Om half negen in de ochtend kwam een sluismeester langs de boot om te vertellen, dat het water verder op gezakt was en wij om negen uur weer verder konden. Hij vertelde ook dat onze boot voorlopig de laatste zou zijn op het kanaal richting de Rijn. Een twintigtal sluizen achter ons was door de vele regen een rotsblok afgebroken en via de spoorrails in het water van het kanaal terecht gekomen. Het zou zeker een maand duren voor er weer een boot kon varen. Wij vertrokken direct en vier sluizen verder, bij de probleem sluis naar de rivier toe, stopte de sluisdeur bij het openen. Door het hoge water en de extra stroming was er zoveel zand bij de deur terecht gekomen dat die niet meer tegen de muur kon komen. De vrouwelijke sluismeester, tevens 'responsable' van het hele traject belde met al haar collega's. Na een kwartier waren er zeven man bezig de sluisdeur heen en weer te schudden, bepaald niet zachtzinnig. Zo hard dat wij bang werden dat die af zou breken. Maar na een paar minuten was de deur zo ver open dat wij uit de sluis konden varen. We hebben maar niet meer achteruit gekeken of de deur niet zo ontwricht was dat die niet meer dicht kon. Zo snel mogelijk richting Rijn!
MULHOUSE
Na een vermoeiende dag met veel sluizen kwamen wij daar om zes uur aan. Nog slechts één sluis verwijderd op het kanaal richting Rijn. Een verrassend leuke stad. Wij lagen in een oude havenkom vlakbij het station en het centrum. 's-Ochtends haalde ik daar ons gebruikelijke croissantje en krantje. Bij elke ingang stonden 4 zwaar bewapende soldaten, een onheilspellend gezicht. Maar het gevaar voor ons kwam niet te land, maar ter 'zee'! Wij werden de volgende nacht een paar keer gewekt door harde slagen tegen onze boot. Even verder op lag een prachtige Super van Craft met Nederlandse bemanning. Ook zij waren die nacht wakker geworden van klappen tegen hun boot ondanks dat die boot Zeeleeuw heette! Maar ook daar trok die grote vis, ze kunnen wel ruim 2 meter lang worden, zich niets van aan.
BOTENSNELWEG
Na twee dagen Mulhouse belden wij de VNF dat wij de volgende ochtend verder wilden. Als je dat vóór 16.00 uur doet en een tijd afspreekt voor de volgende dag. Bij de laatste sluis van het Canal du Rhône au Rhin stond een sluismeester al klaar op de afgesproken tijd. Hij vertelde dat wij nu de botensnelweg opgingen, de Rijn. Geen sluis meer van Freycenet-formaat, ca 38 meter lang en 5 meter breed, maar twee sluizen van elk 180 meter lang en 22 meter breed. Dag en nacht open en per marifoon oproepbaar. En et beperkte snelheidsbeperking. Dat was weer even wennen na al die Franse kanalen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten