2014-9-27

VALENCE

De 45 km naar Valence met 2 sluizen en op één motor verliep voorspoedig. De volgende dag zou de boot uit het water gaan in aanwezigheid van een monteur. Hopende op een goede afloop dronken wij 's-avonds op het achterdek nog iets met uitzicht op de groen verlichte brug over de Rhône.

DE GAIRLOCH UIT HET WATER

Toen de boot uit het water kwam was snel duidelijk wat eraan de hand was. De schroefas loopt door twee schroefashouders, die vast zitten aan de boot. Omdat de schroef draait loopt die door een lager. Welnu, het door de duiker gevonden touwtje van 1 cm dikte heeft zich tussen de schroefas en de achterste houder gewurmd en het lager eruit gedrukt. Het weer terugplaatsen van het lager was niet zoveel werk, maar daar was diezelfde dag geen tijd voor. De volgende dag werd er niet gewerkt. Maar op woensdag wel en de monteurs waren in 2 uur klaar. Tevens zijn de 2 reserveschroeven, die ik aan boord heb geplaatst. De oude zagen er na duizenden km Franse kanalen gebutst en gerafeld uit. Die nemen we de komende winter mee naar Nederland voor reparatie. De dinsdag hebben wij besteed om het boven water gedeelte van de boot met professionele shampoo van alle (vaak gele) aanslag te ontdoen. Daarna met Starbrite Cleaner en Wax met PTEF (?) in te wrijven en met een schone doek weer uit te  wrijven. Daarna nog 2x met Starbrite Polish ook met PTEF in- en uitgewreven. De beschrijving beloofde een vuil- en aanslagvrije tijd voor onze boot. Zo blinkend wit heeft die er nog nooit uitgezien. Het PTEF heeft ook gezorgd voor een nieuwe huid op onze handen. Die begonnen de dagen erna spontaan te vervellen. De kleine lettertjes van de gebruiksaanwijzing hebben we met een vergrootglas er nog eens op nagezien. Het werd zeer aanbevolen om handschoenen te dragen tijdens het poetsen.

DE KIOSQUE VAN PEYNET

Woensdagmiddag kon de boot weer het water in. Door alle commotie en het poetsen waren we aan een paar rustige dagen toe. We hadden ook nog niet veel van Valence gezien. In een park staat de beroemde kiosque, genoemd naar de tekenaar Raymond Peynet. Hij heeft van deze gietijzeren muziektent een tekening gemaakt waarin een verliefd stelletje zit, dat elkaar de liefde verklaart. Vroeger was Peynet Elsbeth's held. Zij vond zijn verliefde poppetjes prachtig en was blij verrast Peynet hier tegen te komen.

ANNE SOPHIE PIC

In Valence is een restaurant met drie Michelin sterren. En dat al drie generaties lang geleid door de familie Pic. Inmiddels door de (klein)dochter Anne Sophie Pic. Een menu in hun restaurant is daar 200-300 euro. Ernaast is hun bistro, Le 7 genaamd, waar je voor 30 euro terecht kan. Verderop in de straat is hun kookschool/keukenwinkel en aan de overkant nog de traiteur Pic. In het centrum van de stad is er een soort cafetaria, in het Frans heet dat een cantine gourmande. Je kan daar voor een redelijke prijs de meest exquise hapjes ter plekke nuttigen. Met uitzicht op het park, waar de kiosque van Peynet staat. Al haar ondernemingen zagen er buitengewoon smaakvol uit. En dan bedoel ik niet alleen het eten. Ze timmert erg aan de weg in Valence, deze mevrouw A.S.PIC!