2014-09-25

 

DE RHÔNE OP

Op weg naar het noorden ontkom je er niet aan. Het kan immers niet anders dan via de Rhône. Dat betekent stroomopwaarts en als het tegenzit ook nog de Mistral met 8 á 10 Beaufort tegen. Wij zijn in het zuiden veel boten tegengekomen met een maximumsnelheid van 10-12 km en die daarom daar maar blijven onder de smoes het weer is nu eenmaal beter! Met een stroomsnelheid iets boven gemiddeld, dat betekent een vijf km 'tegen', begonnen we aan de 310 km lange reis. Van de Mistral hadden wij geen last, integendeel we hadden de wind zelfs mee. De twaalf sluizen invaren met een verval van 12 tot 24 meter was bijzonder. Je vaart letterlijk een donker gat in. Gelukkig aan beide zijden een achttal drijvende bolders. Omhoog sluizen is een makkie, wel met het geluid van schurend metaal. De 16 drijvende bolders resoneren als ze in beweging komen in de sluis als een atonaal muziekstuk, zoals dat klinkt in griezelfilms.

AVIGNON

Vlak na de beroemde brug kan je langs een kade aanleggen. Er zijn niet veel aanlegplaatsen langs de Rhône en in Avignon aanleggen is natuurlijk erg populair. Wij hadden de laatste aanlegplaats. Later verscheen een grote veertien meter lange BROOM, die wanhopig een plek zocht voor de nacht. Ik vaar in een BROOM CONTINENTAL en bood de schipper aan om bij mij langszij vast te maken. In Nederland normaal, maar Fransen weigeren dat vaak botweg. De Engelse schipper was dan ook verbaasd over mijn aanbod. Van de ene verbazing viel hij in een andere, toen ik hem vertelde dat zijn Broom collegiaal naast een andere Broom lag. Are you kidding? Is thàt a Broom? Tja de mijne is veertig jaar oud en die van hem gloednieuw! Het is ook een wereld van verschil.

EEN IKEAZAK IN DE SCHROEF

Halverwege onze tocht over de Rhône verlieten wij in de ochtend Cruas. Bij de eerste sluis die dag maakte de rechter motor plotseling een enorm lawaai als de schroef in werking kwam. Wij zijn teruggevaren naar Cruas op de linker motor. Dat is toch het voordeel van twee motoren! Terug in de haven heeft havenmeester de pompiers gebeld. Hun duikers hadden mij in het verleden al een paar keer geholpen. Maar niet nu. Als ik op de Rhône voer en in nood was wilden zij mij wel helpen. In een haven moest ik het zelf maar uitzoeken. Gelukkig lag daar de boot van een zwemleraar, die ook duikles gaf in het zwembad. Hij ging het water in en haalde flarden Ikeatas uit de LINKER schroef. Een slechte reclamestunt van Ikea overigens. Om de rechterschroef zat buiten het gebruikelijke visdraad een stuk touw van één centimeter dik. Verder niets. En hij vond dat de schroefas erg veel speling had. Er was maar één mogelijkheid om te weten wat er aan de hand was: de boot moet de kant op. De dichtstbijzijnde mogelijkheid was Valence. Daar is een grote jachthaven, met een werf waar de boot uit het water getild kan worden.

STEUNZEIL ERBIJ

Op één motor vertrokken wij wederom uit Cruas. Met duizend toeren haalden we nog een snelheid van ruim acht km. De wind kwam nog steeds van achteren. Elsbeth verzon met behulp van de zonnewering een steunzeil. De snelheid liep op tot tien km!