De enige gast die zichtbaar geen zin had om aan boord te komen was de hond Maite van Peter en Liesbeth. Eenmaal aan boord, vraag niet hoe!, gedroeg zij zich voorbeeldig. Wegens plaatsgebrek ( Mary en Ellen waren al aan boord) logeerden zij met Maite om de hoek in een hotel. Als na 23.00 uur de Maitre-chien van de haven ( de bewaker ’s-nachts van de haven, heeft ook een hond, vandaar de naam) het park had gesloten, konden wij Maite los laten lopen en zij rende, nadat zij die middag ook nog een tochtje over de Seine mee moest maken, eindelijk bevrijd van boord, het hele park blaffend door.
Wij haalden en brachten onze gasten altijd naar het vertrekstation van de Thalys, de TGV-treinen naar Nederland, het Gare du Nord. Daarna liepen wij via Canal St. Martin of er vlak naast terug naar de boot. De Thalys is een prima verbinding. In 3 uur op Schiphol zijn en na 15 minuten per bus thuis. Zo hebben wij daar ook onze dochter Noortje afgehaald. Bij vertrek staat bij elke wagon een conducteur om je naar de goede plek te wijzen, maar als de deuren dicht zijn blijven zij achter in Parijs, er rijden slechts een 2-tal conducteurs mee. Zij waarschuwden ons om bij stops in Brussel, Antwerpen en Rotterdam goed op je bagage te letten, want daar worden de meeste koffers gestolen. Een dag later kwam haar vriendin Nicolette aan vanuit London. Reizigers komende of gaande naar London worden extra gecontroleerd en moeten door de douane heen op een afgesloten perron. Wij zijn inmiddels zo vaak op dat station geweest dat wij, toen wij Noortje afhaalden, het Gare du Nord omgedoopt hebben tot Gare du Noor. En volgens Elsbeth hebben ze haar als model gebruikt voor het logo van de Thalys.
Noortje is in april jarig en heeft Nicolette en ons uitgenodigd om dat in maart al te vieren vóór haar vertrek naar Amsterdam die zondagmiddag voor een déjeuner in Paris. Dat hebben wij gevierd in Café de l’Industrie in de Rue Sabin, vlakbij de Bastlille. Aan beide kanten van de straat is het eetcafé. Prijs/kwaliteit prima! Met een zeer vriendelijke overigens alleen vrouwelijke bediening en een zeer bijzondere inrichting, een belevenis. Later begrepen wij van Parijzenaars dat de louter vrouwelijke bediening ‘serveuses’ heten, welke mededeling onder veel gelach werd verteld … Voor ons afscheidsdiner gingen wij ook naar de L’Industrie. Wederom goed gegeten en een prima afscheid van onze wintertijd in Parijs. Om daar te eten zou je met plezier op en neer reizen naar Parijs!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten