SLUIZEN  OP  DE  YONNE

De meeste sluizen hebben rechte sluismuren. Dan is het nooit een probleem om in te varen en aan te leggen. Het Canal du Midi heeft ook rechte sluismuren, maar de sluisvorm is ovaal  en dat geeft m.n. bij huurboten problemen. Op de Yonne  zijn de sluismuren schuin in een V-vorm. Ooit bedacht om te voorkomen dat de sluismuren zouden instorten, De beroepsvaart kan er redelijk mee omgaan, maar ik ken ook foto's van een schuin op de kademuur liggende péniche , even niet opgelet. Voor de pleziervaart hebben ze pontons tegen de schuine muur aangelegd, die  mee gaan met de stand van het water. Alleen ontbreken in de eerste 2 sluizen na de Seine pontons. Bij de eerste sluis stond een pinnige sluismeesteres te schreeuwen en wilde persé een lijn  om de boot vast te leggen. Ik herkende haar van jaren geleden, ze was nog steeds niet veranderd,  ook niet het lawaai dat er uitkwam. Uitleggen dat een boot met 2 motoren en een boegschroef makkelijk stabiel is te houden in de sluis van 90 meter lang en 10 meter breed  en veiliger was  hielp niet. Volgens haar moest je in Nederland ook altijd vastliggen in een sluis. Uitleg dat wij geen scheve sluiswanden kennen hielp niet. Ze dreigde haar 'Responsabele' erbij te halen. Als  ze daar mee gaan dreigen houdt alles op. Het heeft een kwartier geduurd om 2 landvasten aan elkaar te knopen en die  haar toe te werpen en uiteindelijk terug kwam bij ons aan boord. De lange lijn lag in het water en uiteraard alleen op de motoren werd ik gesluisd.  Bij de volgende sluis waren ook geen pontons en op de vraag aan de sluismeester of ik nu wel  alleen op de motoren kon sluizen : 'geen probleem ".  Ik vroeg waarom dat bij de vorige sluis niet kon. Hij kende de dame en zei Oh Die ? En haalde zijn schouders op. Gelukkig waren in volgende sluizen wel pontons aanwezig.

                    SENS

Een klein stadje maar wel één met de eerste gotische kathedraal van Frankrijk. En een aartsbisschoppelijk paleis, thans museum. Gelegen aan de rivier de Yonne hebben we in het verleden daar een paar maal aangelegd. Aan de kade stond toen een wankel elektriciteitskastje met binnenin een wirwar van draden met een tiental stopcontacten, waarvan er altijd een aantal het niets deden. Nu is de kade gerenoveerd en staan er 3 nieuwe elektriciteitskastjes. Prima natuurlijk.  Maar ook het grasveld was veranderd in een ( verlicht) amfitheater. De jeugd van Sens komt daar elke avond bij elkaar om te chillen, voetballen met lege plastic flesjes en er klinkt Marokkaanse rap uit talloze smartphones etc. tot 4 uur in de ochtend.  De gemeente wil iets verderop ook nog een lang ponton aanleggen voor de 'plaisanciers'. Tja maar die jongeren, je doet geen oog dicht... We maakten er ook kennis met de nieuwste vorm van vissen, met een magneet. Amper afgemeerd kwam er een jongeman naar ons toe of hij de pikhaak mocht lenen. Zijn magneet zat vast  onder  water. Hij kreeg hem weer los en vertelde van wat hij allemaal boven water had gekregen vlakbij brug.  Daar is  in beide wereldoorlogen veel gevochten is. Knopen, gespen revolvers en hij hoopte nog een keer een granaat te vinden. Een paar dagen later stond in de Yonne Republicaine, het plaatselijke sufferdje dat een magneetvisser een granaat had opgevist bij de brug  en  hem toch maar snel weer liet zakken. De mijnopruimingsdienst deed de rest. Het kan niet anders of het was dezelfde jongeman. Hij had die dag dubbel geluk. Zijn droom is uitgekomen en de granaat is niet ontploft !

               GASTEN  AAN  BOORD

In Sens komen Tineke en Robbert aan boord. Ze varen een paar dagen mee naar Auxerre. Dat zijn heel rustige gasten aan boord. Je hebt er geen kind aan. Eenmaal in Auxerre aangekomen de 14e juli trokken zij zich terug in hun slaaphut om de Wimbledonfinale te zien op hun Ipad. Op ons terras boven was door de zon te veel licht. Aan de vele NEE's ! en JA's ! en SUFFERD ! was duidelijk te merken voor de buitenstaander dat zij op de hand van Federer waren. Helaas verloor hij, na ruim 5 uur kijken...