2014-9-2

AGDE

Een kilometer van de ronde sluis vandaan ligt het stadje Agde aan de Hérault. Vijf kilometer verder richting zee ligt Grau d'Agde, het vissersdorp. En verderop aan zee ligt Cap d'Agde. Dat is een uit de grond gestampt nieuw toeristische badplaats met schiereilanden met enorme campings. Het zand ervoor werd naast en uit het Canal du Midi  gehaald. Daar is nu de (diepe) haven van CANALOUS, vlakbij de ronde sluis. Op één van de schiereilanden bevindt zich de grootste naturistencamping en strand van Frankrijk. De gemeente laat de naaktlopers 12 euro per dag toegang/toeristenbelasting betalen. Dat levert ze miljoenen op per jaar! Als attractie in de zomer zijn er in de Hérault wedstrijden met twee roeiboten. Elsbeth heeft er slechts één getekend. De boten varen langs elkaar heen en de bedoeling is dat de Jouteurs, twee mannen met schilden en een lange stok achterop op de boten, elkaar proberen in het water te duwen. Het duurt allemaal erg lang en de spelregels zijn onduidelijk, maar het is toch altijd leuk om iemand in het water te zien vallen.

MARKTEN KROEGEN EN KAPSELS

Tijdens de Tweede Wereldoorlog wilden de Duitsers niet te veel pottekijkers in steden vlakbij de kust. De inwoners moesten hun huizen verlaten. Toen de Duitsers weg waren kwamen de zigeuners uit Spanje in hun lege huizen. Met toestemming of niet, daar is onduidelijkheid over. Maar ze zijn er na 70 jaar nog steeds. Overal langs de kust is dit gebeurd, in Béziers, Frontignac en ook in Agde. Met al hun speciale gewoontes en hebbelijkheden. Er ontstond een mixt met de wel teruggekeerde inwoners, wiens huis niet door hen was ingenomen. De versterkte kerk met meters dikke muren, de kade langs het water en de oude binnenstad zijn gebouwd met basaltblokken, gehakt uit het vulkanisch gesteente van de nabij gelegen berg de Mont St Loup. De stad zelf is niet zo groot. Maar de wekelijkse markt wel. We hebben van een afstand een maand lang dat alles rustig kunnen bekijken. Vanuit onze vaste stamkroeg langs de markt. Vele bijzondere kapsels, vaak gitzwart, kwamen langs tussen de rood verbrande hoofden van de toeristen door. We keken onze ogen uit. Elsbeth heeft schetsen gemaakt van de meest opvallende haardrachten! Hun oranje/geel fluoricerende kleding zullen we iedereen besparen, maar van Agde en zijn inwoners zijn we echt een beetje gaan houden.

BOUZIGUES

Na een maand zat het achterraampje er eindelijk in en konden wij weer logés ontvangen. Onze vriendin Josja kwam voor een week aan boord in Agde. Na een dagje in de rivier de Hérault, prima zwemwater overigens, zijn wij het Étang du Thau overgestoken. Dat is een binnenzee, 18 km lang en 6 km breed. Erg zout water, waarin de beroemde oesters en wilde mosselen van Bouzigues worden gekweekt. Josja houdt van zwemmen en ook van oesters. Dat kwam deze week goed uit. Oesterbedden van 50 bij 12 meter bestaan uit oude spoorrail rechtop in het water en met elkaar verbonden. Daarover roestvrij stalen stangen met touwen in het water. Op een oesterbed zijn aan de touwen een 800 tot 1500 oesters met cement vastgemaakt. Na een jaar verstikken ze elkaar en worden ze op het land losgebikt en opnieuw aan touwen vastgemetseld en in het water terug gezet. Na nog een jaar zijn ze klaar voor consumptie. In de haven zijn wij een extra dag blijven liggen. Je kon er prima zwemmen met uitzicht op de Mont St Clair bij Sète en natuurlijk deze oesters eten, waar Josja ons op trakteerde.

MAGUELONE

Na het Étang du Thau kom je op het Canal van Sète richting de Rhône, 60 km lang en zonder sluizen en in het gebied van de Camarque. Je komt langs Maguelone. Daar legden wij aan en de volgende dag moest en zou ik mee naar het strand. De dag begon goed. Je hoefde niet te lopen maar kon in een toeristentreintje stappen om naar de zee te gaan. Halverwege is de Cathédrale van Maguelone. Al in de 6e eeuw gesticht als zowel kerk als vesting op een eiland in de binnenmeren bij de Middellandse zee. Volgens de toenmalige pausen was deze kathedraal de tweede kerk na Rome. Waarom uitgerekend op een onbewoond eiland op deze plaats deze kerk gebouwd is blijft onduidelijk. In de 11e eeuw is de vesting uitgebreid. Na de  15e eeuw volgde het verval. Rond 1700 zijn de ruïnes van de  vesting op last van de koning door Richelieu afgebroken om strategische redenen, behalve de kathedraal zelf natuurlijk. Om de paus en zijn voorgangers niet tegen hun schenen te schoppen... De stenen zijn gebruikt als fundament voor het Canal van Rhône naar Sète, dwars door de binnenmeren heen. De kathedraal zelf is in 1850 door een familie uit Agde opgekocht en gerestaureerd en teruggegeven aan de kerk. In de zomermaanden zijn er concerten en theatervoorstellingen. Het treintje vervolgde zijn weg naar het strand. Daar was mij die onvergetelijke zondag aan zee voorgesteld. Met een prettig ligbed met parasol, heerlijke hapjes en koele drankjes. Want er was oh zo'n leuk strandtentje op dit kleine familiestrand. En heerlijk zwemwater. Elsbeth en Josja hadden de dag tevoren de situatie verkend en mij overgehaald mee te gaan. Helaas, op zondag van twaalf uur tot half vier bleek alles 'complet' te zijn voor de lunch. Er was geen tafel of ligbed vrij. Ik ben levend verbrand, ondanks een keer zwemmen. Een dagje strand is niet echt mijn ding.