2012-09-18

AUBETERRE 1

We hadden er veel over gehoord. Het behoort tot de 100 mooiste dorpen van Frankrijk. Daar wonen vrienden, die wij nog uit onze studietijd in Amsterdam kennen. Peter en Liesbeth wonen op het hoogste punt van het dorp, op een rots, met uitzicht over het dorp. Mike en Corinna wonen op een heuvel, niet ver daarvandaan met een prachtig vergezicht over een dal. In Nederland hadden we veel foto’s gezien van de huizen, tuinen, aanbouwkeukens, zwembaden en de moestuin van Cor, ‘helaas voorgeproefd door een familie konijn’. Het dorp is zelfs op de TV in een progamma van Herman den Blijker al eens voorbijgekomen, over Hotel de France. Het dorp heet Aubeterre-sur-Dronne. Het ligt op de grens van de Dordogne en de Charente,  45 km onder Angoulème. De Dronne is een klein riviertje, alleen geschikt voor kano´s. Daar kan ik met mijn boot niet komen. Ook Bordeaux, ons verste doel dit jaar, haalden wij niet, het was te warm en we zijn blijven steken in Boé bij Agen. Daar werden wij opgehaald door Corinna en Mike per auto (met airco!) voor een weekje Aubeterre. Hierboven het huis boven het dorp van Peter en Liesbeth, compleet met hond, kat, kippen en de ‘eenden van Peter’ natuurlijk, maar daarover later.

AUBETERRE 2

Het dorpsleven speelt zich af rond een klein pleintje. Vandaar uit lopen naar alle kanten een doolhof van kleine straatjes en steegjes met huizen met houten balkonnen. Er is een bakker, een slager èn het beroemde hotel de France. Het eten is daar minder Frans dan de naam doet vermoeden, met een vleugje Van der Valk. Op vrijdagavond is er een Happy Hour, waar Tout Aubeterre en omstreken samen komt. In juli en augustus gevolgd door een muziekavond met live-music. De vaste bewoners banen zich handen schuddend  en kussend ’s-ochtends een weg door het dorp om met baguette en een krant bij hotel de France de eerste café van de dag te drinken. Dan scheurt ook onze vriend Peter (monsieur Pitèr op zijn Frans) in zijn Mehari over het plein op weg naar zijn werkplaats. Hij is een ‘eend-addict’ , repareert en verhuurt 2 CV’s zie www.tourdecanard.fr. Er is in Aubeterre een hartelijke groep vaste bewoners, die wij in de loop van de week in het dorp en op allerlei markten en gelegenheden tegen zijn gekomen. De belangrijkste markt is die in Ribérac op vrijdag. In het Café des Colonnes aldaar wordt de ‘café’ gedronken en maakt Mike de golfafspraken voor de komende dagen. Wij ontmoeten daar ook de lokaal bekende kunstenaar Didier Grare, wiens vrolijk gekleurde werk wij in Nederland al bij onze vrienden thuis aan de muur hadden kunnen bewonderen. En er zijn natuurlijk ook nog in het weekend de vide-greniers en de brocante-markten. Liesbeth koopt daar haar handel in, die ze op Koninginnedag in Vught gaat verkopen. Corinna vond daar voor een habbekrats een set vrijwel nieuwe Creuset pannen. De week vloog om en wij werden na door alle vier zeer gastvrij te zijn ontvangen in hun huizen teruggebracht door Corinna en Liesbeth. Boé was moeilijk te vinden ( sorry Cor! ik ken alleen wegen die vlakbij een kanaal lopen !). Het was weer wennen aan boord, na zoveel indrukken “Aubeterre”.

KERKEN IN AUBETERRE

Aubeterre heeft slechts 400 inwoners maar heeft een bijzonder monument. Dat is een in de rotsen uitgehouwen kerk, de Église Saint-Jean-Baptiste, uit één steen dus en op zijn Grieks een monolith genaamd. Er werd in 8e eeuw mee begonnen als kerk voor christenen met een baptisterium, een doopzwembad. In de 12e eeuw waren het de benedictijnen die de kerk uitgebouwd hebben, 27 meter lang, 16 meter breed en ruim 20 meter hoog. Vroeger kon je over een gaanderij, 15 meter hoog uitgehouwen, via een geheime gang naar het kasteel komen. Er is zelfs een crypte, nog niet zolang geleden ontdekt. Op de wanden zijn de groene sporen te zien van de salpeterfabriek die er na de revolutie in 1789 gevestigd was. Er werd toen kruid voor kanonnen gefabriceerd. Begin 19e eeuw diende het als begraafplaats met sarcophagen. In 1850 is men daarmee om hygiënische reden mee gestopt. Nu is het één van de grootste monolithische kerken van Europa en een bezienswaardigheid van ‘formaat’. Een andere kerk is de Église Saint Jacques met een beroemd tympaan. En Aubeterre ligt op één van de wegen naar Santiago de Compostella Je kan daar een stempel krijgen op je kaart van die lange reis.