2011-8-18

Geen stad is zo veranderd in korte tijd als St Jean de Losne. De kade is veranderd in een groen/geel vilt tapijt. De doorvaart is overdag gestremd en het publiek was totaal anders in onze ‘stamkroeg’: Café Nacional’. Groepen mensen in dezelfde sportkleding liepen heen en weer. Vier dagen lang werd er het Europese kampioenschap Kano en Kayak Marathon gehouden. De deelnemers moesten aan het begin van de kade de van vilt voorziene vlonders op om ‘klunend’ met hun boot in de hand/op hun schouder om na 200 meter weer het water in te gaan, een rondje van 6 km varen enz. En dat 7 maal! Op het terras van Café Nacional, terwijl wij onze was draaiden in de Laverie, hebben wij dit mogen aanschouwen. Na de vijfde passage werden we er wel moe van en met, de inmiddels droge was zijn wij naar de boot teruggegaan liggend in de haven achter dit alles. We hoorden onderweg zoveel herrie dat wij begrepen dat een Franse ploeg Europees kampioen was geworden!


In Auxonne (spreek uit Aussonne) lagen wij in de Saône (spreek uit Soon op zijn Amsterdams) aan een steiger tegenover een flatgebouw uit de jaren zestig met veel bruin, oranje en lichtgroen (mozaïektegeltjes). Deze tint groen is ook in onze boot verwerkt, in dezelfde tijd gebouwd. Als je daar een paar dagen ligt ga je de mensen uit het flatgebouw kennen. Zeker als ze hun hondje uitlaten of veel op hun balkon zitten met overigens een prachtig uitzicht op de rivier.
Elke keer word je vriendelijk begroet of je er al jaren ligt met je boot. Fransen zijn over het algemeen heel vriendelijk en niet arrogant. Als ze merken dat je de taal redelijk spreekt dan kan je niet meer stuk in dit land. Dan willen je maar al te graag alles over de omgeving te vertellen. Wij hebben aan de kade aan boord uitgebreid het déjeuner genoten met Ariane en Stef, die in de buurt waren en op een (vrij lege) camping stonden. Zij komen daar al jaren en moesten vroeger zelfs van tevoren een plaats bespreken. Nu niet meer en dat was ons ook al opgevallen. De mooiste campings langs de rivier (met zwembad) waren in Juli, toen wij langs voeren, maar matig bezet.


Auxonne is er zeer trots op dat Napoleon daar zijn opleiding in de artillerie heeft gehad. Er is daar een Place Bonaparte, een Bar Bonaparte, een Pharmacie Bonaparte etc. en natuurlijk in een oud bolwerk een Musée Bonaparte, waar één van de veertig steken, die Napoleon ooit op zijn hoofd zou hebben gehad, wordt gekoesterd.
Maarten Bril, die gefascineerd was door de kleine man heeft een boek over hem geschreven, ’De Kleine Keizer”. Zijn verblijf in Auxonne wordt daarin maar terloops genoemd en het aantal nog “bekende” steken van Napoleon zou slechts een tiental zijn ... Kees en Sjouck kwamen langs, ook kamperend, op weg naar hun kinderen en kleinkinderen. Zij bleven aan boord slapen. Wij werden de volgende dag wakker in Auxonne in een lucht van verbrand hout. We hadden nog geen sirenes gehoord en onze boot en het flatgebouw stonden gelukkig ook niet in brand. Maar aan het einde van de steiger lag een klein bootje, een soort mini-Orient, een oude loungeboot met een heuse stoommachine erin, genaamd Chantilly, Slagroom dus De Engelse eigenaar, getrouwd met een Française was bezig om het vuur in de ketel op te stoken en het hout daarvoor op de kade te kloven en zagen voor zijn dagtochtje.