Fransje en Rixt kwamen tijdens de modeweek naar Parijs. De nieuwe collecties werden op de mooiste plaatsen geprenteerd. Zij wilden graag naar het Palais de Tokyo. Helaas gesloten vanwege modeshows. Heel erg vonden zij dat niet. Zij genoten van de ‘fashion-addicts” bij de uitgangen van de shows, beeldschoon en origineel gekleed, die als mannequins daar rondliepen, elkaar fotografeerden met i-Phones en vroegen wat een ieder aanheeft, waar gekocht, hoe duur en van wie! Er zijn veel modeblogspots, waar dit allemaal te zien en te lezen is. Wij hadden er nog nooit van gehoord. Het moet er ongeveer zo uitzien. Hoedje van Hermès, zonnebril van D&G, sjaal van Liberty voor Cacharel, handschoenen van Cartier, jasje van Chanel, i-Padkoffertje van Longchamps, topje van de Monoprix, rokje van Karl Lagerfeld(=Chanel), ceintuur van Burberry en een Sac Amazona en veau velours van Loewe (slechts 1600 euro), de kousen van Le Bon Marché en de schoenen van Christian Louboutin.
Afgelopen winter lagen wij met de boot in de Port de l’Arsenal in een goed ‘quartier’ de rive droite aan de kant van het parkje. We lagen naast de Paradox, bewoond door Gaspar, werkzaam op het Ile de la Cité, slechts 10 minuten lopen..Voor ons lag de Phoque, een oude douaneboot, in 1948 gebouwd in Rotterdam. Deze boot wordt bewoond door Charlette, de eerste bewoonster van de haven, sinds 1983. Met haar man voer zij jarenlang op de Middellandse zee met een motorsailer een Banjer, voor zij zich definitief in Parijs in het Arsenal zich vestigden. Zij is op de hoogte van het wel en wee van de hele haven. Na 2 dagen zaten wij al bij haar op de apéro aan boord. Zij doet veel voor de vele Anglofielen in de haven, die nauwelijks Frans spreken. Zij spreekt niet alleen duidelijk te verstaan Frans maar ook voortreffelijk Engels en geeft conversatielessen, helpt b.v.bij het zoeken van een tandarts of de beste slager etc. Twee maal per week rijdt zij door het park in haar Chevrolet Corvette ( geparkeerd in de ondergrondse parking de Bastllie naast de haven) om de boodschappen bij haar boot af te leveren, die door haar werkster aan boord gebracht worden. Haar grootste vrienden zijn de duiven uit Parijs, die zij 2x per dag voert. Een aantal blijft continu rond haar boot hangen en eten zelfs uit haar hand. Als afscheid uit de haven, kregen wij een fles Blanc de Blancs voor onderweg mee. Merci Charlette pour ce ´VIN FOU´ Il était bon!
Mary hadden wij uitgenodigd en zij nam haar dochter Ellen mee. De proporties op de tekening kloppen! Nederlandse vrouwen schijnen moeite te hebben met de Franse maten. Ellen niet! Zij vond in Parijs de Amerikaanse GAP en heeft in de voorjaarsuitverkoop haar slag geslagen. Eindelijk heeft zij nu iets om aan te trekken! Het zijn ook moedige wandelaars. Zij zijn de 4,5 km op en neer via de Promenade Plantée ( de oude spoorweg van af de Bastille’ naar het bos van Vincennes) gelopen. Wij hebben dat ook een paar keer gedaan, maar namen dan wel de metro terug naar de Bastille.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten