Na een maand of vier werd het tijd om een kapper te bezoeken. In Clamecy dachten wij een goede ´Figaro´ gevonden te hebben t.o. het stadhuis en de overdekte markt aldaar. Ik kan nu de weinige haren die ik nu nog heb wel uit mijn hoofd trekken. In DRIE(!) minuten, ik was nog aan het uitleggen hoe ik mijn haren geknipt wilde hebben, was ik met behulp van een kam en tondeuse zo kaal, dat herinneringen aan mijn groentijd van destijds terug kwamen. Allemaal voor 6 euro…. In ieder geval is het voor mij de komende maanden niet meer nodig ’s-ochtends naar een haarborstel te zoeken.
Het idee om het Canal du Nivernais te graven stamt uit 1783, m.n. voor het houtvervoer. In de Morvan waren immers veel bossen. Het heeft 40 jaar geduurd voor het kanaal gereed was. Al eeuwen eerder werd het hout in stukken van 1,14meter gezaagd en op de kopse kant van een merkteken voorzien van de eigenaar en vervolgens in beekjes, stroompjes en de Yonne geworpen en zo kwam al dat hout naar Clamecy. Vanaf daar is de Yonne bevaarbaar. Daar werd n.a.v. merktekens het hout gesorteerd, vlotten gebouwd van ongeveer 75 lang, 4 meter breed en drie stammen dik ( zo’n 200 kubieke meter hout) . 60 man bouwden in één week zo’n vlot. In 1804 werden er ruim 3500 van die vlotten gebouwd voor Parijs ! Deze werden door ‘flotteurs’ in 8-15 dagen de Yonne stroomafwaarts naar Parijs gebracht, een levensgevaarlijke tocht. Na afloop liep men weer terug naar Clamecy voor de volgende tocht. Één op de twee inwoners van Clamecy deed dit werk ! Na 1842 , toen het kanaal eindelijk klaar was, kon dit ( veel veiliger ) per boot. Later werd steenkool voor verwarming gebruikt en ook dit was in de Morvan ruim voorhanden
Noor en Mees komen een weekje meevaren. Zij zouden in Clamecy arriveren en in Auxerre van boord gaan. Hoe in Clamecy te geraken, per auto of per trein. Elsbeth was opgetogen dat zij voor de trein kozen. Maar hoe arriveerden de dames ? In een Saab cabriolet ! Er was weer eens een staking bij de SNCF, van de conducteurs dit keer. Eenmaal in Auxerre konden zij om half elf ’s-avonds niet verder, geen taxi te vinden maar zij ontmoetten de eigenaar van de Saab en zijn vrouw in een restaurant bij het station, die bereid waren hen naar Clamecy te brengen. Noor was nog wel zo slim om het kenteken van de auto naar ons te SMS-en ! Om half één in de nacht i.p.v. de afgesproken 21.00 uur kwamen zij eindelijk aan boord en konden wij iedereen, ook de chauffeur en zijn vrouw, welkom heten met een Cremant de Bourgogne.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten