2014-9-15

LATTES

Vanaf het vliegveld van Montpellier zou Josja terugvliegen naar Nederland. Lattes ligt vlakbij deze stad en heeft een haven, via het riviertje de Lez te bereiken. Rondom de jachthaven zijn luxueuze appartementsgebouwen volgens Elsbeth in roomsoezenstijl gebouwd. De haven heeft als functie om de gebouwen wat extra cachet te geven. Na het woeste landschap van de Camarque waren we in een totaal andere wereld terecht gekomen. Dat was even wennen, al die keurige, kleurige flats. Met onder elk gebouw restaurants met enorme terrassen, angstig leeg elke avond. Het voordeel van Lattes is dat je met een tram binnen 20 minuten in het centrum van Montpellier bent, een fantastisch mooie stad. En als iemand je wilt brengen met een auto ben je in 10 minuten op het vliegveld. Anders duurt het ruim anderhalf uur met het openbaar vervoer. Door ruzie tussen de gemeentes mag de shuttle bus van het vliegveld tot de grens van de ene gemeente en de reizigers moeten dan nog 2x overstappen om bij het station in Montpellier te komen, vanwaar de tram naar de haven vertrekt. Gelukkig troffen we in de haven een bekende aan, die wij nog van het Aalsmeerse water kenden en hij was zo aardig om haar naar het vliegveld te brengen met zijn auto. In 10 minuten dus.

PALVAS-LES-FLOTTES

Waar het riviertje de Lez in de Middellandse zee uitmondt ligt het plaatsje Palavas. Van origine een vissersdorp en in vroegere tijden de badplaats voor de inwoners van Montpellier waar ze al in 1872 met een stoomtrein naar toe konden gaan. Nu is het een groot toeristisch dorp. Er staat een moderne vuurtoren met ronddraaiend restaurant bovenin, er is een grote jachthaven, een kabelbaan over de Lez en een casino. Maar langs de Lez kan je bij de vissers vanaf negen uur de vis kopen die s'ochtend gevangen is. Je kunt ze bijna nog levend uitzoeken. Alleen van schubben ontdaan, de rest moet je zelf doen. Behalve de kreeften. Die krijg je natuurlijk levend mee. We hebben het bij een dorade gehouden. Prima vis!

ARLES

We zijn inmiddels op de Rhône beland met als eerste stad Arles. Je kan daar niet aanleggen. Een aantal jaren geleden was daar nog een jachthaven met pontons. En net als in Avignon is in datzelfde jaar alles met hoog water weggespoeld richting Middellandse zee en nooit meer herbouwd. Want stromen en spoken kan het in de Rhône. In Arles heeft van Gogh gewoond en het leek ons leuk om door het Canal van Arles naar Fos te varen en onder de beroemde brug door. Hij heeft die brug 5x geschilderd, o.a één keer in Japanse stijl. De brug net buiten Arles en is via een industrieterrein te bereiken. Vlak er na kan je prima met de boot aanleggen om de stad te zien. Langs het pad naar de brug kom je heel veel Japanners tegen, die wanhopig vragen 'wo Va Go?' Gewoon kanaal volgen rechtdoor! Sinds Parijs hebben we niet zoveel Japanners gezien in Frankrijk. Elsbeth heeft met behulp van haar Ipad onze boot onder de brug door laten varen.

CŒUR DE BOUEF VOOR STENEN

Het Canal van Arles naar Fos blijkt na de beroemde brug niet meer te zijn dan een boerensloot met veel dotterbloemen aan de kanten, ongewoon voor Frankrijk. 15 kilometer verder op zou een mogelijkheid zijn om aan te leggen volgens de kaart. Niet dus. Met enige improvisatie hebben wij vlak voor een brug aangelegd om de dotterbloemen niet te beschadigen. Je kon via een ladder naar de wal. Een prachtig kanaal, een leuk dorp. Maar de plaatselijke jeugd kon het niet laten om stenen naar de boot te gooien. Een jongen en een meisje met lang blond haar. Ik zag ze snel wegfietsen. Direct ben ik de ladder opgeklommen, maar ze waren verdwenen. Bij het dichtstbijzijnde huis werd snel de parasol omlaag gedaan, de deur gesloten en de gordijnen gingen dicht. Daarnaast was een garage. Ik vroeg of de garagist het signalement van de kinderen herkende. Ja zeker, dat waren zijn buren. Het meisje met de lange haren bleek een jongen te zijn! Hij belde de buren meteen op. De vader zei, hij zou maatregelen nemen... De garagist vond het erg vervelend en ik kreeg een aantal Coeur de Boeuf tomaten mee uit zijn moestuin. Van de jongetjes hebben we geen last meer gehad. Ook geen excuses trouwens. Maar de tomaten waren ons niet onbekend. Het zijn de lekkerste die er zijn.