In de 18e en 19e eeuw ontstonden er buiten de stadsmuren van Parijs uitspanningen langs de Seine en de Marne, waar de Parijzenaars zich konden vermaken op feestdagen, Guinguettes genaamd. Het woord guinguette heeft waarschijnlijk te maken met springen/dansen en de (meestal) zure wijn, de vin aigrelet die in de Ile-de-France geproduceerd werd. Het waren gelegenheden voor het volk, wat daar kon ‘ zuipen, eten en dansen’. In 1859 werden vele dorpen in het kader van stadsuitbreiding geannexeerd en verhuisden de Guinguettes verder weg van de stad, nog wel langs de Seine en de Marne. Het roeien en het kanoën kwam uit Engeland overwaaien en de vrije zondag , sinds 1906 verplicht plus het openen van de treinverbinding tussen de Bastille en het Bois de Vincennes zorgden ervoor dat het aan de oevers van beide rivieren niet meer zo rustig was. Dankzij het werk van de impressionistische schilders en de literatuur van Zola en de Maupassant weten wij nu hoe het toen geweest moet zijn. Er is raar genoeg over de Guinguettes verder niet veel bekend uit die tijd. Met de komst van de auto´s gingen de Parijzenaars dieper de ‘Campagne’ in voor hun vertier en kwam het verval. Van de honderden Guinguettes uit die tijd zijn er nog een paar over, waarvan de beroemdste, Chez Gégène, nog steeds langs de oevers van de Marne te vinden is. Ook de meer dan honderd jaar oude fraaie gebouwen van roeiverenigingen trouwens.
Er wordt tegenwoordig in Parijs heel wat afgefietst. Je kan overal in Parijs een fiets huren dankzij het VELIB-systeem. Het eerste half uur is zelfs gratis. Nederlanders herken je direct aan hun type fiets, de fietstassen en hun rijstijl. En die op de tekening herkennen wij al helemaal. Dat zijn Lydia en Koen met hun zoon Tobias. Zij waren met een auto naar Parijs gereden, logeerden een weekje in een appartement en hadden voor alle zekerheid i.v.m. de regelmatig voorkomende stakingen in het openbaar vervoer hun fietsen meegenomen. Wij sms-ten hen dat wij naast de Paradox lagen in de haven. Paradox ? Paradis zal je bedoelen ! luidde het antwoordsms. Met hen hebben wij ook de laatste rondvaart gemaakt over de Seine in 2010.
Als je in, eenmaal weer in Nederland, vertelt dat je de boot in Parijs hebt achtergelaten als overwinterplaats, dan moet je daarbij wel het een en ander uitleggen. Sommigen denken dat je niet binnendoor maar alleen over zee naar Parijs kan varen. Ook de plaats in Parijs, de Port de l’Arsenal bij de place de la Bastille, vereist de nodige uitleg. Vandaar deze plattegrond. Vanaf de Seine een sluis door naar het Canal St. Martin en daar bevindt zich aan beide oevers direct de haven met een 170 plezierboten, waarvan een groot deel zomer en winter is bewoond. De haven is van alle gemakken voorzien, goed georganiseerd onder leiding van monsieur Bruno en wordt ’s-nachts door een bewaker met hond, een Maitre-chien heet dat hier, in de gaten gehouden. Het sluisje, tussen de Seine en het kanaal is slechts een honderd meter verwijderd van het eiland, waarop de Notre Dame staat. Wij liggen met de boot dan ook zeer centraal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten