van hun eersteklas hut was een oceaan van koffers en tassen. Aan de overkant, onder een patrijspoort, zat Madame achter een kaptafel haar make-up bij te werken. “Robert”, zei ze zonder om te kijken, “de bubbels waren heerlijk. Maar waar zou toch de inloopkast zijn?”
Uit de kombuis stegen de heerlijkste geuren op. Madame en monsieur zaten al aan tafel, aan de hoofdtafel. Op het glimmende mahoniehout lagen placemats uit het Rijks, het tafelzilver fonkelde, en tegenover hen zat een alleraardigste dame die de vrouw van de kapitein bleek te zijn. Madame complimenteerde haar met haar goede smaak. “Voor mannen, bedoelt u?” “Dat ook”, beaamde Madame, “maar ik bedoelde hoe verzorgd en gezellig u alles aan boord hebt gemaakt. Werkelijk tot in de kleinste details. Het ontbreken van een inloopkast kan ik u dan wel vergeven.” De kok zelf kwam het eten opdienen. Eén voor één zette hij de elegant opgemaakte borden op tafel. Madame keek hem al die tijd onderzoekend aan en fluisterde toen monsieur in het oor: “De gelijkenis is frappant, vind je niet? Denk je dat hij een broer is van de kapitein?”

OVERSTEKEND VEE OVER DE RAND VAN DE BARRAGE

In het land varend waar de keuken op de UNESCO-werelderfgoedlijst staat, kom je veel koeien tegen. De Charolais of Blonde-Aquitaine hebben wij vaak ontleed op ons bord gehad of dinerend in een tot restaurant verbouwd sluishuis vlakbij je bord hebben wij deze biefstukjes grazend vlakbij onze tafel zien passeren. Onderweg naar Besancon op het Canal de Rhône au Rhin, deels over de rivier de Doubs, word je vlakbij een barrage naar een kanaal geleid om daar te sluizen om aan de andere kant weer op niveau met de rivier verder te kunnen varen. De sluis uitvarend lag rechts van ons een barrage van ruim honderd meter lang. Tot onze verbazing staken een aantal koeien spetterend in het hard stromende water de rivier over naar de andere kant, waar het gras natuurlijk groener was. En een stukje verderop liepen de koeien achter elkaar het water in, zij moesten door de hoge waterstand zelfs zwemmend de overkant bereiken. Alleen hun kop stak nog boven water. En dat lukte ze allemaal! Deze extra oefeningen ontberen de koeien bij ons in Nederland helaas. Water om te zwemmen toch genoeg bij ons. Een biefstukje in Frankrijk is daarom misschien malser. Wij keken allemaal ademloos toe naar dit koeienschouwspel. Eenmaal aan de andere kant van de rivier bleken het bij nader in zien het geen koeien te zijn, maar stieren!

OPGESLOTEN IN BESANÇON

Besançon was de hoofdstad van het departement Franche-Comté. Maar President Hollande heeft het aantal departementen (provincies) verminderd. Zo is dit departement nu samengevoegd met Bourgogne en de hoofdstad werd Dijon. Vinden ze niet leuk in deze  mooiste stad langs het kanaal. Ik heb mij bij de VNF, de Franse Rijkswaterstaat geabonneerd op de "Avis à la batellerie" van de regio, waar ik vaar. Elke dag krijg ik soms wel een twintig emails met alle aankondigingen over van alles. Over een verbod om te kunnen varen tot aanleg vanwege vuurwerk, een viswedstrijd of over extra waakzaamheid vanwege 'opeenhopingen anders dan ijsschotsen', vaarstop vanwege sociale bewegingen (zo kan je een staking ook benoemen) of vanwege diepzeeduiken(!) in een kanaal? Leve Google translate, want je kan deze Avis in Nederlandse vertaling krijgen. Zo wist ik in Dole al dat er tien sluizen na Besançon een stremming was voor tien dagen vanwege werkzaamheden aan een sluis. Op de tussenstop naar de vorige hoofdstad vanuit Dole lagen wij in Ranchot, een dorp waar niets te beleven valt. De volgende ochtend voeren wij in de regen vroeg weg. Een paar uur later kreeg ik de het Avis door op mijn telefoon dat de keersluis in Ranchot, die wij net hadden gepasseerd, gesloten werd vanwege de hoge waterstand in de heftige rivier de Doubs. Op het Canal de Rhône au Rhin varend, vaar je soms kilometers over deze uit Zwitserland afkomstige rivier. De rode en groene boeien staken nog net boven het water uit. Besançon haalden wij gelukkig tegen de middag. Het werd zo waar droog en Tineke en Robert trokken hun wandelschoenen aan en trakteerden ons op een bezoek aan de Citadel. Wij hobbelden er achter aan op onze bootschoenen. Terwijl wij een paar uur eerder onder langs voeren konden wij door de regen nog niet vermoedden hoe mooi het uitzicht boven was bij droog weer! Toen zij de volgende dag vertrokken naar de Auvergne voor een wandelvakantie lagen wij nog vier dagen vast in deze mooi opgeknapte oude vestingstad. Echt geen straf met Monoprix en een Galerie Lafayette en de citadel hadden wij immers al gezien!