AFSCHEID VAN DE 

      CORONAZOMER 2020

We begonnen de zomer door Corona gedwongen in Aalsmeer met het coronadagboek over Aalsmeer. Vanaf de 15^e juni waren wij weer welkom in Frankrijk en konden weer naar de Gairloch, die wij midden in Bourgondië vorig jaar daar gedwongen moesten achterlaten op het Canal du Nivernais door gebrek aan water en kapotte sluizen. In de vorige blogs kan je lezen hoe het ons is vergaan deze zomer. De Saar mondt uit in de Moezel , vlak onder Trier en dan moeten wij nog 206 km varen en 10 sluizen door tot Koblenz. Er varen steeds meer boten tussen de bergen  met wijnranken door met tot wel 65 % steile hellingen.  Vanaf het water lijken de ca 125 wijndorpen op elkaar. Met op de wijnhellingen in Hollywoodletters de wijn van de streek en altijd een zonnewijzer. Veel Anton Pieck-achtige huizen met vakwerk in nauwe steegjes met drommen toeristen en er steekt altijd een wit kerkje uit boven het dorpje. De 5000 wijnboeren hebben naast hun  Weingut vrijwel altijd een Gästehaus. Het barst er van de Ferienwohnungen, Zimmer frei of belegt. Je vaart soms langs honderden meters camping en camperplaatsen, rijen dik. Je ziet toeristentreintjes, huifkarren waarmee je achter een tractor door de wijnvelden rijdt. Uiteraard zijn er in de grotere plaatsjes rondvaartboten ook  en we komen steeds meer Hotelschepen tegen, hier ‘Kabinnenschiffart” genoemd. Tussen de dorpjes is een prima fietspad, de ‘Moselradweg”. Vol met ouderen, sorry leeftijdsgenoten, op hun op de camper meegebrachte  E-bikes. Nederlanders zijn zo te herkennen, zonder helm en mondkapjes maar wel  met Hema-fietstassen. In de plaatsen, waar wij wel konden aanleggen, zoals Trittenheim, Zell ( van de Schwartze Katze) en Cochem hebben wij dit toeristenspektakel vanaf de boot en toch van dichtbij kunnen meemaken. Het lijkt wel of iedere Duitser in zijn leven één  keer hier geweest moet zijn. Die gewoonte hebben Nederlanders lijkt ons ook overgenomen. Cochem was het hoogtepunt. Boven op een berg ligt een te bezichtigen oude Burgt. Dat hebben wij ’s-ochtends  vroeg gedaan. Onder de berg ligt een atoomvrije bunker van de Duitse Bundesbank, als bewaarplaats voor geld en  goud tijdens de koude oorlog, wordt nu niet meer als zodanig gebruikt en is te bezichtigen. Boven vanaf de Burgt zie je  beneden 5 grote rondvaartboten liggen en er is plaats voor 3  hotelboten. De Romeinen hadden langs de Moezel veel nederzettingen vanwege het milde klimaat. Zij verbouwden toen al wijn.  De meeste Moezelwijnen vinden wij te zoet. Ze maken steeds meer ‘Trocken’ wijnen, maar die zijn weer te zuur. Maar dat deze streek zoveel toeristen zou trekken hadden de Romeinen niet kunnen vermoeden. Wij waren blij dat wij dit alles coronaveilig  vanaf onze boot met eigen voorzieningen konden meemaken. De omgeving  waar je doorheen vaart is fantastisch. In onze beleving aan wal te toeristisch, zeker in Coronatijd.  Na Koblenz gaan wij de Rijn op en na een paar dagen zijn wij in Nederland en snel in Aalsmeer. Dan hoeven we bij elk bezoek aan een winkel geen verfomfaaide mondkapjes meer uit onze zak te halen! Het hele jaar was onvoorspelbaar ook de reis terug naar Aalsmeer. Maar we hebben het gehaald, omdat de laatste mogelijkheid gelukkig open bleef, via de Rijn. Een enerverende tocht vol verrassingen onderweg. Met dit verhaal willen  wij het logboek van de Gairloch voor dit jaar afsluiten. Over ons reisdoel  volgend jaar doe ik geen voorspellingen. Misschien Duitsland richting Berlijn ? Wat er ook gebeurt, gelukkig is de boot nu vlakbij ons huis. We kunnen volgend jaar ons eigen plan trekken, wat corona voor ons  volgend jaar ook in petto heeft.